Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 8 - Hey, I know you!

HAZEL'S POV.

Vandaag is een vrijde dag omdat Barbara weg moet naar een oude vriendin, buiten Cheshire. Ik heb al gevraag of ik zelf de bakkerij mocht openhouden, maar dat vond ze geen goed idee. Trouwens, ik verdien wel een day off. Barbara is nu al twee uur weg en ik lig op de bank met een kop thee. Ik moet toegeven, thee is lekker. Ja. Ik was er alleen niet aan gewend om het zo vaak te drinken. Opeens hoor ik een klein piepje van mijn telefoon. Een nieuw berichtje.

Van: Feggot Styles

I'm afraid of heights.

Glimlachend kijk ik naar het berichtje. Hij is bang voor hoogtes. Dat heb ik helemaal niet verwacht van Harry, die bij zijn optredens op hoge stadia staat. Aangezien hij een geheim heeft gestuurt waarin hij een angst benoemd, zal ik dat maar ook doen. Ik denk na. Wat is mijn grootste angst?

Aan: Feggot Styles

I'm afraid that people will judge me on the stupid things I do.

Oké, ik oordeel zelf, te veel. Maar ik heb er van geleerd en doe het ook niet meer. Maar in de derde klas van de middelbare school, gingen we met een groepje vriendinnen naar een concert van een band die ik toen nog leuk vond. Ze gaven me een dare. We stonden vooraan en ik moest van hen op het podium klimmen. Er waren beveiligers en ik was bang, maar ik wilde niet uitgemaakt worden voor bangerik ofzoiets dergelijks. Op het juiste moment, wanneer de beveiligers niet goed keken, klom ik op het podium, achter me hoorde ik hard gejoel. Het was een kick weetje, iets doen wat je eigenlijk niet mag. Opeens voelde ik twee harde, stevige handen om mijn middel. Ik werd omgedraaid en keek in twee woedende ogen van een beveiliger. Hij bracht me naar onder, maar ik mocht niet meer kijken naar het optreden. Ik moest zitten in een speciale gang, alleen. Ik voelde me best erg, het gevoel dat mijn vriendinnen lekker binnen zaten, en ik daar toen helemaal koud.

Fuck, ik moet echt eens stoppen met zo veel nadenken. Genoeg is genoeg. Ik kijk op mijn telefoon en lach. Ik heb niet eens gemerkt dat ik een nieuw berichtje heb gekregen van Harry.

'' I want to do stupid things with you (; ''

Ik glimlach naar het berichtje. De afgelopen dagen ben ik veel met Harry opgetrokken, en door de kleine geheimpjes ben ik meer over hem te weten gekomen. En hij ook over mij. Op de een of andere manier voelt het vertrouwt, praten met hem. Of sms'en, bedoel ik. Ik heb hem niet meer gezien na die keer toen hij me die speciale plek liet zien.

Ik verveel me. Sigh. Mijn telefoon trilt weer. Ik kijk naar het lichtgevende scherm.

'' Come over? ''

Zal ik gaan? Ik heb toch niks te doen en Barbara is de hele dag weg. Snel typ ik een nieuw berichtje.

'' Sounds lovely (; ''

---

Na tien minuten ben ik bij Harry en zit bij hem op de bank. Hij heeft de laptop erbij gepakt en kijkt op twitter. Stiekem kijk ik mee. Zijn aantal volgers wordt met de minuut groter. Al die tijd ben ik vergeten dat hij nog steeds Harry is, Harry van One Direction. Al hoewel ik dat niet meer heb gemerkt.

'' Waar staar je naar? ''Harry kijkt naar me en grijnst.

'' Je aantal volgers. Het zijn er... Veel. ''

'' Ik zit in One Direction he. ''

'' Weet ik. '' Ik gaap en leun mijn hoofd tegen zijn schouder aan. '' Ik was het alleen even vergeten. ''

'' Wat vergeten? '' Harry kijkt me aan.

'' Dat je een wereldberoemde popster bent, ''

'' Oh. '' hij kijkt weer naar het scherm, emotieloos. Ik vind het wel zielig, die blik in zijn ogen.

'' Maar de laatste week had ik dat gevoel niet. Ik had het gevoel dat je eerst vreemdeling voor me was, maar nu- ''

'' Maar nu wat? ''

Ik kijk hem aan en glimlach. '' Maar nu een vriend. Gewoon Harry. ''

Hij kijkt alweer wat blijer en sluit Twitter af en opent Skype.

'' Is het goed als ik even ga skypen met een vriend? ''

Ik lach. '' Harry, dit is jouw huis! Je doet maar, je hoeft me alleen even te zeggen waar de badkamer is, ''

'' Um, de trap op en dan de derde deur rechts. ''

'' Dankje. '' ik sta op en volg zijn instructies op. Was het nou de tweede of derde deur? Ik maak een random deur open en zie een slaapkamer met een onopgemaakt bed en blauwe lakens. Automatisch loop ik naar binnen. Ik loop naar een kastje waar allemaal foto's opstaan. Kinderfoto's van Harry. Op het bed liggen kleren... Van Harry. Opeens besef ik dat ik in Harry's kamer sta. Fuck, dit was helemaal niet de bedoeling. Ik wil weglopen, maar trap op iets hards. Ik kijk op de grond en raap het voorwerp op. Een boekje, met een zachte, bruine print. 'Journal' staat erop. Dit is Harry Styles' fucking dagboek. Nee Hazel, gewoon nee. Dit is privébezit, dat kun je gewoon niet maken. Mijn vingertoppen glijden over de bladzijdes totdat er een bladzijde uitvalt. Fuck. Ik leg het boekje op het kastje en raap de bladzijde op. Onbewust kijk ik naar de woorden, die geschreven staan in een sierlijk handschrift.

'' Hazel! '' hoor Harry vanaf onder roepen. Ik schrik, verfrommel het blaadje in mijn handen en stop het in mijn broekzak.

'' Ik kom! '' ik loop langzaam de trap naar onder maar blijf net voor de deur staan, als ik Harry hoor praten tegen iemand.

'' Man, ik meen het. Ze is echt anders, '' hoor ik hem zachtjes zeggen.

'' Wat is haar naam? '' vraagt een vage stem.

Precies op dat moment loop ik de kamer binnen, heel nonchalant maar ik kan het briefje in mijn zak voelen branden. Het is niet stelen, want ik breng het terug. Ooit.

'' Um, '' Harry kijkt vluchtig naar mij en dan weer terug naar het scherm.

'' Is ze hier? '' zegt dezelfde stem weer. '' Laat haar zien, ik wil haar zien, ''

Harry kijkt me aan op een manier van ''je-hoeft-dit-niet-te-doen-hoor''. Zenuwachtig tikt hij met zijn vingers op het toetsenbord.

Ik lach, sta op en ga naast Harry op de bank zitten. Op het beeld zie ik een grote woonkamer en een lege bank.

'' Hij is even naar de WC, ''

Ik knik rustig en wacht totdat er een blonde jongen de woonkamer in loopt en gaat zitten op een stoel, dicht bij het scherm. Hij kijkt me verbaasd aan. Wacht. Die ogen. Dat haar. Dat is toch niet..

'' Hazel! Ben jij dat? '' de jongen lacht en zwaait.

'' Niall! Natuurlijk ben ik het, je herinnert je zelfs nog mijn naam! ''

Harry kijkt me verbaasd aan. '' Kennen jullie elkaar ofzo? ''

Ik knik en geef niet al te veel aandacht aan Harry's vraag. Niall interesseert me -op dit moment- veel meer. Al snel begin ik te praten over wat er allemaal is gebeurt. Ik ben vergeten hoe Niall's stem klonk en hoe aardig hij ook alweer was. Harry kijkt me aan, niet begrijpend waar wij over praten.

'' Kan iemand het mij uitleggen? No offence, jullie gesprek is geweldig. Maar ik zou misschien willen weten hoe jullie elkaar kennen? '' hij laat een nerveus neplachje zien.

'' um, vertel jij maar '' Niall lacht.

'' Oké dan. '' ik ga recht zitten en herinner me de gedachtes die ik toen had met Niall. Ik glimlach. '' Well, children. Let me tell you a story about a boy and a girl, how they've met eachother a long, long time ago. ''

~×~

Hi guys, ik vind dat dit verhaal niet zo goed gaat ivm met de verhaal lijn want ik vind dat het niet gaat zoals ik het wilde. Dus ik zal soms wat eerdere hoofdstukken editen.

xo