Gölgelerin DİLİ

Bölüm 8

     İyi okumalar.. umarım beğenirsiniz 🤗

       Madam Alyssa yeğenini beklemek istesede anlaşılan geç kalıcaktı. Bu yüzden onun gelmeyeceğini anlayarak malikaneye doğru devam etti. Victoria arabanın kapıya doğru geldiğini görünce Claire' a seslenerek aşağıya çağırdı. Jasmine'nin hala daha ortalarda görünmemesi hayra alamet değildi. Aklında dönüp dolaşan düşünceler eşliğinde evine gelen konuğunu karşılamaya gitti. Claire annesinin kulağına eğilip "Jasmine nerede?" "İnan bilmiyorum hiç bu kadar geç kalmazdı." Claire endişeyle annesine baktı " gidip baksam mı ?" "Şimdilik bekleyelim seyisi bakması için gönderdim." Claire derin bir nefes alıp arabadan inen kadına gülümseyerek baktı. İyi de Lord Leonard gelmemiş miydi ?

     Leonardo arkada Jasmine önda hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladılar. Kendisinin geç kalması yetmiyormuş gibi şimdi Lord Leonardo da geç kalmıştı. Eve birlikte girmemeleri gerekiyordu. Jasmine bir yandan bunları düşünürken diğer yandan biraz önce yaşadıklarını geçirdi. Olanlara hala inanamıyordu. Böyle bir hata.. üstelik nefret ederken.. kafasındaki düşüncelerden sıyrılmak istercesine kafasını hırsla iki yana salladı.

     "İyi misiniz Leydim ? kafanızdan uzaklaştırmak istedikleriniz biraz önceki yaşadıklarımız ile mi ilgili yoksa ? Eğer bir sorunuz varsa elimden geldiğince cevaplamak isterim aksi takdirde sorma fırsatınız olmaya bilir." Jasmine boş gözlerle adama baktı. Ruh okuyucusu falan mıydı.. Evet aklında sorular vardı ama bunları soracak cesaret ne yazık ki yoktu. Ne diyecekti kardeşimi isterken neden beni öptünüz mü ? "Hayır bir sorum yok Lordum. Bu konu hakkında hiçbir şekilde düşünmek istemiyorum." Leonardo yana doğru kıvrılmış dudağı ile elini öne doğru uzatıp genç kıza yürümesi için işaret etti. Jasmine ise içinden lanetler eşliğinde itaat etti. Nedense bugün daha fazla inatlaşmak istemiyordu..

    Eve yaklaşmışlardı artık. Jasmine çevresine sorgulayan gözlerle bakarak durumlarını kontrol etti. Etrafta herhangi bir kimse görünümüyordu. Genç adama dönüp " Siz kapıdan girin ben arka bahçeden dolaşarak gireceğim. " Leonardo başını sallayarak oyalanmaya başladı. " Niye hala daha duruyorsunuz ?" "Birşeyi atladınız leydim aynı anda girersek birlikte olduğumuz anlaşılır. Böyle bir anlayışa sebeb olmak istemiyorum. Acele edin hava serin olmaya başladı yağmura yakalanmak istemiyorum..:" Jasmine başıyla onaylayarak arka bahçeye doğru koştu. Eve girerek doğru misafir salonuna doğru yol aldı. Saçına yaptığı örgünün dağılmış kısımlarını ve  elbisesini  terlemiş elleriyle düzelterek kapının önünde durdu. Derin bir nefes alarak içeriye adımını atıp gülümseyerek içeride oturan 3 baya referans yaptı..

     Leonardo hatırı sayılır bir zamandan sonra merdivenlerden yukarıya çıkarak kapıyı çaldı. uşağın yolu göstermesiyle bayanların olduğu odaya doğru emin adımlarla yürüdü. Bayanların elini tek tek öperek, Claire'ın yanında ki koltuğa oturdu. " Geç kaldıgım için üzgünüm. Yardımım gereken bir durum vardı." Bu sözler karşısında Jasmine ağzına aldığı çayı az kalsın püskürtücekti. Yalvaran gözlerle genç adama baktı. Genç adam ise bakışlarının muhattabı O değilmiş gibi Claire bakıyordu.

     " Eşiniz yok mu Efendim.." "Eşim Lord Stefan ile Osmanlı devleti'ne gitti. " Leonardo tek kaşını kaldırmış bir şekilde kadına baktı. " Ticaret ile uğraştını bilmiyordum eşinizin. Buna sevindim. Bir dahaki sefere umarım eşiniz de olur ondan bazı fikirler alabilirim" " Tabikde.. İsterseniz artık yemeğe geçelim ne dersiniz ?" Madam Alyssa gülümseyerek Jasmine'ye baktı sonra bakışları onun üzerinde olan yeğenine anlaşılan yakışıklı yeğeninin aklı da ondaydı. Bu durum onu sevindirmişti..

    Yemek masasına oturduklarnda Alyssa Jasmine nin yanına geçti. Leonardo ise Claire'ın yanına oturdu. Yemek kısa kısa sohbetler ile ilerliyordu. Alyssa'nın bakışları ise hep yeğeninin üzerindeydi. Niyetinin yanında ki kız ile evlenmek olsada genç kız ile hiç yüzüne bakarak konuşmuyordu. Ara ara Jasmine'ye bakıyordu. Gerçi buz gibi ifadesinden pek birşey anlamasada içindeki ses haklı olduğunu söylüyordu. Yemek bittiğinde herkes koltuklara oturup sohbetlerine kaldıgı yerden devam ettiler. Jasmine'nin mimiklerini kullanarak yaptığı taklitler madam Alyssa' yı mutlu etmişti. Leonardo derin bir nefes alarak Victoria'ya döndü. " Sevgili Düşesim acaba balkon ne tarafta kısa bir süre izninizi istesem." Victoria gülamseyerek genç adama baktı " Tabikide lordum Claire size eşlik etsin.." Claire gülümseyerek ayağa kalkmıştı ki bu sefer devreye giren Alyssa oldu. " Jasmine eşlik etse sıkıntı olmaz dimi ben Claire sormak istediğim bazı durumlar var" Victoria gülümseyerek olumlu anlamda başını salladı. Leonardo halasının davranışında bir gariplik sezsede üzerinde durmadı ve Jasmine ile birlikte balkona doğru yürüdü.

     Jasmine balkon kapısını acarak dışarıya çıktı ve arkasından gelen adama dönerek gecmesi için bekledi. Leonardo balkona adım adarak cebinden çıkardığı sigara kutusundan bir tane sigara alıp yaktı. "Eğer nefes almak gibi bir niyetiniz yoksa siz gidebilrsiniz leydim.." Jasmine yutkunarak arkasını döndü. Tam çıkıyordu ki ismini duymasıyla afalladı. " Jasmine.. Kız kardeşinin herhengi bir sevgilisi yok dimi?" Jasmine hayır anlamında başını salladı. Bu iyi birşeydi. " Güzel.. Buna sevindim Ona önümüzde ki günlerde evlenme teklifi edeceğim." Jasmine yüreğinin sıkıştığını hissetti boğazı düğümlenmişti sanki. Söyleyeceği kelimeler cümlelere dönüşemedi. Sonrasında ise yeniden arkasını dönüp oradan uzaklaştı.

    Leonardo düşünceli bir şekilde dumanı havaya üfledi. Neden rahatlamış hissetmiyordu. İstediği oldu işte. Gerçekten istediği bu muydu. Yoksa hesap sormasını mı istiyordu. En azından niye öptüğünü sorabilirdi. Ona iki kere fırsat vermişti oysa. Ama O her iki fırsatta da susmayı seçmişti. Evet kendiside konuşan biri değildi ama tanıdıgı tüm kadınlar konuşurdu. Ama Jasmine konuşmasını istediği her an susuyordu.. Neden..

     Leonardo daldıgı düşüncelerden sıyrıldı. Aslında olması gerekeni yapıyordu. İkisi asla olamazdı. Jasmine'den uzak durmalıydı. İstediği sadece soğuk yatağının diğer tarafını ısıtacak sıcak bir bedendi. Ruhundaki yarım olan kısmı hiçbir kimse dolduramazdı.. Evet bir varise ihtiyacı vardı. Durumunu göz önüne alında leydi Claire onun icin güzel bir ödüldü. Ama aklı kızıldaydı. Bugün dikkatini çekende o saçlarından yayılan ışıklardı. O ağacın üstünde orman perisi gibi duruyordu. Her sağlıklı erkek ondaki cazibeye karşı koyamaz ve bugün kendisinin yaptığı gibi anın büyüsüne kapılabilirdi. Leonardo sinirle elini saçından geçirdi. Derin bir nefes alarak içeriye geçti.

     Gecenin geri kalanı kadınların boş muhabbetleriyle geçmişti. Misafirler artık evlerine gitmek için yola çıktıklarında madam  Alyssa yeğenine dönüp " Jasmine hakkında ne düşünüyorsun Leonardo ?" Dedi. Leonardo boş bakışlarını halasına çevirip " Hiçbirşey ilgilendeğim kız kardeşi Claire" Oysa kısa bir an kızı düşündü. Aslında ilk andan itibaren dikkatini çeken hep o olmuştu. Ama olmazdı itaatkar değildi.. oysa bugün.. hayır  itaatkar değildi..

      Alyssa sorgulayan bakışlarını genç adama çevirdi " Leonardo sen anneninn bana emanetisin. Biliyorum çok büyük acılarla sınandın sevdiğin iki kadını da kaybettin. Ama tekrar aşık ol.." Leonardo sert bakışlarını kadına çevirdi " Suss.. ne çektiğimi bidiğini mi sanıyorsun. Ben  ruhuma işleyen, benliğime, düşüncelerime işleyen sevdiğim kadınlardan ayrıldım. Her ikisindede toprağın altına onlarla birlikte benimde bir kısmım girdi. Yok oluşum başka düşüncelerde nefes alışım bu yüzdendi. Güneşini ve ayını kaybeden gökyüzü ne kadar varsa bende o kadar yaşıyorum bu hayatı. Yani o kadar boş ve karanlık.. Aşık olmayacağım bunu bil.. O yüzden sessizce kararlarıma saygı duy. Küçücük bir yıldızla karanlıgımı aydınlatamayacağımı anla. Ve O kıza sakın ümit verme.. "