Yatağımda uyuyan bi adam. Ruhu heran, bedeni bi süreliğine bana ait olan adam. Özgürlüğü kısıtlanmış, ruhuna söz geçiremeyen bi adam. Uyuyor mışıl mışıl. Titredi ansızın.. Soğuğun verdiği bi tepki olmasa gerek. Bedenini ve özgürlüğünü alıp gidecek birazdan. Hissetti sanırım. Yatağımda uyumaya devam edecek olan silüetinden habersiz. Kimsenin görmediği benim aşkla bağlı kaldığım o silüet. Sanırım onunla tutunuyorum dayanamadığım şeylere. Ve biliyorum ruhu burda kalbimde. Yatağımın baş köşesinde. Her ne kadar gidecek olsa da bana ait olan bi adam.
Farkli anlarda yazılmış iki parağraf.. Banyoda şimdi çıkacak birazdan. Bekliyorum. Daha çok bekliyorum. Gelmiyor. Galiba soyutluğun acıttığı tek an. Hissediyorum burda. Ama burda değil. Başka birinin yatağında, başka birinin kollarında. Ruhuyla uyuyorum bu gece. Sarılamıyorum ama, yada öpemiyorum doya doya, uyuyamıyoruz mesela beraberce. Ruhlara önem verirdim ondan önce. Şuan ruhunu hücreye hapsetmiş bi adamın anahtar deliği boyuntunda ki o boşluktan içine sızmaya çalışıyorum. Diğer tarafta anahtar takılı sanırım. Yan odada uyuyor ruhu kimsesizce. Ulaşamıyorum uyandıramıyorum ruhunu. Bensizken en derinlerine gömdüğü o ruhu canlandiramiyorum.
Göz pınarlarını öpmeye doyamadığım, dudak kenarina aşık olduğum ve o köprücük kemiğinin hemen üzerindeki boşluğu koklayarak içime hissiyatını kazıdığım o adam. Ne sensizim bi bilsen.
Saçlarımı okşayan biri yok mesela şuan. Yada yanaklarımı boynumu öpen.. Vücudumu bi şekilde ayakta tutarım, her ne kadar yataktan kalkip bi bardak su almaya halim olmasa bile.. Ama içimi susturamıyorum, durduramıyorum. Sen diye içim içimi yiyor. Ve ben ne kalbime ne de zihmime söz geçirebiliyorum. Uyuyamıyorum mesela. Düşünmek istemiyorum yokluğunu. Gözlerimi kapatıyorum hayalin gözümün önünde hafızamda sen. Uyku tutmuyor işte.
Bazen düşünüyorum yokluğuna alışmak mı gerek yoksa o yokluğu anılarınla mı süslemek gerek diye. Anılar. En güzel anımız hangisi? Bilmiyorsun dimi. Üzülme bende bilmiyorum. Çünkü yaşadığım heran hala bugün de. Anı olamayacak kadar taze yaşantımız var belkide. Yada her senli geçen gün o kadar özel ki, anı deyip üzeri kapanacak bi döngü değil geçirdiğimiz zamanlar. Ah ne güzelsin öyle sen. Ruhunu da özgürlüğü ile o hücreye hapseden adam.. Doyamadığım kokuna hasret uyuyorum bu gece.
