Onherstelbaar

Hoofdstuk 28

De eerste zonnestralen lieten me langzaam ontwaken. Eva was de nacht goed doorgekomen en lag op mijn borst nog vredig te slapen. Ze had me zelfs in haar slaap nog geen seconde los gelaten. Maar ik wist dat, hoe vredig ze er nu ook bij lag, ze straks als ze haar prachtige ogen zou openen totaal het tegenovergestelde zou zijn. Ik was benieuwd of ze boos op me zou zijn of zich nog steeds aan me vast zou klampen. Eva kennende zou ze het met geen woord over Dave willen hebben. "Wolfs?" Hoorde ik zachtjes buiten de tent. Heel voorzichtig legde ik Eva naast me neer en kroop haar tent uit. Daar stond Mechels met een niet al te vrolijk gezicht. "Meneer Wolfs." Als ze 'meneer' zei moest ik oppassen. "Goedemorgen, mevrouw Mechels." "Heb je bij Eva geslapen, Wolfs?" Begon ze meteen te razen. Goh, Wolfs, hoe gaat het met Eva?  Soms begreep ik niets van haar. Ik besloot het niet te ontkennen. Ze was niet achterlijk. "Ja, dat heb ik. Ze heeft, zoals u weet, iets vreselijks meegemaakt. Ze was totaal in paniek, ik was de enige die bij haar in de buurt mocht komen. Die ze vertrouwde. Ze klampte zich aan me vast en smeekte me of ik bij haar wou blijven. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar alleen te laten. Dat arme meisje was doodsbang. Dus ja, ik heb bij haar geslapen. Als u me nu wilt ontslaan omdat ik bij haar heb geslapen terwijl we geen relatie hebben. Ga uw gang. En dan nog iets nu we toch bezig zijn." Raasde ik aan één stuk verder. "Ik hou van haar." Zo dat is er eindelijk uit. "Ik hou van Eva. En daar kan ik niet langer tegen vechten. Dus nog een extra reden om me te ontslaan." Ze keek naar me met een blik die ik niet goed kon plaatsen. Ik had ook geen idee wat ik nu kon verwachten. "Meneer Wolfs." Begon ze opnieuw. "Als je dacht dat ik niet wist wat er speelde tussen Eva en jou heb je het grandioos mis. Iedereen ziet hoe vreselijk gek jullie op elkaar zijn. Hoe jullie, al jaren, om elkaar heen draaien. Hoe jullie beide de eerste stap niet durven te zetten." "U wist het?" Keek ik haar verbaasd aan. Eindelijk zag ik een glimlach op haar gezicht en knikte ze. "Ja, Wolfs. Ik wist het. En ik wist ook dat er ooit een dag zou komen dat 1 van jullie eerlijk bij me zou komen met de gevoelens voor de ander. En dat jij dan de eerste bent verbaasd me ook niets. Eva is de koppigste en de eigenwijste van jullie." "Dat is ze ook. En dat maakt haar ook zo leuk." Grinnikte ik zachtjes. "Ik ben al jaren verliefd op haar. En niet zomaar verliefd. Ik heb, na alles wat we samen mee hebben gemaakt, hele diepe gevoelens voor haar gekregen. Ik durfde er alleen niets mee te doen omdat ik bang was dat we uit elkaar werden gehaald. En omdat ik dacht dat het niet wederzijds was. Nu maakt het me niets meer uit als we uit elkaar zouden worden gehaald. Als ik écht zou moeten kiezen ben ik het liefst haar partner op alle mogelijke manieren. Niet meer alleen haar partner op het werk. Hoewel ik het nooit aan zou kunnen haar met een ander een team te zien vormen." Mechels glimlach werd breder. "Niemand anders zou ooit een team met haar kunnen vormen, meneer Wolfs. Het zou wel kunnen, maar geen enkel team zal ooit kunnen tippen aan mijn 'koningskoppel'. En natuurlijk wist ik dat je vannacht bij haar zou slapen. Het had me verbaasd als je dat niét had gedaan. Ik heb mijn doel in ieder geval bereikt. Het doel van deze trip. Jullie in laten zien dat jullie niet zonder elkaar kunnen. Dat jullie van elkaar houden. Wat mij betreft is er geen enkel probleem als jullie je professioneel op blijven stellen. En ik weet dat jullie dat kunnen." Ze zag dat ik iets wou zeggen. "Wacht even, meneer Wolfs. Ik weet dat jullie 'officieel' geen relatie hebben. Maar als jij door koppige, eigenwijze Eva heen weet te prikken komt dat vanzelf. Hoe gaat het met haar?" Was daar eindelijk de vraag. "Ze slaapt nog. Maar gisteren ging het heel slecht met haar. Zo kwetsbaar heb ik haar nog nooit gezien. Marion kreeg geen contact. Bij mij dacht ze eerst dat ik Dave was. Toen ik tot haar door was gedrongen mocht ik haar geen seconde meer los laten. Ik heb heel vaak moeten beloven dat ik bij haar zou blijven en dat ze veilig was. Ze is uiteindelijk op mijn borst in slaap gevallen en daar lag ze net nog. En Dave? Wat is er met hem gebeurd?" Haar gezicht ging ernstig staan. "Die is overgedragen aan de Belgische collega's en zit in voorlopige hechtenis. Ik neem straks contact met ze op. Hij schijnt een behoorlijk strafblad te hebben. Hoe die ooit bij ons binnen is gekomen. Zal wel een 'vriendje' bij hogerhand hebben gehad. Ik ga een goede advocaat voor Eva regelen. Ik hoop dat ze de zaak een beetje serieus zullen nemen. Eva was wel z'n vriendin." Ik zuchtte. "Dat weet ik maar het was niet vrijwillig." Ze glimlachte bemoedigend. "Dat weet ik, Wolfs. Esmee en Romeo hebben al een verklaring afgelegd. En ik weet dat dit moeilijk is, maar Eva zal dit vandaag ook moeten doen." Ik knikte. "Mag ik mee om haar na afloop op te vangen? Ik weet het 'programma' van vandaag niet." "Jullie hebben vandaag vrijaf gekregen. Het lijkt me ook niet verstandig om haar vandaag in een volle ontbijtzaal te proppen. Ik laat een collega straks wel iets brengen voor jullie. Doe rustig aan vandaag met Eva en hou me op de hoogte van hoe het met haar gaat." Ik glimlachte dankbaar. "Dank u wel, mevrouw. Ik ga snel terug de tent in voor Eva wakker wordt." Ze knikte en liep toen weg. Ik haalde opgelucht adem toen ik zag dat Eva nog sliep. Voorzichtig kroop ik terug op het luchtbed en nam haar weer in mijn armen. Ze lag nog vredig te slapen maar ik wist dat dit niet lang meer ging duren.

Ik kan niet beloven dat ik morgen een deeltje kan plaatsen ivm Sinterklaas. Iedereen die het morgen ook viert alvast een fijne pakjesmiddag/avond! En bedankt voor jullie stemmen/reacties. Ze maken me erg blij!