Chapter 22

1.1K 19 0
                                    

UPDATE !

VOTE.COMMENT.FOLLOW

-----------------------------------------------------

Michelle's POV

a-aray ... a-ang sakit n-ng kat-tawan k-ko, p-parang may inihi-gop s-sa loob -l-looban k-ko...---

"Michelle ..."

isang kalmado at mahinhing tinig ang narinig ko ...

s-sino yun?

"Michelle ... bumangon ka ..."

muling saad nito

'h-hindi ko k-kaya, a-ang sakit ng k-katawan ko ,ang bibig-gat ng m-mga pilik m-mata ko, n-ni hindi k-ko maidilat a-ang mga mata k-ko, a-anong nangyayari?,b-bakit ako n-nasasaktan?'

yan ang mga katagang gustong lumabas na bi big ko pero di ko magawa, para bang ang bigat bigat ng mga panga ko para magsalita,parang may pumupigil saaking magsalita

"alam kong makakayanan mo yan... malakas ka ! at kahit na hindi tayo sabay lumaki ... alam kong makakayanan mo ang mga pagsubok o hamon ng buhay .... "

she said in a convincing tone

'but how?' I wanted to say pero, kagaya ng kanina, di ko parin kayang magsalita

"think about your friends ... your family ... and the one you loved the most ..."

My friends ....

My family ....

and ... The one I loved ... the most ... sino?

"Michelle wake up ! is that how a Princess should acted?!"

Princess?

w-wala akong maintindihan...

" Michelle, malakas ka! makakayanan mo yan!, buksan mo ang mga mata mo bago ra mawalan ulit ng ulirat, kung hindi, hindi mo na makikita ang pamilya mo, ang mga kaibigan mo... ang ang mahal mo... kahit na kailan ..."

k-kahit na kailan?

ayoko! gusto ko pa silang makausap! makita at makapiling! hindi! kaya ko to, alam kong kaya ko to ...

sinubukan kong buksan ang mga mata kk ngunit nabigo ako, ni hindi konga maigalaw ang piluka ko ehh.... sinubukan ko ulit ngunit di parin gumana...sinubukan kong magsalita ngunit ni ungol di ko magawa... sinubukan ko namang igalaw ang mga daliri ko...ngunit kagaya ng iba... hindi ko rin magawa...

ano ba talagang nangyayari ? bakit ko di maigalaw ang katawan ko at pakiramdam ko, ang hina ng katawan ko di ko rin maramdaman ang katawan ko.... para akong naparalyze na ewang nakahiga...

teka ... nakahiga nga ba o.... nakalutang?

para kasing nakalutang ako sa ere ehh .... para bang lumulutang ako sa ere ....

"Michelle...imulat mo ang mga mata mo..."

isang tinig ang muli kong narinig...

'sino ka?'

isip isip ko

"ako ay ikaw.."

'a-ano?'

"imulat mo ang mga mata mo upang malaman mo"

sa kagustuhan kong makita kung sino sya at ANO sya, pinilit ko ang aking sariling imulat ang mga mata ko, unti unti kong naimulat ang mata ko ngunit kalahati lang ng mata ang nabuksan ko, ang bigat kasi ng talukap ko.

Unti unti kong tinignan ang taong nasa harap ko ngayon,ngunit masyado pang malabo ang paningin ko para masilayan ang mukha nya,babae sya, base narin sa boses at pangangatawan nya.

The 'HALF' Blood PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon