Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 53

Pov Rose

Pap rent achter Scorpius aan, ik roep nog naar hem, maar de deur valt al dicht. Ik draai me om en zie Scorpius' vader me vol woede aankijken. Ik glimlach angstig naar hem. Professor McGonagall staat in een hoekje toe te kijken met een gezicht vol interesse, ik hoop dat ze iets gaat doen als meneer Malfoy me echt gaat aanvallen.

Maar meneer Malfoy gaat op zijn stoel zitten en kijkt me vol kilte aan, de kilte die ik maar al te vaak bij Scorpius heb gezien in onze vroegere jaren. Ik vraag me af waarom we vroeger in Malfoy Manor kwamen, de Malfoys en Weasleys haten elkaar. Ik denk dat het aan Scorpius overleden moeder en mijn moeder ligt.

"Dus, een Granger-Weasley en mijn zoon," zegt meneer Malfoy, hij kijkt me aan. Dat hij excact dezelfde oogkleur heeft als Scorpius werkt totaal niet mee. Het liefst wil ik wegrennen en Scorpius redden van mijn vader.

In McGonagalls kamer zitten met een woedende Meneer Malfoy voor me, omdat ik met Scorpius Malfoy heb gezoend is een tafereel waar ik never nooit over heb gefantaseerd. Het is iets wat überhaupt nooit, niet eens een miliseconde, over nagedacht heb. Maar dat gebeurt nu toch wel.

"Ehh, nou, ik, zegmaar- hoe zeg je dat... ik bedoel, nee. Het is niet, we hebben niet- ik bedoel, ik weet niet, maar-"

Dat is het enige wat ik kan uitbrengen, meneer Malfoy trekt een wenkbrauw omhoog en professor McGonagall kijkt nu zonder enige emotie toe.

Ik kijk naar de deur en ren ernaartoe. Natuurlijk struikel ik bijna. Vervolgens ruk ik hem open en ren zonder terug te kijken weg. Waar zouden ze heen gaan?

Ik ren op mijn allerhardst naar de Slytherin commonroom, omdat Scorpius daar waarschijnlijk heen is gerend.

Plotseling hoor ik stemmen.

"Ik zag je toch net echt mijn dochter zoe-" "pap!"

Ik rem voor mijn vader en Scorpius. Pap staat voor Scorpius neus, die trouwens best rood is. Scorpius kijkt mijn vader een beetje angstig aan, en pap kijkt net alsof iemand zijn kippenpootje heeft afgepakt.

"Pap, waarom ben je zo boos op hem?" Vraag ik, mijn vader kijkt mij nu ook aan. Boos, teleurgesteld, maar ook beschermend.

"Omdat je onder de liefdesspel van hem bent beland! Merlin, Rose zo heb ik je toch niet opgevoed!"
"Nee, je hebt met opgevoed hem te haten, maar wat voor een bullshit is dat! Het is allemaal bullshit, bullshit en bullshit. Het is achterlijk, ik houd van Scorpius en jij of mama. Of iemand kan dat stoppen. Malfoys zijn geen aliens ofzo. Ga naar huis!"

Ik pak de pols van een verbijsterde Scorpius vast en trek hem ruw weg. Als we een aantal hoeken om zijn stop ik met lopen. De woede zakt al een beetje omlaag en waarschijnlijk ben ik niet meer zo rood.

"Je houd van me?" Vraagt hij met een lach. Ik kijk hem met een scheve grijns aan en sla hem lachend op zijn schouder.

"Ja, wen daar maar niet aan."

Hij pakt mijn kin vast en drukt lachend een kus op mijn mond. Als hij me loslaat rent hij met enorme vaart weg. Ik kijk hem even glimlachend na en ren dan lachend achter hem aan.