Olağanüstü Hal ~ÖzBar~

8.Bölüm

Bölüm şarkısı; Naz Ölçal-Şairin Sesi

¤Yazardan¤

Özgü yine eski pozisyonunda Baran'ı düşünmeye devam ederken, Simay da alıştırmalarına devam ediyordu. Bu hayatlarına hiçbir şey yokmuş gibi devam eden tavırları da Burcu'ya tuhaf geliyordu.

Yanlarına doğru ilerleyip "Ben acıktım." dedi. Amacı, onları gıcık edip de Büyük Patron'un ayağına kadar götürmekti. Yani aslında amaç sayılmazdı, görevdi.

"Acıktıysan geldiğin yere dönebilirsin." dedi Simay avuç içinde tuttuğu su topunu havaya atıp geri tutarak.

"Sıkıcı." dedi Burcu elini havada sallayarak. Özgü'nün bu dalgın halini görünce yanına gidip arkasına yattı. Ama Özgü onu fark etmiyordu bile.

"Özgü? Ben acıktım." dedi kulağına fısıltıyla.

"Fasülye." diye cevap verdi. Ama sesi çıkmıyor kadar azdı ve yanağının üstüne yatmış olduğu için dudakları büzüşmüş, düzgün konuşmasını engelliyordu.

"Ne?" diye sordu Burcu anlamamış bir tavırla.

"Acıktıysan, bezelye." dedi Özgü bu sefer. Gözlerini baktığı noktadan tek bir sefer bile ayırmıyordu. Orada ne vardı ki o kadar dikkat çekici?

Bu kötü espriye karşı Burcu iki parmağını birleştirip baş parmağını havaya kaldırıp silah şekli yaptı elini. Parmak uçlarını şakaklarına götürerek bir süre bekledi. Ama ne bir tepki vardı ne bir farkındalık.

Özgü baktığı noktaya doğru elini koydu ve emekleyerek oraya ilerledi. Tam demin gözlerini odakladığı yeri elleriyle yumruklamaya başladığında Simay da yanına gelmişti.

Simay ne olduğunu az çok tahmin edebiliyordu. Burcu sakinleştirici büyüyü yapmaya hazırlanmışken Simay eliyle onu durdurup Özgü'ye konsantre olamaya çalıştı.

"Birşey yapıyorlar. Simay, Baran'a birşey yapıyorlar!" dedi Özgü yumrukladığı yere tırnaklarını geçirerek.

"Tamam canım, anlat bana. Ne görüyorsun?" dedi Simay ses tonunu iyi ayarlamaya çalışarak.

"Bi-birkaç farklı adam, Baran ve diğerlerinin üstüne geliyor."

İşin içine diğerleri girdiği anda Simay da olaya dahil olmuş gibi beyninde birşey canlanmış olduğunu hissetti ama hemen düşüncelerini bir kenara bırakıp arkadaşına döndü.

"Başka?" dedi devamını dinlemek ister gibi. Burcu da büyük bir keyifle Özgü'nün acı çekişini izliyordu.

Özgü çığlığını saklayamadı gördükleri karşısında. Attığı yüksek dozlu çığlık yüzünden de Simay tarafından bağlantısı kesilmişti. Kendisine çevirmiş kollarından sarsıyordu onu.

"Ne oldu? Özgü anlatır mısın? Öğrenmek istiyorum. Konuşsana! Birşey desene!"

"Ba-baran'a bıçak çektiler." dedi korku ve endişe içinde. Sonra sanki aklına şimdi gelmiş, daha önce hiç düşünmemiş gibi "Benim yanında olmam gerek. Ona iyi gelirim." dedi arkadaşına yalvaran bir şekilde.

"Hayır, hayır olmaz. Gönderemem seni. Hem de bu yılan buradayken asla olmaz." dedi telaşla.

"Zorundayım Simay. Sen yapmazsan ben yaparım ama bunun sonucunda geri dönememe ihtimalim oldupunu biliyorsun."

"Özgü sakın, sakın deneme." dedi işaret parmağını göğüs hizasına sallayarak.

Burcu, büyüyle hemen yanına atıştırmalık birşeyler koymuş, film izler gibi ınları izliyordu. Kızların haberi yoktu ama onlar böyle tartıştıkça iş Burcu'nun leyhine işliyordu.

"Tamam o zaman." deyip yerden asa gibi kullandığı koca ağaç dalını alıp yere vurmak için kaldırdı. Zamanında buna büyü yapmışlardı.

Simay onu engellemek için ellerini avuç içi ona bakacak şekilde açıp yüzü önüne getirdi.

"Tamam, tamam göndereceğim. Ama bir şartla." dedikten sonra Özgü ellerini beline koyup şartı sordu.

"Ne şartıymış o?"

"Yarın ben de geleceğim." dediğinde Özgü gözlerini kocaman açtı. Başını iki yana salladığında Simay ellerini göğsünde bağlayıp alaycı bir ifade taktı yüzüne.

"Nasıl oluyormuş hanımefendi? Zor dimi?" dediğinde Özgü hemen ifadesini değiştirip omuzlarıyla göğsünü dikleştirdi.

"Kabul." deyip elini uzattı. Simay da sıkınca anlaştıkları belli oldu.

"Hey? Ben ne olacağım?" dedi Burcu ellerini sallayarak.

"Geberirsin belki ya ne güzel." dedi Simay ve soktuğu lafa karşılık gelmesini beklemeden büyü kitabını almaya gitti.

"Geri dönersin sen de." dedi Özgü. Geçmişte o kadar şey yaşanmasına rağmen Burcu'ya daha yumuşak davranıyor olduğu bir gerçekti.

Simay elinde büyü kitabıyla geldiğinde Özgü asasına dayanarak dikleşti ve ağırlığını ona verdi. Mırıltılar ulaştığı anda Özgü ortadan kaybolmuştu.

●●●●●○○○○○

~Baran'ın yaşadıkları~

O gün, atölyeden çıktığında Gökçe de son toparlamaları yapmak üzere dönüyordu. Tayfa da arkasından gelirken Gökçe'nin önünü kesen bir grup erkek görüldü.

Gökçe kaçamaya çalışırken elbette sessiz kalamazlardı. Dördü birden olay yerine ilerlerken parmaklarını veya boyunlarını çıtlatıyor, kollarını sıvıyorlardı.

"Beyler hayırdır? Bir sıkıntı mı var?" dedi Baran Gökçe'yi arkasına alıp diğerlerine teslim ederken.

"Sen karışma kardeşim. Hanımefendiyle güzel bir sohbet içindeydik." dedi en öndeki serseri kılıklı.

Gökçe arkadan kafasını uzatıp "Baran boşver. Gel, gidelim." dedi. Elini de tutması için uzatmışken Baran kafasıyla arkadakilere 'götürün' işareti yaptı.

Diğerleri Gökçe'yi oradan uzaklaştırmaya çalışırken Baran olası bir kavgaya karşı hazırlığını tamamlamıştı.

"Bizim mahallemizde, bizim kadınımızla, böyle sohbet edilmez." dedikten sonra ekledi "KARDEŞİM."

En öndeki serseri kılıklı şey bir adım daha atıp cebindeki bıçağa elini götürüp orada tuttu.

"Nereden senin mahallen oluyor? Tapulu malın mı?" diye sorduğunda Baran kendinden gayet emin bir şekilde "Evet." diye cevap verdi.

"Göster ulan tapusunu." demesiyle yumruğu yüzüne yemesi bir olmuştu.

"Al sana kapı gibi tapu!"

Herkes birbirine girmişken Gökçe ne yapacağını bilmiyor içinden yalnızca yardım edebilecek biri için dua ediyordu.

Serseri tipli çocuk cebinden çıkardığı bıçağı orta yere sallarken Baran onun bu tavırlarına karşı iyi bir ders verebilmek için bıçağıyla hamle yaptığı an bileğini döndürüp sırtına dayadı ve karnına dizini geçirdi.

Bunu yaparken de bıçağın kenarı omzunun üstünü sıyırmıştı. Yalnızca önemsiz bir sıyrıktı. Arkasından duyduğu tanıdık bir kadın sesiyle serseri tipliyi sertçe yere atıp arkasına döndü.

Bu kız o kız değil miydi?

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum... Sizi çoook seviyorum...❤❤❤

-Ceyda