Het Geheim Van Santoz

♥ 17. Pedro de Pizzavreter

Erik sloeg het portier van zijn auto dicht en belde aan. Raoul deed open. "Ha die Erik. Lang niet gezien jongen! Kom binnen."

"Hey Raoul, hoe gaat 'ie? Ik kom een pakketje ophalen voor Esther."

Raoul liep naar binnen. "Kom toch even een kop koffie drinken, Erik."

Dat liet hij zich geen tweede keer zeggen, want hoewel het een prachtige herfstdag was, stond er een behoorlijk gure wind en zijn handen waren ijskoud. Niet veel later zaten Raoul en Erik op de lichtgroene Chinese bank te genieten van een heerlijke, sterke kop Espresso. Het was stil in huis, je hoorde alleen het gezoem van de verlichting van het terrarium. "Ik wist niet dat je een slang had," zei Erik belangstellend.

"Die is ook niet van mij. Ti heeft hem gekocht." Zijn gezicht sprak boekdelen, er stond nog net niet letterlijk op geschreven dat Raoul dat beest eigenlijk maar niks vond.

"Je bent er niet zo blij mee, denk ik," vroeg Erik voorzichtig.

Raoul trok zijn wenkbrauwen op. "Laten we het dáár maar niet over hebben. Je weet wat die krengen eten?" vroeg Raoul zonder op het antwoord te wachten, "Juist ja, muizen. Laten we zeggen dat het niet zo'n prettig gezicht is om te zien hoe zo'n muisje wordt opgevreten."
Hij nam een flinke slok van zijn koffie en zette het kopje weer op tafel. "En dan daarbij, Ti en ik hebben een beetje mot, dus dat moet ik elke dag zélf doen ook nog."

"Ja, ik wist het," zei Erik, "van jou en Ti. Ze zit namelijk bij ons thuis."

"Wat?" riep Raoul, "bij jullie? Ik dacht dat ze naar d'r achter tante in Rotterdam was gegaan, die heeft daar een restaurant."

Erik zette ook zijn kopje op tafel. En ging eens joviaal op de bank zitten. "Ja, nee. Ti zit bij ons. En mevrouw Van Tiggelen heeft nog véél meer mensen in huis genomen. De broer van Santoz, het zoontje van Santoz komt elke dag eten en we hebben een heuse zwerver in huis. We hebben zowaar een inloop huis joh." De sarcasme droop van zijn stem. "D'r kan nog meer bij hoor."

"Oei," zei Raoul, "zo te horen vind je het niet erg gezellig."

"Niet echt nee. Het is gewoon veel te druk. Zo af en toe vind het wel gezellig, maar ik heb ook gewoon mijn rust nodig, ga die maar eens zoeken in een huis met vijftig man." Hij smeet zijn handen wanhopig in de lucht, "Vrouwen! Je kan beter kippen houden!"

Raoul lachte. "Nee! Geen kippen, die maken nog méér troep en Ti is al zo'n rommelboer. Man, wat kan die een zooi maken." De twee gefrustreerde mannetjes hadden elkaar helemaal gevonden en lieten zich helemaal gaan.

"Urenlang voor die spiegel staan, en dan vooral die poeder is de wasbak niet even wegspoelen," riep Raoul.

"En wat dacht je van een junkie in je huis en alsof dat nog niet genoeg is, joh, doe er nog effe een Italiaan bij! Is zo gezellig!" vulde Erik hem aan.

"Dopje niet op de tandpasta!"

"Huilende vriendinnen laten logeren, want joh, het huis is groot genoeg."

"Háren, in het doucheputje!" riep Raoul en ze trokken allebei een vies gezicht. "Nou ja," zei Raoul, toen ze een beetje uitgelachen waren, "eigenlijk is ze wel hartstikke lief. Ze kookt elke dag voor me en laatst had ze nog een lekker geurtje voor me gekocht... Ik moet er denk ik gewoon nog aan wennen dat er nu een vrouw in huis woont. Ik ben zelf juist zo netjes en geordend. Ti niet... nou ja, wat minder."

Erik stond op en haalde een hand door zijn haar. "Je hebt gelijk. Ik ben dol op Esther, zelfs op haar impulsiviteit, maar ik hou gewoon niet van al die drukte. Eigenlijk vind ik het stiekem super lief van haar. Ze heeft een te groot hart." Hij keek eens naar de klok. "Bedankt voor de koffie Raoul, maar eh, kunnen we nu dat pakketje even afhandelen. Ik snak naar een snuif." Terwijl hij het zei barste hij in lachen uit.

"Wat?" vroeg Raoul verbaasd, "hoe bedoel je?" Hij snapte er geen snars van.

"Joh, Esther liep te grappen dat ik een pakketje drugs op moest halen, dus kom maar op met die troep."

Raoul kon er hartelijk om lachen en samen liepen ze naar de schuur. De deur ging open en Raoul wees met zijn hand naar een gigantisch grote doos. "Nou, dat is 'em."

Erik schrok zich kapot. Zo'n groot gevaarte had hij niet verwacht, hoe moest hij dit ding ooit in de auto krijgen? En wat zat er in vredesnaam in? "Zó groot?" riep Erik, "zit er een mammoettanker in? Wat ís dit?"

Raoul vertelde lekker niet wat er in zat en hielp Erik met het inladen. Met een smak smeet Erik het portier dicht en stak zijn hand op. "Raoul, ik spreek je nog en... ik zal wel even met Ti praten."

◇◇◇

Maria had de tafel al gedekt toen Esther en Pedro thuis kwamen. Wouter had het vreemde nummer opgeschreven en was naar zijn werk gegaan. Maria schonk een kop thee in voor Pedro, die stilletjes aan de tafel bij het grote raam aan zijn broodje zat te knagen.

Esther was naar de douche gegaan om eens flink heet te douchen en zich om te kleden, even de spanning wegwassen.

"Heb je het leuk gehad op school?" vroeg Maria belangstellend aan de kleine jongen, "ik hoorde dat je met de klas een circusvoorstelling ging doen." Pedro keek niet op, maar bleef, knagend aan zijn broodje een beetje uit het raam staren.
Maria voelde wel dat er iets was en probeerde nog een keertje om een gesprek met hem te beginnen. "Hey joh, wat zit je haar vandaag stoer, heb je soms gel in gedaan? Staat je goed hoor."

Nu keek Pedro haar plotseling aan. "Nee hoor," zei de jongen mat, "dat zijn gewoon mijn domme, stugge Italiaanse pizzavreters haren." Met een ruk draaide hij zich weer om en gooide zijn broodje neer. Maria legde vlug een arm om zijn schouder en bracht haar gezicht dichterbij dat van hem. "Joh, waarom zeg je nou zoiets? Je hebt prachtig zwart krulhaar! Je moet niet zo slecht over jezelf denken hoor."

"Ik ben een Italiaan," zei Pedro, "en dus heb ik stugge pizzavreters haren. Waarom kan ik niet ook gewoon zacht haar hebben zoals iedereen?"

"Iedereen heeft weer ander haar, de één blond de ander zwart, de één heeft krullen en de ander heeft stijl haar. Dat maakt toch niet uit?" zei Maria liefjes, terwijl ze een hand door zijn haar haalde. Maar Pedro schudde zijn hoofd.

"Zeg dat maar tegen Danny. Volgens hém ben ik een pizzakop met stugge pizzavreters haren."

Maria ging rechtop staan en zette haar handen in haar zij. "Nou, dan is die Danny een heel dom jongetje!"