Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 3 - I want the job!

HARRY'S POV.

" Harry! '' mijn moeder ziet me de kamer binnenlopen en loopt meteen op me af. Ze geeft me een lange knuffel. '' I've missed you so much. ''

Ik glimlach en snuif de heerlijke geur van kamille op. Eindelijk, thuis. '' Ik heb jou ook gemist, mam. ''

'' Kom, ga zitten dear, er staat van alles lekkers op tafel. Ik weet dat je honger hebt, Harold. '' ze glimlacht lief naar me.

Ik lach en ga zitten op de oude stoel naast mijn moeder. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan. Terwijl mijn moeder hier zoveel moeite heeft gedaan om me een warm welkom te heten, heb ik niet eens een mooi bloemstuk voor haar meegebracht. Wat ongemakkelijk kijk ik haar aan, maar ze is te druk in gesprek met Robin.

Ik zucht. Nu ik thuis ben, mis ik de jongens weer. Opeens voel ik een hand op mijn schouder.

'' Hallo, Harry. Herriner je mij misschien nog? '' vraagt een vrouw met lieve, blauwe ogen aan me. Natuurlijk herriner ik me haar nog.

'' Barbara! Hoe kan ik u ooit nog vergeten? " ik geef haar een knuffel.

'' Heerlijk om je weer te zien na zo'n lange tijd, '' zegt Barbara als ze weer los laat. '' En vertel, hoe was de wereld? ''

'' Oh, ik wou dat u meekon, het was geweldig. Zoveel aardige, lieve mensen ontmoet. " zeg ik oprecht. Het klopt ook, alle mensen waarmee ik heb gewerkt, waar ook aardig. Zonder hen, was deze tour zeker een disaster zijn geweest.

'' Dat is fijn om te horen, ''

'' En, hoe is het met de bakkerij? '' ik neem een hap van mijn gebak. Kruimelvlaai. Heerlijk. '' Is hij ondertussen al failliet gegaan, zonder mij? '' voeg ik er nog ondeugend aan toe.

Barbara lacht. '' Oh Harry, nog steeds geen haar veranderd! Maar nee hoor, de bakkerij is nóg niet failliet gegaan, want ik heb bijzondere hulp gekregen va- ''

'' Harry! Ook fijn dat je mij begroet. '' de bekende, opgewekte stem van mijn zusje onderbreekt Barbara's zin. Maar voor deze ene keer, maakt het mij niet zo heel veel uit. Want toch heb ik mijn kleine, irritante zusje wel gemist deze hele zomer.

'' Gemma! '' ik sta op en geef haar een knuffel. Ze ruikt naar een soort eterische olie, heel zoet en apart. Ik maake me los en kijk naar haar. Ze ziet er anders uit, dan vóórdat ik op tour was. Haar zwarte haren hebben plaats gemaakt voor een soort grijs bleached haarkleur met paarse accenten. Ze ziet er ouder uit. Mooier. Het staat haar goed.

'' Je moet ons straks álles vertellen over de tour. En hoe het gaat met de jongens en met Ashton... '' Gemma lacht uitbundig.

Ik lach. Ik wist dat mijn zusje stiekem een kleine crush had op Ashton, de drummer van 5SOS. Ze hebben al een paar keer ontmoet en hadden een goede klik. Maar no way dat Ashton en Gemma samen iets... Ugh. Ik wil er niet aan denken. Want after all, ze is nog altijd mijn kleine zusje, ookal is twee jaar jonger dan mij.

'' Het gaat super met de jongens én Ashton. Don't worry. Hij is zeker ergens met zijn vriendin in het park een ijsje aan het eten in Sydney. '' ik kan mijn lach bijna niet onderdrukken als ik haar geschokte gezicht zie. Soms ben ik ook een irritante broer. Heel soms maar.

'' Wat fijn dat je weer thuis bent. '' zegt Gemma sarcastisch en slaat me op mijn bovenarm voordat ze de keuken in verdwijnt.

Oops. Hopelijk is ze niet al te boos. Maar ach, ik ken mijn zus. Ze zal niet echt boos-boos op me zijn. Ik wend me weer aan Barbara, die geduldig haar thee drinkt.

'' Um.. Barbara? Nu ik weer terug ben, zou ik heel graag weer het baantje in de bakkerij willen hebben, zoals drie jaar geleden? '' ik schenk haar mijn liefste glimlach.

Barbara lacht afwezig en roert met het lepeltje in haar theeglas.

Die baan heb ik zowieso. Ha.

'' Oh, ik gun je die baan ook heel erg, Harry. ''

Maar... ?

'' Maar, iemand anders vervult al die functie. ''

" Sorry? Ik bedoel, heeft u een andere werknemer? '' ik kijk haar aan. Ik had gedacht dat ze die baan altijd vrij zou houden voor mij.

'' Om precies te zijn, is het een werkneemster. '' Barbara wijst naar een meisje tegenover me. Ze is me niet opgevallen toen ik hier binnenkwam. Ze heeft lang bruin haar en kijkt niet al te geamuseerd. Wat verveelt scrollt ze door wat muziekalbum's op de telefoon van mijn zusje.

What the fuck?

'' Is ze een nieuweling? '' vraag ik, nog steeds kijkend naar het meisje.

'' Ja... Maar ze leert snel... Denk ik, ''

Barbara klinkt een beetje twijfelachtig. Ik wil die bijbaan weer terug en het boeit me niet of iemand anders die al heeft. Wie denkt dat meisje wel niet wie ze is? Weet ze wel wie die baan überhaupt toebehoort?

Ik wil vragen of ze het meisje kan ontslaan, aangezien Barbara niet erg enthousiast klinkt. Maar in plaats van dat, komt er opeens een geweldig idee in mijn hoofd.

'' Kunt u mij niet een soort van.. mee laten werken? Zodat ik haar kan leren, wat ik allemaal van u heb geleerd, '' ik kijk haar hoopvol aan.

'' Dat lijkt een goed idee, maar... Ze is anders dan de anderen, Harry. Ik weet niet of dat goed zou uitwerken... ''

'' Hoezo dan niet? Ik wil echt super, super graag de bijbaan terug, '' ik zet mijn puppyogen op. Zes weken thuis vervelen wil ik ook niet.

'' Harry, ik ken jou en ik ken haar. Dat gaat echt botsen, geloof me.. '' Barbara kijkt onzeker om haar heen. Wauw. Dit meisje zou dan écht anders moeten zijn.

'' Barbara, geef me alsjeblieft één kans. Ik zal het niet verpesten. Dat beloof ik, '' ik sluit mijn ogen. Dit kón ze gewoon niet afslaan, toch?

Barbara kijkt in mijn ogen en zucht. '' Oké dan. Wat ben jij een pusher zeg! ''

'' U kent mij, nog steeds de oude Harry zoals altijd. ''

Dat was dus niet waar.

'' Maar Harry, vergeet niet. Het is nog altijd zwaar werk. Om zes uur opstaan, bakken, verkopen... En ik weet dat jij nogal moeite hebt met klanten, ''

Ik lach aan de herrinering. '' En ik zal er aan werken Barbara, dat beloof ik u heilig. Wanneer kan ik beginnen? ''

Barbara staat op en bedankt mijn moeder. '' Morgen, half vijf in de keuken, '' zegt ze terwijl ze haar jas dichtknoopt. Precies op dat moment staat het meisje op en loopt naar de gang. Vijf seconden later hoor ik de deur keihard dichtgaan. Creep.

'' U zult geen spijt krijgen, '' ik pak een koekje van de schaal.

Barbara loopt naar de deuropening.

'' Dat weet ik Harry. Dat weet ik. '' ze glimlacht en kijkt me diep in mij ogen.

Daarna liep ze weg, naar buiten. Alles was weer stil. Althans, in mij. Mam kletste gezellig door met Robin. Ik kan Gemma horen bellen met een van haar vriendinnetjes over Ashton... Bleh. Waarom is iedereen opeens zo anders? Waar is de iedereen vóór de TMH tour? Zelfs Barbara is anders geworden. Of ligt het aan mij? Ben ik zó lang weg geweest? De confidence uit haar stem is weg, toen ze zei dat ze geen spijt ervan kreeg.

Maar op de een of andere manier, lijkt het erop alsof ík spijt ervan zal krijgen.

~×~

V O T E // C O M M E N T

Vanaf het volgende hoofdstuk wordt het beter! Thank you for reading (:

xo.