Bağımlı (Düzenlenecek)

Bağımlı

Saçma sapan gereksiz bir hayatın içindeydim. Ne tam iyi ne de tam kötü. Son sınıf olmanın verdiği dezavantaj neredeyse bütün hayatımı sikmişti. Ders çalışmak bana göre değildi okula başladığımdan beri hiçbir zaman isteyerek oturmadim o çalışma masasına. Hep bir zorlama hep bir baskı. Sınava sadece 1 ay kalmıştı. Ben hala ne yapacağımdan habersiz çalışmadan bütün gün kös kös oturuyorum. Bu arada adım Açelya. Bursada bir kolejde okuyorum. Çalışmayınca sbsden kötü alıp babam zorla buraya gönderdi evimden ve sevdiklerimden uzakta.. Bunu yaşayan bilir. Yine birgün bursa da soğuk kış sabahına uyandım. Neyse ki yanımda bana destek olan Beril vardı. Onu çok seviyorum hep kötü zamanımda yanımda oldu. Beni tanıdığınıza göre hikayeme geçeyim.

"Uyanmak istemiyorumm."

"Açelya kalkman lazım!"

"Ya Beril rahat bırak beni."

O an saate bakmak geldi aklıma lanet olsun! Ilk dersin başlamasına sadece 1 saat vardı. Zaten evle okul arası neredeyse 40 dakikaydı. Icimden yine okula saydirdim. Devamsızlığım zaten tavan yapmıştı. Gitmekten başka çarem yoktu. Hemen gardroba gidip üstümü değiştirdim. Neyse ki dün geceden dusumu almış saclarima dalga vermiştim. Banyoya gidip dislerimi fırçalayıp yüzümü yıkadıktan ve yüzüme biraz allık sürdükten sonra tamamdım. Berile bağırıp:

"Hadi kızım okula geç kalmak istiyorsan ben çıkıyorum!" diye bağırdıktan 5 dakika sonra duraktaydık. Bu koskoca şehirde ailemizin bize güvenip yurtlarda sürünmememiz için bir ev almıştı. En azından her insanla aynı yerde olmak zorunda değildik. Ben zaten sinirleri her an tepesinde olan bir insanım o kadar insanla baş edemezdim. Sonunda okula girdik.

Girmemle Soykan'ı görmem bir oldu. Bu hala neden okula geliyordu ? Neyse sakinim. Salak beni her gördüğünde hemen yanımda bitiyordu.

"Açelya? "

"Ay ne var Soykan derse geç kalıyorum çabuk söyle? "

"Çıkışta bir şeyler yapalım mı diyecektim?"

"Bakariz." deyip yoluma devam ettim. Bu okula ilk geldiğimde giyinmeyi pek beceremedigim ve çekingen olduğum için herkes tarafından süt diye anılmıştım. Ta ki babamın çok zengin bir iş adamı olduğunu öğrendikleri ana kadar.

Ben bu insanları hiç anlayamıyorum insanda biraz kişilik olur. Zenginseniz etrafınızda para için veya çıkarlar için bir sürü dost görünümlü düşman olur. Her neyse yine bunları düşünerek içimi sisiremiycem. Sınıfa girdim. Hocadan sonra girdiğim için herkesin içinde azar işitmem bir oldu. Yerime geçtiğimde Oğuz'a baktım gözlerini boş boş duvara bakıyordu. Bende umursamayip dersi dinlemeye koyuldum....