Leondre's POV
Praktycznie całą podróż przespałem. Jedynie pierwszą godzinę płakałem, bo to była jedyna godzina, w której czuwałem.
Zaraz po przyjeździe zaniosłem wszystkie kartony, które stały już przed domem, do wnętrza budynku.
Rozpakowałem swoją walizkę z ubraniami, po czym położyłem się na łóżku. Wyciągnąłem telefon, ale okazało się, że jest rozładowany, więc wyszukałem ładowarkę.
- Leondre, chodź na chwilę! - zawołała mnie mama. Poszedłem do niej.
- Tak? - spytałem.
- Jedziesz z nami do Mc'Donald? - zadała pytanie.
- No w sumie mogę - westchnąłem. Założyłem buty i stanąłem obok samochodu. Po chwili przyszła mama z Tilly, więc wsiedliśmy do samochodu.
Po zjedzonym obiedzie wróciliśmy do domu. Dokończyłem rozpakowywanie się. Kiedy skończyłem, była już kolacja.
- Co ty taki małomówny? - spytała Tilly. Spojrzałem tylko na nią smutnym wzrokiem i westchnąłem.
Tęsknię za Avril, Tilly.
Avril! Miałem do niej zadzwonić! Cholera!
Zerwałem się z miejsca i poszedłem do swojego pokoju. Szybko wybrałem numer do Avie i zadzwoniłem.
Odebrała po czterech sygnałach.
- Wybacz, skarbie, że tak późno, ale zapomniałem wcześniej.
- Spoko i tak nie spałam - ziewnęła. Ma lekko zachrypnięty głos.
- Płakałaś? - spytałem.
- Nie, czyściłam oczy - westchnęła, po czym pociągnęła nosem. W oczach automatycznie zebrały mi się łzy.
- Przepraszam - powiedziałem cicho, po czym się rozłączyłem. Łzy zaczęły wypływać mi z oczu w oszałamiająco szybkim tempie. Chociaż łzy ograniczały mi widoczność, wróciłem do jadalni, aby dokończyć posiłek.
- Czemu płaczesz? - spytała Tilly. Nie odpowiedziałem jej, tylko wybuchnąłem jeszcze większym płaczem. Brunetka podeszła do mnie i mocno mnie przytuliła.
- Tęsknię za nią - szepnąłem. Siostra gładziła mnie po plecach i zaczęła lekko kołysać. Zacisnąłem w dłoniach kaptur od jej bluzy oraz zacisnąłem mocniej oczy.
- Już lepiej? - spytała.
- Nie - odpowiedziałem krótko.
- Plecy mnie bolą - jęknęła. No tak, przecież się nachyla. Puściłem ją. Spojrzałem na jedzenie.
- Dziękuję - westchnąłem, po czym opuściłem pomieszczenie. Wszedłem do swojego pokoju, spojrzałem na zdjęcie w ramce, które przedstawia mnie i Avril. Ja całowałem ją w czoło, obejmując ramieniem, a ona uśmiechała się i miała zamknięte oczy.
Kiedy łzy nie pozwalały mi rozpoznawać kształtów na zdjęciu, położyłem się na łóżku, chowając twarz w poduszce.
A miałem nie łamać jej ponownie.
Po chwili rozbrzmiał dźwięk powiadamiający o połączeniu. Ogarnąłem się na tyle, aby odczytać, kto dzwoni. Kiedy zobaczyłem napis Only mine💕 od razu odebrałem.
CZYTASZ
I Won't Break You Again | L. D.
FanfictionLeondre Devries wyjeżdża na studia do Nowego Jorku. W Port Talbot zostawia swoją dziewczynę - Avril. "Nie chcę cię stracić. Nie złamię cię ponownie" Czy ich związek przetrwa? Jest to II część "You Broke Me"