Hourglass Story

Chapter 4 : School Property

("mama! Si ash! Si ash!"

"paano ako ma?? MA!"

"Mahal ko kayo, mahal kita.. dito ka..

"ash?? AShh???? Aaaasshhh!!!"

"ma!! MAMa!")

Isang kalabog ko mula sa aking kinahihigaan patungong sahig, bigla akong nagising mula sa panaginip ko.

"ahhww.. ansakit!" angal ko habang hinihipo ko ang ulo ko

"whooaa! kakaibang panaginip yun. it seems. look look...uhmp.."

Diko na natapos ang sasabihin ko kasi biglang nag ring ang phone ko

*ring.. ring... ring..

I looked at it and there.. I saw thareign is calling.

"oh!" sabi ko habang humihikab at inuunat ko ang kabila kong kamay

"c'mon aush! Besh! Don't tell me kagigising mo lang?!" pagalit ng tono

"oo?bakit?" tanong ko

"oh my gosh! Beshy! Look at the time. Its your first day right? Late kana!"

"halakafu!" nagulat ako sa sinabi nya at napatingin ako sa cellphone ko kung anong oras na. MYGASS!!

Nasabi ko pala kay thareign na makakapasok ako ng RIHU today. At sobrang saya naman nya at paguwi ko sa bahay tulog na si mama kaya diko na sya nagising dahil gabi nako umuwi. buti nalang bukas ang pinto. Hihih*grin smiles

Nanlaki ang mga mata ko at napabalingkwas sa kinauupuan ko sa sahig.

"ok beshh, late nako bye." nagpaalam ako agad sakanya at binabaan na nya ako ng call.

Nagmadali ako sa kilos ko kahit di ko alam anong oras ang pasok ko dahil sa wala pakong schedule na nakukuha.. biglang lumabas si adrenalin rush sa katawan ko, nakakainis naman kasi kagabi lang nag desisyun ang loko na yun.

When I arrived at my New School sa gate ng REVFORTH INSTITUTE OF HOPE UNIVERSITY.. around 9:30 am I run in the hallway, a big huge buildings and facilities over there. I have the guts that I may look like stupid as usual coz I really don't know where and who I'll go or ask for kung sang building ako pupunta.

So then, this Mr. Masiquillan slash / jerk I call him but he didn't answer all my calls.

"Nakakaasar!! AHH! " sigaw ko habang hawak hawak ko ang phone ko. I know that this is a troublesome so then, gumawa na nga ako ng scandal. Some students look at me while they're walking in front of me. Samantalang ako dito nakaupo sa bench na mukhang timang na pinapaasa.

I looked for some personnels na pagtatanungin kung san Makita ang room at building and the Names of the Students.

So there, someone told me to go in the main building of the school which located at the middle and endpoint of the Olympic/soccer/ground field.

And yes! Its so unbelievable that I found the main building and I found that this university is huge as I never know.

And now, I, here in front of this main building looking at the billboard which higher than any other advertising billboard outside the campus.

The field is just HUGE as it is. like no one used to run. Kasi naman ang lawak at ang haba. Actually pa oblong shape sya tapos may Bermuda grass sa bandang gilid may upuan na pa basketball style.

"wow! Ang laki! School paba to?!" yan ang nasabi ko pagkatapos kong Makita ang sobrang laki ng school nito sa mismong kinatatayuan ko. Hindi pako nakakapunta sa mismong building pero halos pagod nako kakalakad, mga ilang metro pa ang layo ko sa building na yun pero hindi kona ata kakayanin kapag lumapit pako dahil mula palang sa kalayuan ko. I amazed everything I see is... is.... is just so PERFECT!!