My Diary part II, buitenlandse stage.

Zondag 12 november

Vandaag was het zondag. Morgen zouden we dus pas naar stage hoeven voor de kennismaking. We hadden niet veel zin om iets te gaan doen vandaag. Dus er werd ook niet veel gedaan. We zijn zo'n beetje de hele dag thuis gebleven en hebben kaartspellen gedaan, films gekeken, gewoon een luie zondag.

Helaas kreeg ik wel een niet zo leuk telefoontje rond de middag. Ik was film aan het kijken op mijn kamer toen mijn broertje me belde. Hij vertelde dat hij zijn sleutelbeen had gebroken met voetbal. En toen begon hij te huilen waaraan ik kon merken dat het niet niks was. Hij gaf mama aan de telefoon en zij vertelde hoe het precies gebeurd was. Ik kon echt wel janken op dat moment, maar ik deed het niet. Ik zou hem zo graag in mijn armen hebben gesloten. Hij is maar 2 jaar jonger dan ik en ruim een kop groter. Maar toch blijft hij mijn kleine broertje. Ik vond het echt heel vervelend en heb het de andere meiden verteld. Dat het met voetbal was gebeurd en z' n bot echt van elkaar los is. Dat hij misschien wel geopereerd moet worden. Het hele verhaal. Dat hielp wel, dat ik het kwijt kon. Maar toch had ik graag bij hem geweest.

Dus heb ik hem een kadootje gestuurd. 3 repen chocolade, zijn favoriete chocolade, met een kaartje. In de hoop dat hem dat een beetje opvrolijkt.

En dat was de zondag. Niet echt iets bijzonders gebeurd dus.