Oturursun masanin başına, neye içeceğini bilmeden başlarsın kadehini yudumlamaya.. Yavaş yavaş mazin geçer gözünün önünden. Her yuduma bir aci sığdırırsın. Kadeh biter acilar bitmez. Bi duble daha alirsin. Sonra bir duble daha. Unutursun sonra. Ansızın.. Boşluğa içersin sonra. Boş yaşadıklarına, boş yere biriktirdiğin o anlamsiz acılara. Sezen çalar arkadan, bir sigara yakarsin. Yavaşça üflersin dumanını. Ne kadar geç giderse o duman o kadar yaninda kalacak sanki sevdiklerin. Ama gider. Sen kalırsın. Tek başına bi başına. Öksürmekten ciğerlerin çıkacak gibi hissedersin. Ama birakmaz bi tane daha yakarsin. Tüm geceye sığdırırsın bütün acıları. Sanki bugün hatirlayip bitecek gibi. Sabah uyaninca anlarsin bitmediğini. Hatta o sabah yalnız uyanırsın. Leş gibi halinle geceden kalmışsındır. Yine bi sigara yakarsın. O berbat halini o sigara kapatacak gibi. Yalnızlığını dindirecek gibi...
