Kong'pov
~~~~~~~~
"သြားၾကရေအာင္" ဟူေသာ Alpha ရဲ႕ အသံက သူ႔နားထဲေရာက္လာသည္။
လူယုတ္မာေတကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ တျခားသူေတနဲ႔အတူတူေျပးလိုက္သည္။
တုန္လႈပ္စရာေကာင္းေသာ..ရြံ႐ွာ စရာေကာင္းေသာ...သက္႐ွိတခ်ိဳ႕...
ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔က လူတခ်ိဳ႕က ဒဏ္ရာရေနၾကၿပီး တခ်ိဳ႕က ေသေနၾကသည္။
သူတို႔ဘက္ကလဲ အေသအေပ်ာက္ အထိအခိုက္မ်ားေနၾကပါၿပီ။
လူယုတ္မာတေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ ေနာက္ကေန ဝင္လံုး လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ လဲ ေက်ာကို တပတ္လွိမ့္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚကို ခုန္အုပ္ကာ သြားမ်ားကို ျဖဲျပလိုက္သည္။ ထို လူ ေနာက္သို႔ တေျဖးေျဖးဆုတ္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နားကို ကိုက္ကာ ခုန္လိုက္ေသာ ထိုသူ၏ ႏႈတ္သီးကို လက္သည္းျဖင့္ ကုတ္လိုက္ေတာ့ ထိုသူ အေဝးကို ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားမိသည္။ သူ ေဝးေဝးသို႔ေျပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည္ျေသာ္လည္း ထ္ု သတၱဝါကို မေတြ႔ေတာ့ပါ။ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို နာက်င္မႈႀကီးကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ထိုသတၱဝါက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ လည္ပင္းကို ခဲထားေလေတာ့သည္။ နာက်င္မ်ိဴေၾကာင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ အူလိုက္မိသည္။((kong is wolf))
ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုး ထဲတြင္ အမဲစက္မ်ား ျမင္လာကာ သတိလစ္သြားရေတာ့သည္။ သတိမလစ္ခင္ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းေသာ အနံ႔တခုကို ရလိုက္သည္။ထိူ႔ေနာက္ ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္ျပတ္သြားရေတာ့သည္။
Arthit'pov
~~~~~~~~~
ကြၽန္ေတာ္ ေတာအုပ္ေတကို ျဖတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနမိသည္။ေတာထဲမွ အေကာင္တခ်ိဳ႕၏ေအာ္သံမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုၾကားေနရသလိုပင္...
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲတြင္ တေယာက္ေယာက္၏ညည္းသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ထိုအသံၾကားရာသို႔ ႐ွာမိေတာ့ ေသြးေတအမ်ားႀကီးႏွင့္ wolf တေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
(( *--*ထဲမွစကားမ်ားသည္ arthit၏အေတြးမ်ားသာျဖစ္သည္))
*OMG!!!...ဝံပုေလြ တေကာင္ပါလား...ေနပါအံုး...ပံုမွန္ဝံပုေလြေတက ဒီေလာက္ႀကီးလို႔လား*
*ဒါမွမဟုတ္...ဒါႀကီးက WEREWOLFမ်ားလား*
*သူက ဘာပါလိမ့္* ဟု ေတြးၿပီး သူက အထီးလား အမလား ဟု ၾကည့္လိုက္မိသည္။ *wow...သူက အထီးပဲ...အထီးဆိုေတာ့ ေယာက္က်ားေလးပဲေပါ့..ေသခ်ာတာကေတာ့...သူက ဝံပုေလြမေတၾကားမွာ လိုခ်င္ေနတ့ဲ သူျဖစ္မွာပဲ*
*အာ...ေနစမ္းပါအံုး...ငါဆိုတာကလဲ...ဒီဝံပုေလြကိုပဲ အာရံုးိုက္ရေအာင္...သူက ဒီကမဟုတ္သလိုပဲ..*
ဟုေတြးကာ..ကိုယ့္စိတ္ကို ဆံုးမၿပီး ထို ဝံပုေလြေဘးတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထိုအရာက ေျပာင္းလဲသြားၿပီ။
ဟုတ္ပါတယ္...ေျပာင္းသြားတာပါ...လူတေယာက္အျဖစ္ေပါ့....ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ေနရင္း ထိုဝံပုေလြလူသားထံမွ အသံထြက္လာေတာ့သည္။
*ဘုရား..ဘုရား..တကယ္ပဲ WEREWOLF လား...* ဟု ေတြးေနမိၿပီး ေၾကာက္လန္႔ကာ မ်က္လံုး ထဲတြင္ မ်က္ရည္ေတ ျပည့္လာရေတာ့သည္။ ထို သူ က arthit ထိုင္ေနရာဘက္ကို လွည့္ၿပီး နာက်င္စြာျဖင့္ ညည္းျငဴေနေလသည္။
"ခင္ဗ်ား မွာပိုင္ရ်ိင္႐ွိလား...ကြၽန္ေတာ္ေခၚေပးမယ္" ဟု အသံတုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ေျပာမိသည္။
သူက ဘာမွမသိတ့ဲ အၾကည့္ေတန႔ဲျပန္ၾကည့္လာၿပီး "ငါ့ကို ကယ္ပါ" ဟု ေျပာလာသည္။
"ငါက ဘလိုလုပ္ေပးရမွာလဲ" ဟု မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴးျဖင့္ေမးလိုက္မိသည္။
"ငါ့ကို ထူေပးပါ" ဟု ေျပာၿပီး သူ႔ကိုယ္လံုးကို သယ္ကာ...ထလာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ကူၿပီး ထူေပးလိုက္သျဖင့္ သူထလိုက္ျခင္း ေအာင္ျမင္သြားသည္။
*အား...သူ႔ကိုယ္ႀကီးကေလးလိုက္တာ*ဟုေတြးေနတုန္း႐ွိေသးသည္။
"ငါ့ကို အိမ္ကို လိုက္ပို႔ေပးပါလား" ဟု ေျပာလာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး သူ႔ကို တြဲကာ တေရြ႔ေရြ႔ေလွ်ာက္လာခ့ဲၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔လည္ပင္းမွ ေသြးေတက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်ႌကို ခြၽတ္ကာ သူ႔လည္ပင္းကို စည္းထားေပးမိသည္။
မိနစ္အနဲငယ္ေလာက္ ၾကာေသာအခါ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကီးမားလွတ့ဲအေဆာက္အဦးေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာမိေတာ့သည္။
"အထဲကို လိုက္ပို႔ပါ" ဟု သူက တိုးတိုးေလး ေျပာလာသျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ သူ႔ကိုတြဲၿပီး တံခါးဝသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ အတြင္း႐ွိလူမ်ားကကြၽန္ေတာ့္ ကို စူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
"အာ...ဆရာဝန္ ေခၚၾကေလ...ငတံုးေတရဲ႕ " ဟု ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို ေအာ္ေျပာလိုက္မိသည္။ တေယာက္ေယာက္က "Mr.Earth" ဟု ေအာ္လိုက္သံကို ၾကားရၿပီး အသက္အလတ္ပိုင္းေလာက္လူတေယာက္ေျပးထြက္လာကာ ကြၽန္ေတာ္တြဲထေသာ ထိုသူကို ယူသြားလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ ေအးစိမ့္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"မင္း ဘသူလဲ" ဟု အစြယ္ဟု ထင္ရေသာ သြားေတ႐ွိၿပီး ဆံပင္ အညိဳရင့္ရင့္ ႏွင့္လူကေမးလာသည္။ ထိုလူ၏ လက္တြင္လဲ ကိုယ္ဝန္သည္ဟု ထင္ရေသာ မိန္းမတေယာက္၏လက္ ႐ွိေနေလသည္။
"Arthit Rojnapet " ဟု ျပန္ျေဖၿပီး ထိုသူကို လက္ညႇိဳးထိုးကာ.."မင္းကေရာ" ဟုျပန္ေမးလိုက္သည္။
"AIM...ဒါက ငါ့ရဲ႕ မိန္းကေလး..Mayပဲ" ဟုျပန္ေျဖလာသည္။
"မင္းရဲ႕မိန္းကေလး" ဟု မ်က္ခံုးေတပင့္ၿပီး ေရရြတ္မိသည္။
"အင္း...ဟုတ္တယ္" ဟု ကြၽန္ေတာ့္အၾကည့္ေတကို ဖယ္ၿပီး သူေျဖလာသည္။
"Ok"ဟု ကြၽန္ေတာ္လဲ ျပန္ေျပာၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္မိေတာ့သည္။
တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာလာတ့ဲအထိ ကြၽန္ေတာ္ ထိုအိမ္ထဲတြင္ ႐ွိေနတုန္းပါ...ထိခိုက္ထားေသာ သူ၏သတင္းကို သိခ်င္၍ ေစာင့္ေနမိျခင္းပါ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုသူဝင္သြားေသာ အခန္းတံခါးဖြင့္လာၿပီး ဆရာဝန္ဟု ထင္ရေသာ သူတေယာက္ အထဲကထြက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ဆီေျပးသြားလိုက္ၿပီး
"ဘလိုေနလဲ...အာ..ေနအံုး...သူ႔နာမည္က ဘသူလဲ" ဟုေမးလိုက္မိေတာ့
Doctor- သူ႔နာမည္က kong ပါ..သူအားလံုးေကာင္းသြားပါၿပီ"
Arthit - ငါ ဝင္ၾကည့္လို႔ရမလား လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုဆရာဝန္က ျပန္ေျပာမလို႔လုပ္တုန္း႐ွိေသးသည္။
"ဘာလို႔ ငရဲက်ေနသလို ငါ့ကို ႀကိဳးေတန႔ဲ ခ်ိတ္ထရတာလဲ"ဟူေသာ အသံႀကီးႏွင့္ အတူ အခန္းထဲက kong ထြက္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
Kong က အက်ႌဗလာႏွင့္ ေဘာင္းဘီ တိုေလးတထည္သာဝတ္ၿပီး ထြက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုး ေတျပဴးၿပီး ပါးစပ္ေတာင္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတက ဆြဲေဆာင္မႈေတန႔ဲသူ႔ရင္ဘတ္ေတေပၚကေနမခြာႏိုင္ေတာ္ပါ...
"အဟမ္း" ဟု..လည္ေခ်ာင္းတခ်က္႐ွင္းထုတ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရ၍ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္မိေတာ့ kongန႔ဲ aim ဆိုေသာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို နတ္ဆိုးေတလို ျပံဳးျပေနၾကေတာ့သည္။
"အာ..အင္း..ဘာလဲ" ဟု ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့
"မင္းသေရေတက်ေနၿပီ ဟုဆိုကာ kong က ကြၽန္ေတာ္ ရဲ႕ ေမးေစ့ကို ထိုးျပလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ပါးစပ္ကို သုတ္လိုက္မိေတာ့ တကယ္ပဲ သေရက်ေနသည္ကို သိလိုက္ရေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ႐ွက္ရီရီလိုက္မိၿပီး "sorry" ဟု ေျပာလိုက္မိသည္။
"ရပါတယ္...ငါတို႔ သီးသန္႔စကားေျပာလို႔ရမလား" ဟု kong က ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ အက်ႌမပါေသာ kong ရဲ႕ ေနာက္ကို လိုက္သြားၿပီး အေပၚထပ္က အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခ့ဲမိေတာ့သည္။
"မင္း ဘာျမင္လဲ" ဟု kong ကေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္လာသည္။
သူ႔မ်က္လံုးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုး စံုသြားၿပီး သူ႔မ်က္လံုးေတ က အျပာကေန ေရႊေရာင္ .....တေျဖးေျဖး အျပာေရာင္သို႔ ေျပာင္းသြားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
"မင္းက ဘာေကာင္ႀကီးလဲ"
🐺🐺🐺🐺🐺
Author က ကတိတည္တယ္ေနာ္...
Readerတို႔ဘက္ကလဲ အားေလးေပးၾကအံုးေနာ္
