Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 38 - it all fell together

HAZEL'S POV.

Drie maanden later

In een volle, benauwde zaal vol ouders, oma's, opa's, kleine kinderen en docenten zit ik tussen Brent en mam, ergens vooraan in de aula. Ik draag een donkerblauw jurkje en mijn haar in een losse staart. Vandaag is de diploma-uitreiking. Vandaag ben ik af van deze rotschool met rot docenten en rot leerlingen. Maar jammer genoeg ben ik uitgekozen, om de speech van dit jaar te doen. Van alle mensen die ze konden kiezen, kozen ze mij. Vast omdat ik, in tegenstelling tot de meeste leerlingen, niet ging studeren. Mijn ouders waren er natuurlijk niet mee eens, vooral mijn moeder. Ze was teleurgesteld en had gehoopt dat ik een advocate werd of een arts. Mijn vader zei alleen maar dat ik moest doen wat ik wilde doen. En ik wilde weg. Ik wil de wereld verkennen en nooit, maar dan ook nooit meer terug komen.

" ... een meisje die in mijn mentorklas zat. Niet een makkelijke, hard met veel pit, maar dat zul je ook nodig moeten hebben in deze wereld. '' De stem van mevrouw de Hoorn galt door de ruimte. " Speciaal voor deze dag heeft Hazel een speech geschreven. Iedereen, Hazel Conrad! ''

De zaal klapt als ik tussen de mensen me een baan vindt, naar het podium. Met de speech, die is goedgekeurt door mijn moeder in mijn handen geklemd, ga ik voor de microfoon staan. Natuurlijk is deze speech totaal anders dan wat ik in de eerste instantie had geschreven. Hij is te formeel en hee standaard. Ik kijk de zaal in en zie mijn moeder naar mij kijken, trots. Ik schraap mijn keel en open het papiertje.

'' Welkom ouders, docenten, leerlingen en- '' mijn stem blijft hangen als mijn ogen de woorden op het blad lezen.

Nee.

Dit ben ik niet. Dit is het niet.

Ik ga wat rechter staan, verfrommel het papiertje en gooi het zonder te kijken achter me. Ik zie mijn moeder boos kijken, maar het boeit me niet. Ik haal diep adem en begin met praten. In het begin ongemakkelijk, omdat alles uit mijn hoofd is. Maar dan vloeien de woorden uit mijn mond, zoals water uit een kraan.

'' Vandaag, is een bijzondere dag. Vele leerlingen nemen het veilige pad, het voetpad en worden studenten. Ze volgen het pad wat ze al in het derde jaar hebben uitgestippeld en komen uit bij een lang en gelukkig leven. '' ik stop even en kijk de zaal in. Het is muisstil.

'' Niet dat er iets mis is met een lang en gelukkig leven. Ik wil alleen maar zeggen dat dát alleen in sprookjes gebeurt en sprookjes zijn bullshit. ''

Gejoel in de zaal van leerlingen. Ik hoor zelfs iemand fluiten.

'' Andere leerlingen nemen vanaf vandaag een heel ander pad, een onveilig pad. Wij, nemen de snelweg zonder een limiet, of nemen met een raket een enkeltje naar de maan. We maken fouten, leren ervan maar maken ze overnieuw! ''

Iedereen schreeuw enthousiast.

'' Vandaag is een speciale dag want vandaag vier je een vrijheid, een ongekende vrijheid om je fouten te nemen en erom te lachen. We pakken elke kans die we kunnen hebben en pakken die met twee handen en we laten die kans nóóit meer los. We zijn jong, we worden verliefd op de verkeerde mensen- '' ik stop heel eventjes en denk aan Harry. Nee. Niet vandaag. Het is drie maanden geleden. Kom op.

'' In de verkeerde tijd. We moeten banen krijgen om rekeningen te betalen voor huizen die we niet eens willen omdat het ons niet eens boeit. '' ik kijk stiekem naar mijn moeder.

'' En so what? ''

Ik grijns. '' Dit is de dag waar op wij allemaal op hebben gewacht. Ga dalijk naar buiten, met een trots gevoel en pak die kans. En alsjeblieft, take that goddamn chance. Cause you'll never know if you get him again. ''

De hele zaal breekt los. Iedereen klapt, lacht en juicht me toe. Docenten fluiten en zelfs mijn moeder klapt langzaam. Met een voldaan gevoel loop ik de trap af. De rest van de ceremonie houdt Brent mijn hand vast, totdat ik mijn diploma in ontvangst neem. Zodra ik er mijn handtekening onder zette, wist ik dat ik de juiste dingen heb gedaan en de dat alle fouten die ik heb gemaakt, voorbestemd waren.

Iedereen in deze zaal, meisjes die huilen omdat dit echt het 'einde' was, jongens die elkaar high five-den, en heel veel blije gezichten, zij waren allemaal het zelfde, inclusief mij. We waren allemaal samen, en klaar voor wat het echte leven ons te bieden had. En ik ook. Opeens voel ik mijn telefoon trillen. Een nieuwe text. Ik open het berichtje en krijg een kriebelig gevoel in mijn buik als ik het heb gelezen. Oh ja, enof ik klaar ben voor het leven.

'' Can't wait to see you again xx. ''

~°~

mERRY CHRISTMAS OMG. HIER IS DE KERSTUPDATE EN OMG IK KAN NIET WACHTEM TOT 2015 BC NIEUWE BOEKEN INCLUDING 5SOS AKA MY BABEESS

I wish y'all a merry christmas ily

(( CoMmEnT and vOtE ))

xoxo

Gossipgirl.

oKE SORRY IM SO LAME.