Arthit'pov
မာေၾကာေနတ့ဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို တြန္းလွဲ ခံလိုက္ရသည္။
"..Owi."
"Ha....မင္းလာတိုက္တာေနာ္...."
ဒါက သမ႐ိုးက်ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္တခုပါပဲ...
ျမည္းေကာင္ေတ ဆီက ၾကားရတ့ဲ အမွားေတေပါ့....ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာ ကုန္းထရင္း ေတြးမိ၍ ျကိတ္ရီလိုက္မိသည္။
ငရဲကို သြားစမ္းပါ လို႔ သူတို႔ကို ေျပာခ်င္ေပမ့ဲ စိတ္ထဲကပဲ ႀကိတ္ၿပီး ေျပာလိုက္ရသည္။ အ့ဲလို ေျပာလိုက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့မွာ သတၱိ မ႐ွိပါဘူး။
သူတို႔ ထြက္သြားၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အနဲငယ္ သက္သာသြရၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္တက္ရန္ ထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္။
Physics .....
Ahh....ကြၽန္ေတာ္ physics ဆိုေသာ ဘာသာကို တကယ့္ကို မုန္းပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အတန္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးမွာ႐ွိေနတ့ဲ ေထာင့္ေလးက ခံုကို ျမန္ျမန္ပဲသြားလိုက္ပါသည္။ ခံုေလးေပၚက နာမည္ေလးကို ျမင္ေတာ့ ျပံဳးမိလိုက္သည္။
Arthit's corner
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ထြင္းထားတ့ဲ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း သက္ေသျပခ်က္ေလူးေပါ့....
ကြၽန္ေတာ္လဲ ခံုမွာထိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက ပီေက ကိုထုတ္ကာ ခံုေအာက္မွာ ကပ္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘသူကမွ အေရးတယူမလုပ္ၾကပါဘူး...အကုန္လံုး က ဆရာမဆီမွာပဲအာရံုေရာက္ေနၾကတာေၾကာင့္ပါ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာလဲ...ႏူးညံ့ တ့ဲ ႏွလံုးသား ေလး တစံု ႐ွိပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္က ဘာလို႔ ေကာင္းတ့ဲ ဘဝကို မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရတာလဲ????
ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္မ့ဲသူတေယာက္ကို ဘာလို႔ မေတြ႔ရတာလဲ?????
လူေတက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရြံမုန္းေနတာေတကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ က gay ဆိုတာကို မသိခင္ကေတာ့ လူေတက ေကာင္းၾကပါေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ့ မ်က္လံုး ထဲတြင္ မ်က္ရည္ေတျပည့္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ ကပ်ာကယာပဲ မ်က္လံုးကို အက်ႌလက္ႏွင့္ သုတ္ပစ္လိုက္မိသည္။
ဆရာမကိုသာ အာရံုစိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
ေန႔တေန႔က ေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ ပလက္ေဖာင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနမိသည္။ ရာသီဥတု သာယာေနလို႔လားဆိုေတာ့....မဟုတ္ပါ။
ရာသီဥတု က ေအးစိမ့္ေနေလသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာက ေဟာင္းေနတ့ဲ T-shirt ေလးရယ္....ျပဲေနတ့ဲ jean-coat တထည္တည္းသာ႐ွိေနပါသည္။
