Oo nga pala best friend mo lang ako.

CHAPTER 12: HINDI NA KITA MAHAL😪

NADINES  POV:

Hinatid na ako ng manliligaw kong mala James Dean sa bahay namin. So unfortunately, hanggang ngayon iniisip ko parin yung ginawa ko sa kanya kanina.

~FLASHBACK~

"Halika na Nadz, iuuwi na kita sa inyo." Sabi nkya sa akin. Well, oo nga pala mag gagabi na. Buti na lang pinaalala niya akala ko kasi patututlugin niya rin ako dito sa bahay niya ee. "Tara" sabi ko at palihim na tumawa. Ayoko nanaman kasing magtanong pa siya. Ayoko ng sagutin ang mga tanong niya.

So, ayun nga hinatid niya ako sa bahay, pero nung on the way pa lang kami pauwi, NATATAWA AKO.  Super.

Alam niyo kung bakit?

Dahil ang tahimik ng Atmosphere.

Wala ni isa sa aming dalawa ang may balak mag ingay.

Kaya dahil sa sobrang tahimik namin, ako na ang nag ingay. "Jaye." Tawag ko sa atensyon niya, pero syempre siya nakafocus sa road. Pero kahit naman lumingon siya sa akin ng matagal walang magagalit. Kasi nga, duuuuhhhh?????? NASA EDSA PO KAMI.

"Yes my queen?" tugon niya sa akin na may matching smile at kindat pa sa akin. Tutal naka stuck pa naman kami sa traffic kaya 💖. Pagkatapos niyang sabihin yun sa akin, ewan ko ba? Kinilig ata ako? nabalik lang ako sa senses ko nung naramdaman kong tinatawag niya na pala ako ng paulit ulit. "Ahh.... Yes?" pagtatanong ko sa kanya. "Anong yes? kanina pa kita tinatawag hindi ka naman namamansin." sabi niya habang nakasimangot ang kaniyang mukha.

Ting! ayan may naisip akong idea para tumawa ulit siya. Gagawin ko yung ginawa niya sa akin kanina pero this time with matching pacute effect naman. Let the pacute session start now!

"James..." (sabi ko habang pacute ang boses na nakatingin sa kanya) "James..." (this time sinabi ko naman ito with matching pout) Dahil ayaw tumalab ng James, "Hubby? Love?..." sabi ko sa kanya with matching puppy eyes, pout, hawak sa cheecks niya.

Pero ano? wala pa rin talagang epekto sa kanya. Dahil nag give up na ako "Kanina pa ako nagpapacute di ka naman namamansin." sabi ko at nag pout ng nakaharap sa window. Hanggang sa napunta sa punto na nag green na yung light. Walang nagsasalita ni isa sa amin. Walang nagbabalak. Hanggang sa naisipan ko na matulog na lang.

JAMES POV:

"Hey look, hindi ko naman talaga gusto yung nangyari. Alam kong hanggang ngayon nagtatampo ka pa rin sa akin. Ano ba naman yan first day ko pa lang na manligaw sayo, pero parang busted na kaagad ako. Ayoko. Hindi ako papayag. Kaya kung pwede bati na tayo? mamaya hindi mo ako papansinin sa school bukas. Sinong kasabay kong maglunch? Paano yung panliligaw ko? Paano tayo? Huh? Huyyy!!!!! Kanina pa ako nagsasalita dito tapos di ka naman umii- - (habang pinaharap ng konti ang balikat niya) Ayoooon. Ganyan tayo eh di ba?" Pero kahit ganyan ka man ng paulit ulit, Mahal pa rin kita ng sobra.

Hinayaan ko na kang siyang matulog sa kotse.

Lumipas ang ilang mga minuto at nakarating na kami sa bahay nila Nadine.

NADINES POV:

Lumpias ang ilang minuto ng maramdaman kong huminto na ang sasakyan sa pagkakagalaw.

Kaya tinake ko na yung opportunity (opportunity talaga?) para lumabas ng kotse niya ng walang paalam.

Diba ngaaa? Hindi kami bati. Hindi ko siya bati.

Ilang segundo lang ng lumabas ako ng kotse niya ay lumabas rin siya at hinawakan ang braso ko.

"Ano ba?!" Inis na sabi ko sa kanya. Panoba naman kasi. Bigla bigla na lang nanghihila ng braso.

"Anong ano  ba? Ano yun? Aalis ka na lang bigla? Paano na bukas? Nagsisimula pa lang akong manligaw eh. Tapos ganito na kaagad. Wala namang ganyanan." Ahh... ganun pala di mo pala ako kayang mawala. Well lets try my evil plan.

"Hindi na kita mahal." Kunwaring sabi ko. Sa loob ko tumatawa ako, pero sa labas syempre kailangan kong ipakita na matatag ako at totoo ang sinasabi ko.

"Pero bakit?"

"Dahil ba dun sa ginawa ko?"

"Ano?"

"Dahil ba dun?"

"Kung oo sabihin mo naman Nadine."

"Kung hindi, ipaintindi mo naman sa akin kung saan ako nagkamali. At itatama ko ang lahat ng yon."

Sunod sunod na sabi niya sa akin.

James, mahal kita sobra.

Kaso lang...

Ang cute mo kasing pagtripan

"Hindi ko na rin alam Jaye..." mahinang sabi ko at pumasok na sa bahay. Pagkasara ng pinto sa main door, agad akong pumasok sa kwarto ko at sumilip sa veranda kung anong ginagawa niya.

Hindi pa rin siya umaalis.

Andun pa rin siya.

Mahal niya pala talaga ako?

Napatigil ako sa pagiisip ng narinig kong nagvibrate ang phone ko.

Tama ako. Galing nga sa kanya yung nareceive ko.

From: Jaye💜

Totoo ba yun?

To: Jaye💜

Oo. Totoo yun. Kaya umuwi ka nam. Nagsasayng ka lang ng panahon kakahintay diyan sa wala.

Lumipas ang ilang minuto at hindi na ako nakatanggap ng reply sa kanya.

Sumilip ako sa labas ng bahay kung saan dapat nakapark yung sasakyan niya.

Pero wala na siya.

Saan na kaya yun?

Bigla naman akong nakonsensya

Tatawagan ko na lang siya.

JAMES POV:

I knew it! Sabi ko na nga ba, mahal niya ako.

After kong nareceive yung message niya sa akin, agad akong nagtago sa likod ng kotse ko. Pero kita ko pa rin siya.

Lumipas ang ilang minuto, nangyari na ang inaasahan ko.

Nakita ko siyang sumilip sa veranda ng kwarto niya. Nagulat naman ako nang kunin niya yung phine niya at para bnag may tinatawagan.

Ilang segundo pa ang lumipas at narinig kong nag ring yung phine ko.

Nadya💜
Accept or Decline

Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang tawa niya o hindi? Kasi kung oo, ambilis naman ata. Pinatripan nya ako eh. Kaya balak ko sanang pagtripan rin siya. Kaso kung hindi naman, baka magalala yun. Halatang halata na siya eh.

Ano na? Sasagutin ko ba o hindi.