Jashua's POV
“I already told you... I don't know where she is...” sabi ni dad kay master Damien.
“I won't believe you! She is your daughter, you are her father. It is impossible that you don't know where she and his brother is hiding!” Nanlaki ang mga mata ni daddy sa sinabi ni master.
“You!” Baling sa akin ni master. Agad naman akong napatingin sa kanya. “Of course you know any hiding places they could go.”
“Master, no. I don't really know,” napatango siya. May alam ako pero hindi ko hahayaang pagtaksilan ko ang mga kaibigan ko at kasama kong magprotekta sa kanya. Napatingin kami sa pinto nang bigla itong bumukas at iniluwa si Khrio at ang dalawa naming kaibigan.
“Is she here?” natatarantang pagtatanong ni Khrio.
“We thought that she is with you?” sabi ni dad.
“We were with her.” past-tense? Ibig-sabihin, nawala na talaga siya.
“Nasaan ba siya?!” nafru-frustrate na si Khrio dahil napahawak na siya sa buhok niya.
“Ugh! Uncle Damien please help me look for her. Help me find her!” pagmamakaawa ni Khrio. He begged just this time. I mean ever since we left Europe, he never begged liked this to anyone.
“I will help you,” seryosong sabi ni master. “Please stop calling me master.” sambit niya at nawala nalang na parang bula.
Bumaling kami ni dad kay Khrio na alalang-alala na ngayon.
“Khrio, are you alright?” umiling siya at para bang sinisisi niya ang sarili niya.
“We need to look for her... I-if s-she dies... It will be my burden..” nauutal niyang sabi. Pero ba’t naman niya nasabing pabigat sa kanya iyon? At anong mamamatay?
“Anong mamamatay?” tumingin siya sa akin at bumulaga sa akin ang pula niyang mga mata na nagpapakita ng galit.
“Pwede bang kausapin muna kita, Jash?” sabi ni Ryuuki. Tumango naman ako at nagpunta kami sa living room.
“Dapat na muna siguro natin siyang i-isolate. Masyadong emotional si Khrio ngayon.”
“Pero pwede mo namang kontrolin ‘yung emotions niya...” sabi ko.
“Yeah, but not all the time kokontrolin ko iyon. What if hindi natin siya makita ngayong week? What if mas matagal pa pala siyang mawawala?” sunod-sunod niyang pagtatanong.
“Oh...” iyan nalang ang naisagot ko. “Teka... Paano nawala si Adi?”
“Iyan ang hindi namin alam. Sana lang talaga makita na natin siya.” at tsaka bumuntong hininga ang aking kaibigan.
–~~~–
Third Person’s POV
Nasa iisang kulob na kwarto at tanging ilaw lamang ay nagmumula sa isang maliit na bumbilyang nakasabit sa kisame ay may dalawang nilalang na nag-uusap.
“Kailan kayo susugod?” saad ng isang lalaki.
“Mamaya ay susugod na kami.” at tsaka naging kulay itim ang mata ng bampira.
“Mag-aabang ako, kailangan ay maging mukhang kapani-paniwala ang magiging eksena.” napa-smirk ang bampira. Tumango ang babaeng bampira at nag-cheers sila ng kasamahan.
–~~~–
Jashua’s POV
“Kuya, wala pa rin siya?” pagtatanong ni Anna sa akin.
BINABASA MO ANG
The One
WampiryIsang bampirang sinasabi nilang magliligtas sa kanilang lahi at sa lahat ng tao sa paligid nito. Bampirang namumuhay kasama ang mga tao ngunit maraming hindi alam tungkol sa paligid nito. Adreana Ventura, kilala siya sa pangalang ito, sinasabing ka...
