Het Geheim Van Santoz

♥ 3. Ti is een rommelboer

Kipmeneer

Met een glimlach om haar lippen belde Esther aan bij het huis van Raoul en Ti. Ze kon het niet helpen, maar elke keer als ze hier voor de deur stond moest ze denken aan de dag dat ze als een stelletje dieven in de nacht, per ambulance, hier onder moesten duiken. 'Hoe lang had ze Janine nu eigenlijk al niet gezien', dacht ze bij zichzelf. De deur ging open en daar stond Ti, in een mooie, rode, satijnen jurk. Het stond haar goed, zoals altijd.

"Hee Esther!" riep Ti vrolijk, ze zwiepte haar lange zwarte haren achter haar schouder, "Kom binnen! Wat ontzettend leuk dat je langs komt." Zo lief als Ti was, kreeg Esther eerst nog een flinke knuffel.

Ti liep naar binnen en Esther trapte haar bruine, suede laarsjes uit bij de centrale verwarming in de gang. Het hele huis rook naar exotische kruiden, ze kreeg spontaan weer honger. Ze had ook eigenlijk niks gegeten in de pizzeria. Wat zou ze hebben gemaakt? Op het antwoord hoefde ze niet lang te wachten.

"Wil je ook rijst, Esther? Ik heb net gemaakt."

Dat liet ze zich geen twee keer zeggen. "Ja, lekker!"

Nog geen vijf minuten later zaten ze met z'n tweeen lekker te smullen van een heerlijke Vietnamese rijstschotel. Esther moest toegeven dat ze het goed voor elkaar hadden, ook al woonden Raoul en Ti nog niet zo lang bij elkaar. Het interieur van Raoul was al apart, maar met de finishing touch van Ti was het huis heel bijzonder. Het meest opvallende was een groen verlicht terrarium met daarin een gevlekte slang.

"Leuke huisdieren heb je Ti, heb je die meegenomen uit Vietnam?" vroeg Esther belangstellend.
Ti barste in lachen uit en proestte een stukje rijst uit. "Nee joh Es, de douane ziet me aankomen! Ik heb hem gewoon hier gekocht, ik heb altijd al een passie voor slangen gehad."

"En wat vind Raoul ervan?" vroeg Esther weer, terwijl ze opstond en op haar hurken door het glas heen naar de slang staarde. De slang lang doodstil, maar keek haar indringend aan.

"Hij is er een beetje bang voor, maar verder zegt hij er niks van...." even bleef Ti stil.

Esther keek de kamer rond. "Waar heb je Raoul gelaten, trouwens?"

"Hij zal zo wel thuis komen, hij is op het lab natuurlijk. Zeg Esther," zei Ti tenslotte een beetje aarzelend, "vind jij het hier soms rommelig? Eerlijk zeggen."

Deze vraag had ze niet verwacht en ze keek eens even in het rond. Afgezien van een rondslingerende bh op de bank en een lege zak chips op tafel, was het vrij netjes. Bij haar eigen thuis was het een stuk rommeliger. "Het valt reuze mee, Ti, het ziet er prima uit. Maar waarom vraag je dat?"

Ti legde haar lepel neer en keek naar haar bordje. "Raoul vind me een sloddervos. Hij vind zijn huis een 'rommelhok' en dat komt door mij, zegt hij. Ik ruim niks op volgens hem."

"Beetje overdreven," zei Esther, "er ligt amper een kruimel. Misschien moet hij gewoon een beetje wennen aan vrouwvolk in zijn huis."

Beiden keken ze op van het geluid van een ronddraaiende sleutel in het slot van de deur. Een vermoeide Raoul stapte binnen en zette netjes zijn metallic groene schoenen in de schoenenkast. "Hoi Ti, zeg hee, waarom staan die suede laarzen hier onder de kachel, moet dat niet in de schoenenkast,die staat er toch niet voor Jan Doedel? Hoe vaak moet ik het je nog...."

Hij stopte abrubt met praten toen hij Esther zag en haalde een hand door zijn blonde haar. "Oh hoi, Esther, ik wist niet dat je hier was. Leuk je te zien.... en die laarzen zijn zeker van jou?"

Esther trok een serieus hoofd naar Raoul en zette haar hand tegen haar voorhoofd. "Jazeker sergeant-majoor, met uiterste precisie onder de kachel uitgetrapt." Ze kon het niet laten om hem uit te lachen, die Pietje precies. Hij wist niet waar hij moest kijken en begon maar gauw over een ander onderwerp.

"Het ruikt hier heerlijk Ti, wat heb je gekookt?" Met een elegante zwaai slingerde hij zijn jas en zijn das op de kapstok.

Ti zette nog vlug een extra bord op tafel en schepte op. Het was eigenlijk nog best gezellig. Je kon zien dat Raoul gek was op Vietnamees eten, want hij zat te smullen als een kein kind. "Zeg Essie," zei Raoul opeens, "kom je zomaar even aanwaaien of kom je voor iets speciaals?"

Esther zat even te denken hoe ze dit nu moest gaan vragen zonder vreemd over te komen. Kijk, een levensgrote taart waar je iemand in kan verstoppen is niet een alledaags iets, dat zouden ze vast heel raar vinden. Maar ze kon natuurlijk ook niet Santoz' geheim verklappen.

Ze fronste haar wenkbrauwen een beetje en begon voorzichtig aan haar verhaal. "Nou Raoul, eh... het geval wil dat ik eh... door iemand gevraagt ben om een taart te bestellen. En ik dacht dat jij me daar wel bij kon helpen."

Raoul en Ti keken elkaar aan en lachten hard. "Nou, nou Esther, is het zó erg?" schaterde Raoul, "dat kan je toch gewoon bij de banketbakker halen?"

Esther trok een lip op. "Nee man, geen gewone taart! Ik moet zo'n feesttaart hebben die zo groot is dat er iemand in past. Gewoon een of ander ding dat je kan huren, ofzo."

Nu keken Raoul en Ti elkaar nog vreemder aan. Het was Raoul die de korte stilte doorbrak. "Dat had ik nou niet achter je gezocht Es, ik wist niet dat je het zó gezellig had met Erik." Hij knipoogde erbij en begon te joeiien, Ti deed ook nog even mee. Esther keek beteuterd toe terwijl haar twee vrienden bijna stikten van het lachen.

"Nee! Jullie begrijpen me verkeerd. Het is niet voor mij! Het is voor iemand anders," bracht ze er wanhopig uit, in een poging die twee te overtuigen.

Raoul gaf haar een vette knipoog. "Ja, nee hoor. Ik zal wel even voor je kijken meid, geen probleem."

Esther schaamde zich kapot. Die sukkels ook, wat dachten ze wel niet van haar. Ze zaten haar gewoon te dollen, maar toch. Terwijl Esther de bordjes naar de keuken bracht hoorde de Raoul en Ti in de huiskamer bakkeleien.

"Ik heb gisteren helemaal geen koffieresten in de kopjes gelaten, Raoul!"

"Wel waar! Jij kan niet afwassen! Ik moet alles altijd naspoelen voor ik iets kan gebruiken. En wanneer waarom laat je ook altijd je werkpapieren overal en nergens slingeren?"

"Nou Raoul dat is niet waar! Het ligt gewoon op het bureau, waarom zeur je zoveel?"

"Je bedoeld: het is op het bureau neergepleurt. Zo kan je toch geen overzicht houden. Ti, je bent zo slordig! En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat je niet eens een nieuwe rol wc-papier ophangt als de oude op is en..."

"Ach hou toch op, je bent zo'n peter precies, het is echt vervelend Raoul!"

"Dat heet PIETJE Ti, Pietje Precies! Wat hebben we nou geleerd vorige week?"

"Zoek het even lekker uit Raoul, was jij vandaag zelf maar af, ik ga naar m'n vriendin!"

"Rommelboer!"

'"Zeiksnor!"

"TI! Waar heb je dat woord geleerd?"

Boem! (Dat was de deur)