the housemate :: calum hood

twelve :: the devil twin

"Calum, cidden şu mizah anlayışın hakkında konuşmalıyız. Berbat çünkü." Evelyn de kollarını bağladı.

Calum, elini Evelyn'in omzuna koydu ve yüzüne doğru eğildi. İşaret parmağını onun çenesinin altına koydu ve zarifçe çenesini havaya kaldırdı. "Bana bak Calum denen eziğin minik arkadaşı," Evelyn alayla kaşlarını kaldırdı. "Eğer aptal değilsen, bir daha bana Calum demezsin."

Evelyn, dudaklarını birbirine bastırdı. Calum ne halt yiyordu bilmiyordu ama daha fazla kurcalamadı. "Öyle olsun, Robin."

"Uslu kız."

"Şimdi eve gidebilir miyiz?"

Robin ona dehşetle baktı. "Eve gitmek mi?" dedi seslice gülerek. "Aylar sonra nihayet ortaya çıkabildim ve zamanımı evde mi geçireceğim? Hayatta olmaz, kızım."

"Beni korkutuyorsun, Ca-" Robin'in bakışlarını görünce güldü. "Robin."

"Oh, korkmana gerek yok tatlım." Robin, dudaklarını birbirine bastırıp kocaman gülümsedi. "Oldukça iyi bir insanımdır."

/ / / / /

"O saçma yerden daha iyi, ha?" Robin elindeki sandiviçten bir ısırık daha almadan önce konuştu. Evelyn, hızlıca kafasını salladı ve yüzünde tatmin olmuş bir ifade belirmesine engel olamadı.

"Tanrım, bu yediğim en güzel sandviç. Ölene kadar milyonlarca yiyebilirim sanırım." Son ısırığı da aldığında, Robin'e döndü. "Öbür tarafta da bu güzellikten verirler değil mi?"

Robin ona beşinci sandviçini uzatırken, "Cennete girersen, evet." dedi. Evelyn derince bir iç çekti. "Desene kıl payı kaçırdım."

Robin güldü ve, "Buraya daha önce gelmiş miydin?" dedi. Eveylyn, Robin'in uzattığı sandviçi alırken, onu kutsal bir şeymiş gibi baktı. "Hayır," dedi. "Buraya taşınalı henüz bir ay oldu, hatırlarsan."

"Tatlım, oturumumuz kapalıyken biz bir şey görmeyiz. Malum şu beden sahibi mahremiyeti olayı." Evelyn kaşlarını çattı. "Bugün oldukça garipsin."

Robin alaycı bir şekilde güldü. "O ezikle fazla yakın değilsiniz anlaşılan."

"O ezik sensin, Robin Hood. Neden kendinden üçüncü şahıs olarak konuşuyorsun?"

"Çünkü hayatım, ben Calum Hood değilim." Evelyn'in telefonu tekrar çalarken, dayanamayıp eline aldı. "Bir saniye bekle, seni ürkütücü Bay Robin Hood."

Beklediği gibi tüm gece boyunca arayıp duran annesi değildi. Tüm aramalar Michael ve Luke'tandı. Kaşlarını çattı. "Bunlar ne halt ediyor.."

"Ah demek sürprizi onlar açıklayacaklar." Robin alayla güldü ve sandviçini yemeye devam etti. Evelyn de Michael'ın aramasını cevapladı.

"TANRI AŞKINA SONUNDA!" Michael'ın çığlıkları yüzünden, Evelyn kaşlarını çatıp telefonu kulağından uzaklaştırdı. "SEN İYİ MİSİN, NERDESİNİZ? TANRI AŞKINA BANA NEREDE OLDUĞUNUZU SÖYLE."

"Sakinleş, canım arkadaşım. Ne oldu? Neden herkes bugün garip davranıyor?"

"LUKE, ÖNÜNE BAK!" Bir fren sesi kulaklarına doldu. "SİKTİR! ZAMAN KAYBEDEMEYİZ, BEN ONLARI BULMAYA GİDİYORUM."

"Alooo?" Evelyn samimi olmayan bir şekilde güldü. "Ben hala buradayım?"

"Ah üzgünüm," dedi Michael. "Hala sesine alışık değilim. Şimdi bana nEREDE OLDUĞUNUZU SÖYLE."

Evelyn etrafına bakındı ve, "Açıkçası bende bilmiyorum." dedi. "Denizin üstündeyiz."

"NEREDE?"

Evelyn, Robin'e baktı. Denize doğru uzanan, yüksek ,beyaz betondan, kalın bir çubuğun üstündeydiler. "Biz nerdeyiz, gerçekten?"

"Burayı kimseyle paylaşamam, canım."

"Evelyn!" Michael milyonuncu kez bağırdı. "O Calum değil!"

Evelyn sandviçini bir kenara bıraktı. "Pekala sıkıldım bu oyundan. Evet o Calum değil Robin. Hahahaha. Ne kadar komik."

"Şu gülüşün," dedi Robin, suratını buruşturarak. "Sinirlerimi bozuyor." Evelyn, onun koluna sertçe vurdu. "Şimdi bozulacak bir sinirim de kalmadı, teşekkürler."

"Evelyn, beni dinle. Yemin ediyorum doğruyu söylüyorum. O Calum değil." Evelyn güldü. "Şeytani ikizi mi yoksa?"

"Hayır," dedi Michael. "Şeytani kişiliği." Evelyn'in gülüşü silinmeye başlıyordu. "Calum'ın çoklu kişilik bozukluğu var."

Evelyn, Robin'e baktı. "Bozuk olan sensin, piç herif."

Ve şimdi, Evelyn hiç gülmüyordu.