Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 24

Pov Scorpius

Een klein stukje. Alleen de eerste bladzijde van het dagboek. Eentje maar. Nee, ik zou dat nooit kunnen. Als ik eenmaal bezig ben…dan lees ik heel het boek uit. Ik moet gewoon weten of ik nu in de friend zone zit of dat ik nog een kans maak. Wat ze voor Evan voelt en wat ze op hun dates doen.

Ik sla een bladzijde om waar in grote letters R O S E staan. Met bloemetjes ingevuld. Nooit gedacht dat Rose zo...meisjesachtig was. Elk moment als ik meer van haar te weten krijg voel ik me meer...tot haar aangetrokken. Niet verliefd...je bent niet verlied toch? Na snel te hebben gekeken of er iemand aankomt begin ik dan eindelijk te lezen...ze hoeft er nooit achter te komen.

Liefste dagboek,

Ik had nooit gedacht dat ik ooit in een dagboek zal schrijven...maar een kerstcadeau blijft een kerstcadeau en ik maak graag mijn vader blij. Hij weet al jaren niet meer wat hij voor zijn tienermeisje moet kopen, en eerlijk gezegd denk ik dat hij daar niet zo blij mee is dat ik steeds een beetje ouder wordt. In zijn ogen blijf ik altijd zijn kleine meisje. Ik moet hem ooit teleurstellen dat ik nu echt veel te groot ben geworden om zijn kleine meisje nog te zijn, maar nu geniet ik er nog even van-

Ik hoor voetstappen en leg het boek snel onder mijn kussen. Ik ga op de grond liggen en doe alsof ik iets onder de troep onder mijn bed aan het zoeken ben. Dan stellen ze nooit vragen, want ik ben echt altijd van alles kwijt. Aan Fabians kapotte te zien was het Fabian dat binnen kwam.

‘Hoi’, zeg ik als hij op zijn  bed gaat zitten en ik doe alsof ik hem pas net heb gezien.

‘Hoi’, zegt hij terug.

Ik ken Fabian al sinds we twee waren en ik kan gelijk zien dat er iets mis is. Ik sta op en loop naar hem toe. Leg dan mijn hand op zijn schouder en kijk hem diep in de ogen aan. Om te voorkomen dat hij tegen mij liegt. En als hij liegt kan ik het meteen zien. Hij kijkt mij ook aan.

‘Ik denk dat ik gek aan het worden ben’.

‘Je bent niet de enige’.

Fabian zet een glimlach op. Dat was lang geleden. Het valt me nu op dat het lang geleden is sinds we weer eens lol hebben gemaakt. Sinds Silke, Mara en Rose op ons pad kwamen was opeens anders veranderd.

‘Ik denk dat ik verliefd ben, Scorpius. Misschien niet iets wat jongens bespreken, maar het moest er een keertje uit. Ik houd het niet langer meer vol. Maar als diegene erachter komt dat ik iets voel zal het voor altijd raar worden…het zal een wonder zijn als we überhaupt nog met elkaar zullen omgaan’.

‘Wie is het gelukkig meisje?’

‘Meisje?’

‘Ja…op wie moet je dan verliefd zijn?’
Fabian kijkt me aan. Had ik iets gemist. Zo kijkt hij altijd als hij een antwoord al had gegeven. Maar aan niets kon ik in het gesprek afleiden op wie hij nou zo verlieft was dat hij er aan lijdt.

‘Sorry, Fabian ik begrijp het niet. Je kan me vertrouwen. Omdat Fabian meer meisjes heeft betekend niet dat jij geen kans meer hebt. Ik denk dat je een beetje in zijn schaduw loopt en daardoor minder zelfverzekerd, maar ik denk dat je wel een kans maakt met wie het mysterieuze
meisje ook is-‘.

Fabian stond op en ging random bij het raam staan en keek naar buiten.

‘Denk je dat dit allemaal daar over gaat. Ik ben niet jaloers op Evan…nooit geweest. Ik wist best dat je dat dacht, maar het is niet zo. Man, jij begrijpt ook niets. Hoeveel hints moet ik nog geven
voordat ik begrijp dat ik-‘.

Evan komt binnen en gek genoeg Rose ook. Fabians houding veranderd meteen. Rose? Is hij…heeft hij…gevoelens voor. Nog een concurrent…en waarom alleen vrienden van mij. Als we nog vrienden zijn. We hebben inderdaad amper lol met elkaar de laatste tijd.

‘Scorpius…morgen moeten we ons verslag inleveren’ zegt Fabian opeens en ik kijk hem aan. Ik knik en pak wat schoolboeken en prop dat in een tas. Als niemand kijkt pak ik heel snel het dagboek zodat niemand het kan vinden.

Ik wilde Rose niet alleen met Evan achterlaten, maar Rose heeft iets met Evan dus aan de ene kant zou het volkomen veilig zijn.