Vandaag is het zo ver, vandaag ga ik naar huis. Ik ben best wel blij om een aantal dagen naar huis te gaan. Ik had graag verder gegaan met mijn stage en gewoon hier gebleven. Maar het is natuurlijk niet verkeerd om naar huis te gaan.
Ik kan inmiddels alweer lopen, dus er zit wel vooruitgang in mijn knie. Buigen en strekken doet wel pijn en bewegen doet ook pijn. Maar ik ben al lang blij dat ik weer kan lopen. Dat scheelt alweer wat. Thuis ga ik wel nog naar de dokter om te kijken of er niet iets aan de hand is. Maar ik denk gezien ik niet kan lopen dat de dokter hier het fout had en dat t niet m'n meniscus is die gescheurd is. Maar goed dat zullen we zien. Ik hoop dat het niets is.
15 december ga ik samen met mijn ouders weer naar Spanje. Zij blijven dan het weekend en ik blijf dan het weekend bij hun. Daarna gaan zij weer naar huis en blijf ik hopelijk in Spanje om mijn stage af te maken.
Vanavond moet ik vliegen. Dit is de eerste keer dat ik alleen ga. Dat vind ik best wel spannend. Maar ik weet nog wel hoe het ging de vorige keer. Dus dat scheelt al. Alle spullen die ik weer mee naar huis wil nemen zitten al in mijn koffer. Nu moet ik dus alleen nog wachten tot ik opgehaald wordt door de taxi. En dan ben ik vanavond thuis en kan ik weer in mijn eigen bed slapen.
Verder heb ik geen bijzondere verhalen meer te vertellen.
Xx Kirsten
JE LEEST
My Diary part II, buitenlandse stage.
Non-FictionDit dagboek gaat over mijn stage in Spanje. Het schrijven van een dagboek deed me eerder heel goed. En ik ga dit in Spanje heel erg nodig hebben omdat ik ver weg ben van huis en mijn familie. Dit dagboek gaat over mijn stage in Spanje. Over wat ik d...
