the housemate :: calum hood

four :: wipe my eyes *düzenlendi*

"Ah Evelyn, bende seni arıyordum."

Evelyn duyduğu sesle durdu ve yapmacık bir gülümseme ile Joy'a döndü. Esmer çocuğa yardım etmişti ama bodrumu görmesini izin vermemişti. Yara bandı götürme bahanesiyle görecekken, yakalanmıştı.

Harika.

"Yemek hazır, seni bekliyorduk."

Evelyn kafasını iki yana salladı. Yemek yemek istemiyordu.

"Lütfen," dedi. "Harika yemekler yaptım. Bu konuda hiç mütevazi değilimdir, olmam da." Kıkırdarken, Evelyn rahatsızca yerinde kıpırdandı. Konuşmak istemiyordu.

Joy birden durdu ve bir şeyi koklamaya başladı. "Calum," dedi. "O mu geldi?" Evelyn güldü. Annesi bile Evelyn'in parfümünün kokusunu bilmezdi. Calum şanslı olmalıydı.

Evelyn her zamanki gibi sessiz kaldı. Joy, onun bodrumda olduğunu anlamıştı. "İzninle," dedi Joy, bodrum merdivenlerine yönelirken. Evelyn bir şey demedi ve mutfağa yöneldi.

Annesi, dehşet bir şekilde telefonuna bakıyordu. Evelyn'in geldiğini fark ettiğinde, kafasını kaldırdı ve telefonu kapatıp masanın üstüne koydu.

"Geç kaldın," dedi Bayan Millers. "Joy'a karşı daha nazik misafirler olmalıyız değil mi?"

Evelyn, konuşmanın nereye gideceğini tahmin edebiliyordu. O yüzden hiç oturmadan mutfaktan çıktı.

"Evelyn, buraya gel!" diye bağırdı arkasından. Ve Evelyn, yine umursamak için bir neden bulamadı.

Bodrum merdivenlerinin önünden geçerken, hızını yavaşlattı. Daha fazla ne kadar rezil olabilirdi, onu hesaplıyordu. İçindeki merak, beynini kemiriyordu. Bu yüzden, ayakları onu bodrum merdivenine götürmüştü.

İçeriden bağırışlar geliyordu. Calum, çatlak bir sesle bağırıyordu. Annesine kızmıyordu. Kendisine kızar gibiydi. Kelimeler öyle hızlı çıkıyorduki ağzından, Joy'un anlayıp anlayamadığını merak etti.

Kapıyı hafifçe ittirdiğinde, karanlık bir odadan başka hiçbir şey göremedi. Birkaç dakika sonra, Joy'un sesini duydu.

"Tırnaklarını benim koluma geçir, Calum." dedi hafif sert ses tonuyla. "Vücudunda artık çizik görmek istemiyorum, anlamıyor musun?"

Calum'ın duvara yumruk attığını duydu. "Çocuk değilim anne!" Acıyla bağırdı. "Artık sana zarar veremem."

Evelyn, konuyu tam olarak anlayamamıştı. Sonunda karanlığa alışan gözleri, iki silüeti seçebilmişti. Joy ona sarılıyordu. Calum da başını onun boynuna gömmüş, bir şeyler mırıldanıyordu. Sesi o kadar boğuk çıkıyordu ki anlaşılmıyordu hiç.

"Güvendeyiz artık." Joy'un şefkatli sesi Calum'ı rahatlatıyor gibiydi. "Bize zarar vermelerine izin vermeyeceğim."

*21.01.2015 tarihinde güncellenmiştir.