My Diary part II, buitenlandse stage.

Zaterdag 13 januari 2018

Vandaag begon de dag redelijk goed. Ik sliep uit tot 12.00u, stond op, deed makkelijke kleding aan, ging ontbijten en deed daarna niet meer zoveel. De dag bleef ook redelijk goed gaan tot na het eten. En ook daar ging het eerst nog goed. We waren met zijn 3e en aten gezellig. Na het eten maakten we samen een planning voor het eten de komende week omdat we alles moeten gaan opmaken zodat we niets over houden als we hier weggaan. Daarna wilde ik gaan douchen. Ik zou immers vanavond gaan douchen. En zoals iedereen hier doet, deed ook ik dat direct na het eten. Ik was echter iets vergeten waardoor ik terug moest. Op mijn weg terug kwam ik een van de meiden tegen. Ze zei: 'ga jij niet eerst afdrogen?' dus ik zei: 'uhm.. geen idee.' 'Ja, ik heb gekookt' zei ze. Waarop ik antwoordde 'oh, dus zo wordt dat besloten.' Maar verder zei ik niets en deed ik wat ze zei. Dus begon ik met afdrogen, mijn andere huisgenoot die ook thuis was deed de afwas. Ze was ondertussen aan het skypen met een vriendin. Haar telefoon stond tegen de muur en het scherm was dus aan. Ik keek af en toe een beetje mee.. en toen zag ik het. Het meisje wat niet de afwas deed zat in de huiskamer. En ze stuurde het meisje waarmee ik de afwas deed een berichtje in een app waarvan ik bijna 100% zeker weet dat die 'Stage zonder Kirsten' heet. Toen ik het zag, dacht ik namelijk terug aan een keer eerder. Waar ik zoiets ook al had gezien, maar dan bij iemand anders. Toen dacht ik het verkeerd gezien te hebben. En heb ik er ook niet meer over nagedacht. Maar nu, ik weet echt bijna zeker dat dat er stond. Toen ik dat zag kon ik wel huilen. En dat deed ik ook, ik heb gehuild toen ik onder de douche stond. Het deed echt pijn om dat te zien. En dan weet ik het nog niet eens zeker. Nadat ik gedoucht had, ben ik in mijn kamer gaan zitten en film gaan kijken. Ze kwamen nog vragen of ik mee ging drinken want dat zouden we gaan doen. Maar daar had ik na dit helemaal geen zin meer in. Dus ben ik ook niet gegaan. Na anderhalfuur was mijn film afgelopen. Aan de ene kant wilde ik wel naar de woonkamer gaan, maar aan de andere kant wil ik ook niet terug. Waarschijnlijk denken zij nu dat ik boos ben vanwege die afwas. Maar ze weten dus niet wat mijn vermoeden is. En wat als het zo is... ik heb geen bewijs. Zij kunnen die app zo verwijderen als ze willen. Dan is al het bewijs weg. Ik hoop zo dat ik een van hun op heterdaad betrap.. Ik hoop echt dat het geen vermoeden is en dat het de waarheid is en dat ik erachter kom.. dan kan ik duidelijk maken dat ik niet de enige ben die niet aardig is. Dan zitten zij namelijk gruwelijk fout!

Ik ga denk ik toch nog maar een film kijken in mijn slaapkamer. Ik heb echt geen zin om bij hun te gaan zitten. Als zij zoiets bedenken, een app.. zodat ze kunnen roddelen over mij, zonder dat ik dat merk. Dan wil ik niets meer met hun te maken hebben!

Ik zie het al helemaal voor me hoe het zal gaan op het vliegveld. Als ik mijn ouders zie, dan ren ik ernaartoe. En dan geef ik mama als eerste een knuffel. Waarna ik begin te huilen, blij om ze weer te zien, blij om naar huis te gaan en blij dat ik niet meer bij die meiden hoef te wonen. Ik geef ze nog een laatste blik en vertrek zonder afscheid te nemen van hen naar huis. Dat ze het maar voelen dat ze mij pijn hebben gedaan.

Weltrusten alvast