Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 15 - The hospital nurse

HARRY'S POV.

" How long are you gonna stay? " een meisje met lange blonde haren slaat een arm over mijn schouder en drukt me dicht tegen haar aan. Ze ruikt naar Chanel no. 5. Een heerlijke geur.

" As long as you want babe " antwoord ik en lach. Ze is mooi oké? Niet mooi-mooi, maar antrekkelijk-mooi. fuck-mooi.

" Want another drink? " vraagt ze wanneer ze ziet dat ik mijn glas leegdrink.

" Um, sure, let's have another vodka. "

" No vodka this time, " ze staat op en legt een vinger op mijn lippen. " I'll make you something... Special. "

Ik knik maar gewoon en kijk naar haar kont als ze wegloopt naar de bar. Ik weet niet meer eens hoe ik hier ben gekomen, in een of andere club in Cheshire volgens mij. Ik was boos, weet ik veel, en kwam hier naartoe. Het blonde meisje, Lana, heeft me toen opgevangen en is de hele tijd bij me gebleven, tot nu. Daarne heeft iemand me gebelt voor Hazel. Ik bal mijn vuisten. Hazel. Ze maakt me zo boos en zo zwak. Forget Hazel. Lana loopt naar me toe met een klein glaasje in haar linkerhand. Als ze naast me gaat zitten zie ik pas dat de vloeistof een lichtroze kleur heeft. Ik ruik eraan. Zoet.

" What's this? " vraag ik en kijk naar het drankje.

" Kiss me. " zegt Lana. Heel even denk ik dat het de naam van het drankje is, maar Lana buigt voorover. Twee natte, koude lippen komen op de mijne. Ik kus haar terug, op de een of andere manier. Opeens flitst Hazel door mijn hoofd. Ik schrik en breek de kus.

" What's wrong? " vraagt Lana en kijkt me verbaasd aan.

" Nothing, " ik veeg mijn mond af met de achterkant van mijn mouw. Snel pak ik het drankje en drink het in één teug op. Het is bitter en zoet tegelijk. Ook prikt het een beetje. " Let's just enjoy the night. Together. "

" Sweet. " Lana buigt zich voor de tweede keer voorover en kust me alweer. Het wordt opeens heel licht in mijn hoofd en ik kan amper meer waarnemen. Mijn benen voelen zwaar aan en mijn keel wordt droog. Ik zie een flitsend licht van een camera. Fuck, de paps. Ik probeer op te staan maar Lana licht al half over me heen.

" Relax, " zegt ze op een intimiderende toon en duwt me naar achter.

" I-i gotta go. " alweer een flitsend licht. Ik duw Lana van me af en sta op. Maar ik ben een goed opgevoede jongen.

" I had a fun night with you. But it's gonna end here. "

Lana rolt met haar ogen en staat op. " I wasn't going to fuck you anyway. Douch. " sist ze en loopt weg, op zoek naar een ander slachtoffer. Ik haal mijn schouders op en loop de club uit met flitsende camera's achter me aan.

Een beetje wankelig loop ik over straat. Dat drankje... Daar zat iets in dat weet ik zeker. Ik heb barstende koppijn en ik kan nergens naar toe. Naar huis? Ik kijk op mijn horloge. Half 11 's avonds. Mam gaat me vermoorden. Thuis is geen optie. Wat dan? Ik kijk voor me uit, naar het grote gebouwenstelsel voor me. Het ziekenhuis. Het ziekenhuis! Ik kan naar Hazel, me verontschuldigen. Maar ze haat me. En ze laten me vast niet door. Slenterend loop ik richting het ziekenhuis. Als ik er ben, kijk ik door de glazenruit naar binnen. Tot mijn verbazing gaat de deur open. Ik loop naar binnen en probeer ongemerkt door te lopen.

" Stop eens daar. " hoor ik opeens een vrouwenstem achter me. Ik draai me om en kijk naar een bruine vrouw van rond de veertig met een grote bos krullen. " Waar gaan wij naartoe? "

Ik haal een hand door mijn haar heen. " Um... Bezoek uurtje? "

" Nah-ah, meneertje. Jij gaat maar mooi naar buiten, naar huis, en gauw een beetje! " ze loopt naar me toe en trekt aan mijn kraag.

" M-maar U begrijpt het niet! " opeens komen alle gevoelens van de afgelopen weken naar boven. " Zij is hier, door mijn schuld! Ik heb haar afgeblazen, haar pijn gedaan, genegeerd en ontlopen. Maar ik houd van haar! "

Ik kan niet geloven dat ik dat zojuist heb gezegd tegen een wildvreemde vereegster. De vrouw kijkt me eens goed aan.

" Ben jij niet... Harry Styles? "

Met prikkende, rode ogen knik ik. " U wilt vast een handtekening voor uw dochtertje? "

" Oh nee hoor bedankt. Mijn dochter haat jou. Maar daar gaat het vandaag niet over. " ze loopt met me naar een soort van wachtruimte en laat me zitten. " Vertel me. Ik zie dat je een hoop gevoelens heb opgestapelt. Het is goed als je eens je hart lucht. Zelf tegen een vreemde. Ik ben Mireille trouwens. "

Ik kijk haar aan. Mireille is een forse vrouw, een soort van lieve, raadgevende oma. Ik zucht en vertel haar alles. Over de ontmoeting, dat ik haar niet mocht. Hoe ik haar heb geïrriteerd en gepest. Over de geheime plek en alle geheimen. Over de jaloezie die ik had, toen ze skypde met Niall. De ruzie's die we hadden en hebben. Over Hayden.

" Dat is heel erg veel. Hoe voel je je? " vraagt Mireille en kijkt me aan. In het zwakke ziekenhuis licht zie ik dat ze warme, bruine ogen heeft.

" Ik voel me... Opgelucht. Maar ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. "

" Vertel haar dat je van haar houd. "

Ik kijk Mireille verbaasd aan. " Wat? "

Ze zucht. " Omschrijf haar eens. "

" Hazel heeft bruin haar, dat schitterd als ze in de zon staat. Als ze lacht kan je zien dat ze heel kleine kuiltjes in haar wangen heeft. En haar ogen, haar ogen zijn mijn favoriet. Ze heeft van die mooie hazel kleurige ogen met pretlichtjes erin, wat ik grappig vindt omdat ze zelf Hazel hee- "

" Stop maar, ik heb genoeg gehoord. "

Ik kijk Mireille verbaasd aan.

" De manier ook hoé je haar omschrijft. Je omschrijft haar als een of andere godin. Je houd van haar Harry, he ontkent het zelf alleen maar. "

" Maar wat moet ik nu doen? Naar haar toe? "

" Nee, ben je gek? Het is bijna half een 's nachts! Weetje wat? " Mireille scheurt een blaadje van een notebook af en handigt me een.pen aan. " Schrijf het op. Ik zal het haar morgen geven. "

Ik pak de pen en het papier. Ik ga het kort en simpel houden. De rest ga ik het haar zelf uitleggen.

I'm sorry for everything. I love you x Harry.

Ik vouw het papiertje op en geef het aan Mireille. Ze knikt goedkeurend en stopt het weg. " Ik zal het haar geven. Het was een eer om met je gepraat te hebben, Harry Styles. "

" Dankje. " ik glimlach. " Maar het was een nog grotere eer om met jou gepraat te hebben, Mireille. "

Even later loop ik goed gezind het ziekenhuis uit. Vanaf nu is het niet meer ik. Er zijn anderen die op de eerste plaats komen. Om te beginnen bij mijn familie. En Hazel.

~°~

Hi guys! Hopelijk vonden jullie 't een leuk hoofdstukje. IK HEB MAAR 1 VRAAG:

WAT ZAL ER VERDER GEBEUREN?

ik heb al iets voor het volgende hoofdstuk hehehe. Maak je maar klaar voor een suprise (;

xo.