Chapter O1 ~ Normal Girl?!
Kiraro Mishimura POV
Hihihi. Ang cute naman ni Hiroshi. Lalala~ Niyayakap ko ngayon ang pinakamamahal kong Hiroshi ang human skeleton figure doll ko. Hihihi. Oh baka matakot kayo saken ah? Hindi naman ako nangangagat or nangangain ng tao. I just love collecting horrible thingy like skulls. Im living here alone in my auntie's mansion, and yes Im living by myself. No one dares to come here, but it's really fine for me. I used to lived alone when I was a child only.. My auntie is a busy person. She used to brush my hair a long time ago but...
Oh com'on! I dont want to endure this kind of drama anymore. It looks like I'm freaking dumbass here.
Pagkatapos kong yakapin si Hiroshi eh humiga na ako dito sa aking kama or should I say coffin? Yes. I used to sleep in a coffin, its totally comfortable for me to sleep in this kind of bed. Funny Am I right? Or crazy? mwahaha.
For almost 8 years, nandito lang ako sa room ko.. Sa madilim at nakakatakot na room ko.. Ayoko kasing nakakakita ng maliliwanag na bagay.. Masyadong masakit sa mata para saken. At wait, hindi na ako nalabas ng bahay para bumili ng pagkain.. I used to cook for my self. . Hobby ko na nga ang pagluluto eh. Tska yung mga ingredients na ginagamit ko sa pagluluto eh nakastock lang sa reft.. And kung minsan lumalabas din ako with my cloak covering my body and also my head.. Naglagay din ako ng bangs para naman hindi masyadong maexpose ang pangit kong pagmumukha.
Habang nakahiga ako eh biglang may nag door bell?
Teka? Totoo ba ito? May nag door bell? Pero teka? Sa pagkaka alam ko eh yung mansion na ito ay dinesign ko na parang haunted house? Imposible? Totoo kayang may nagdoor bell?
*Ding* *Dong*
Pumunta ko sa pintuan pero shempre suot ko yung cloak (a long garment) ko. Ayokong lumabas ng walang cover ang mukha at katawan ko..
Binuksan ko na ang pintuan.. Hindi pa nangangalahati ang naibubukas ko eh nakakakita na ako ng liwanag! OMO! Ahhhh!
Agad akong tumakbo papunta sa room ko! Liwanag! Liwanag! Argghh!! Ayoko ng liwanag! Too much light will kill me.
Naririnig ko namang na nag 'yuyuhu' sila.. Alam nyo na para malaman kung may tao ba sa bahay. At dahil maliwanag sila. Wag na nating sagutin ang pag'yuyuhu' 'yuhu' nila.. NiLock ko narin ang pinto para hindi ko makita ang maliliwanag na iyon.
Change Of POV ~ PBXII/Author
(Ang pagpapakilala sa mga bida *bow*)
Xyrus Montenegro - Pinaka cute sa kanila. May pagka-childish, at mukhang babae. May makulit na personality, na kapag tinignan mo eh mukhang bakla pero sa totoo lang ay astigin din kagaya ng mga kaibigan niya. Siya ang chinito sa kanilang magkakaibigan.
Silent Gerard Hernandez - Ang pinaka chick boy sa kanilang barkada. Astig din siya. Medyo may pagka bad boy pero mabait din naman kahit papaano. Kung titignan mo mukhang siyang serysoso pero sa totoo lang siya ang pinaka-maloko. Chickboy siya, pero naipagkasundo naman na siya sa isang babaeng anak ng kaibigan ng mga magulang niya.
Blue Andrei Samonte - Ang pinaka seryoso sa kanilang magkakaibigan. Stick-to-one naman siya, dahil nag iisa lang daw sa puso niya si Cassandra Huston. Pinaka matalino sa kanilang magkakaibigan. Gwapo rin siya kagaya ng kanyang mga kaibigan. Hearthrob nga kung baga.
Inigo Kurt Cruz - Pinaka moody sa kanilang magkakaibigan. Masungit, antipatiko, mayabang at war-freak. Pero mabait din naman siya kahit papaano. Mapagmahal din siya sa magulang at kaibigan niya. Matalino rin siya, pero pag dating sa love eh may pagka slow.
BINABASA MO ANG
My Girlfriend Is Sadako
RomansaMinsan sa buhay ko, 'di ko inaasahang may isang SADAKO---este Kiraro akong makikilala. Iba siya sa mga babaeng nakilala ko. Half japanesse siya, minsan half-multo siya, half-mabait, half-weird, half-maganda, at ang madalas half-sadako. Lagi siyang n...
