Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 10 - Journal

HAZEL'S POV.

Wat had hij? Het ene moment is hij super lief en heel flirt-ish, en het andere moment is hij bot en kil, super onaardig. Hij heeft best vaak van die moodwisselingen, het lijkt net alsof hij ongesteld is. Ik vergat dat hij 'dé' Harry Styles was van fucking One Direction, oke? Maar ik vergeet nu eenmaal dingen bij mensen waarop ik me op mijn gemak voel. Ik loop naar boven toe en laat me vallen op mijn bed. Ik zucht. Er is iets met hem, iets wat hij niet durft of wilt vertellen. En ik wil het weten. Oké, ik heb best bot tegen hem gedaan toen ik skypde met Niall, maar kom op. Too much memories.

Flashback

" En je blijft nu ook hier zitten tot het einde van het concert. " de beveiliger kijkt me boos aan en loopt weg.

" Wat! Hey, ik heb betaald voor een concert, niet om in een of andere gang te wachten. Kom terug! " schreeuw ik de man achterna maar hij kwam niet terug.

Dit was de laatste keer dat ik ooit naar een One Direction concert ga. Iedereen heeft lekker plezier daar binnen en ik ben lekker op de gang. Voor wat? Heck, ik klom alleen op het podium! Was het zo erg? Ik glimlach. Ik deed het wel. Ik sta op en loop naar de muur toe. Ik kan muziek zachtjes horen, hoeveel plezier ze hebben aan de andere kant van deze bakstenen. Fuck. Ik ga op de grond zitten en pak mijn telefoon met oordopjes. Gelukkig zijn dat de enige twee die me nooit in de steek laten.

Na anderhalf uur muziek te hebben geluisterd op de gang, verveel ik me dood. Het concert zou allang al afgelopen moeten zijn, toch? Ik luister nog eens goed, of ik geluid kan horen aan de andere kant van de muur. Het blijft doodstil. What the fuck? Ik ren naar de deur maar hij zit op slot. Nee. Dit kan niet waar zijn.

" Hallo, " schreeuw ik zo hard als ik kan. " Ik zit fucking vast hier! " ik schop tegen de deur aan en gil.

" Haal me hier fucking uit! " opeens voel ik me heel misselijk. Ik heb het gevoel alsof alles steeds kleiner en kleiner wordt. De muren komen dichterbij en de gang wordt steeds langer en smaller.

" Help, " gil ik nog zwakjes voordat mijn benen me niet houden. Ik verlies grip en val... Maar mijn hoofd raakt de grond niet.

"Gaat het een beetje? " vraagt een jongensstem en helpt me om op het bankje te zitten.

Ik schud van nee. Ik voel me misselijk en heb het benauwd, het is net alsof ik niet meer kan ademen.

" Wat is je naam? " vraagt hij met zijn rustige, kalme stem.

" Hazel, " zeg ik zachtjes.

" Pretty name for a pretty girl. " zegt de jongen waarbij toch moet lachen.

" Die is zo... Oud en cliché. "

" Mwah. Ik ben nu eenmaal cheesy in het bijzijn van meisjes als jij. "

Ik bloos. Ik bloos nooit, serieus.

'' Just kidding. '' de jongen grijnst.

" Oh, haha. '' ik lach wat ongemakkelijk en kijk de jongen aan. Hij heeft blonde haren, met een beetje bruine uitgroei. Glanzende, blauwe ogen en een mooie glimlach. Was hij niet de ene uit One Direction? Niall, volgens mij.

'' Ik ben Niall, trouwens. ''

Ik knik. Het blijft even een tijdje stil, totdat mijn telefoon gaat. Snel neem ik op.

'' Hallo? Hoi! Nee... Ge-wel-dig. Nee, natuurlijk niet serieus! Ja, ja. Waar? Oke. Tot dalijk. Doei, ''

'' Wie was dat? '' Niall grijnst.