(Y/N: bir sürü uğraşın içinden bu bölümü yazıyorum
Nideeeeen?
Çünkü sizi seviyorum ♡♡♡♡)
"Evet minik yardımcılar,bitirmek üzereyiz"
Şu an önümde duran görüntünün şirinliği karşısında emo bedenim ne kadar dayanabilirdi bilmiyordum.
"EVET!"
Çığlık atarcasına çıkan sesle kulaklarımı tıkadım,dördü bir ağızdan gülüştüler
"Dördü" kelimesinden kastım,karşımda duran Bandit,Lily,Miles ve Cherry'di.
"Hadi bitirelim baba"
Kafasına taktığı pembe aşçı başlığını düzeltip bana baktı Bandit.Açıkçası hepsi fazlasıyla heyecanlı gözüküyorlardı
Bu anı şöyle özetleyebilirim ki; Cherry,Miles,Lily ve Bandit üzerlerindeki tatlı kostümlerle karşımda senin doğum günün için hazırlık yapıyorlardı.Daha doğrusu yapmışlardı,son rötuşlardaydık.
Yıllarca düşünsem de gözümde canlandıramayacağım bir andı bu
Miles koyu mavi tonlarında bahçıvan tulumu giymişti.Cherry adına uygun şekilde kirazlı bir elbise giymiş,kirazlı takılarını takmış hatta kiraz süslü bir çanta bile almıştı.Bunun nedeni olarak kirazı çok seviyor olmanı öne sürüyordu
Bandit,en büyük hayali olduğu için aşçı kıyafetini giymişti.Baştan aşağı pembeydi ve önündeki önlükle yaşından büyük durduğunu sanıyordu.
Lily senin aldığını söylediği siyah eteği ve tişörtüyleydi.Tişört,Black Sabbath grup kıyafetiydi .Babasının kızı...
"Hey,bu süsleri nereye yerleştirmem gerekiyor?"
Cherry elindeki duvar süsleriyle yanıma geldi,şu an yaptığım şeyi düşündükçe kahkaha atmak istiyordum
Yaptığım iş,başımdaki sarı koni şapkayla 3 küçük kızı yanıma alıp sana "prenseslere" yakışır bir doğum günü partisi düzenlemekti.
"Prenseslere" yakışır şekilde dedim çünkü doğum gününün teması gerçekten 'prenses'ti.Her yer pembe ile doluydu,tüm süsler pembeydi ve pastan büyük bir barbie bebekten oluşuyordu.
Tamam,itiraf ediyorum ki tema ne kadar kızların fikri olsa da pasta benim seçimimdi.
Üzgünüm ama bunu düşünmek bile eğlenmemi sağlıyor,evin halini görünce oluşacak yüz ifadeni düşünemiyorum
Kızlar minik elleriyle yorulmak bilmeden etrafı süslerken,Miles çatık kaşlarıyla koltuğun üzerinde oturuyordu.Bakışlarındaki memnuniyetsizlik en başından beri açıktı.Sessiz adımlarla yaklaştım
"Hey dostum,burası fazla pembe.Bilirsin,biraz kızımsı"
Başını bana çevirdi,"cümleni tamamla" dercesine bekledi,saçma bir giriş cümlesi yaptığımın farkındaydım.Nasıl devam edeceğimi düşünüyordum
"Evi gezmek ister misin?"
"Burası benim evim zaten."
Sesi soğuktu.Böyle saçma bir yöntemi denediğime inanamıyorum.Bu çocuk kesinlikle zekiydi.Elimi gerginlikle enseme attım ve toparlamaya çalıştım
"Haklısın,o zaman bahçeyle uğraşmaya ne dersin?"
Evet,işte atış noktasını tutturmuştum.Gözleri yine çocuksuluğa büründü.Anında baş salladı
"Evet,güzel olur"
Kızlara az önce çizdikleri çöp adam resimlerini ve yamuk yazılar yazdıkları kağıtları yapıştırmaya devam etmelerini söyledim,Miles'ı önüme alarak bahçeye çıktık
