Pov Rose
Ik loop de les uit, de les waar ik maar net op tijd in was, door Slytherin-boy.
Ik moet aan zijn gezicht denken. Hij voelde zich schuldig, ik weet niet waarover. Blijkbaar heb ik iets gedaan, maar ik weet niet wat.
"Rose!" Roept een stem, natuurlijk is het Slytherin-boy.
"Wat is er nu weer?" Vraag ik geïrriteerd.
"Je moet-" hij denkt even na "het je weet herinneren."
"Jemig! Wat weer herinneren? Snap je het dan niet, er is niks met mijn herinneringen mis hoor. Ik heb geen dementie voor zover ik weet," snauw ik.
"Dat bedoel ik niet, je hebt Obliviate gebruikt, op jezelf."
Ik begin te lachen, hij begint me echt op mijn zenuwen te werken.
"Yeah right. Hè, moet je niet naar Mara ofzo?" Vraag ik.
"Mara?"
"Ja, je vriendinnetje. Misschien moet je eerst verliefd worden en dan verkering nemen, niet andersom."
Hij kijkt me beteuterd aan, alsof ik hem net iets duidelijk heb gemaakt, alsof hij iets eindelijk begrijpt.
"Eh-" stamelt hij "ik ga."
En met die woorden rent Slytherin-boy weg.
Ik kijk hem na. Aan de ene kant irriteert hij me, maar aan de andere kant heb ik gevoelens die ik niet kan plaatsen. Het voelt net alsof ik ze weg heb gestopt.
Zou hij gelijk hebben? Heb ik de spreuk op mezelf gebruikt?
Ik schud mijn hoofd om weer bij positieve te komen.
Nee, natuurlijk heb ik dat niet gedaan. Zo'n idioot ben ik niet! Toch?
JE LEEST
Roses are red ~Scorose~ ✔
FanfictionSoms val je gewoon voor de verkeerde, je kan er niks aan doen, maar het gebeurt gewoon. Dan probeer je het tegen te houden of het persoon te vergeten, maar een onzichtbare kracht blijft je maar naar dat persoon duwen. En dan? Moet je het dan maar ac...
