My FRAT Girl Named Mona Trinity (Complete)

I Know She Can

- MONA TRINITY

I woke up in a very familar place. Lumingon-lingon ako nang makita ko si Blink na natutulog sa sofa.

Bigla akong nakaramdam ng lungkot.

Tumayo ako mula sa kama at tinabihan ko sya sa sofa. Pinagmasdan ko ang natutulog n'yang mukha at dahan-dahan kong pinaglaruan 'yong nakatayo n'yang buhok.

tinitigan ko nang maigi 'yong mukha n'ya. When my heart beats so fast. Napahawak ako sa dibdib ko.

Nag-panic bigla ang mga mata ko.

Wala 'to, normal lang 'to.

Nakahinga ako nang maluwag.

"Mona... hindi kita iiwan."

Mabilis akong napalingon kay Blink nang bigla syang magsalita habang tulog.

"Hinding-hindi kita iiwan. Mahal na mahal kita, Mona... mahal mo rin ba ako?"

Halos maiyak ako sa narinig ko. I move closer to him and rest my head on his chest.

- BLINK ASTIN

Three days passed, hindi pa rin umuuwi si Mona sa kanila. Gusto nga n'yang magpakalayo but I won't let her do that. Baka mapa'no sya sa ibang lugar. Tulala, wala sa sarili at napababayaan na nga n'ya sarili n'ya eh, lagi pa nga n'yang sinisisi 'yong sarili n'ya.

Those reasons are enough para hindi ko sya paalisin. She's messed up and this is the right time for me to stay on her side. Dito ko muna sya pinatuloy sa'min. atleast I can see her until she get better.

Papunta ako sa sala para kausapin sya tungkol sa issue nila ng kuya n'ya. I know masasaktan sya, and I hate to see her hurting. Hay. But I barely don't have a choice.

Nadatnan kong naka-indian sit si Mona sa sofa while enjoying her tuna that I bought for her.

Napangiti ako, medyo naging okay yata sya ngayon.

"Hey." I said and sit beside her.

Nakatingin lang sya sa'kin. So I gave her a smile.

Napangiti rin sya.

"Did you missed eating one?"

Ilang araw na kasi syang hindi kumakain ng tuna, knowing that it's her comfort food.

She nods. "Salamat nga pala."

Binalik n'ya ulit 'yong tingin n'ya sa tuna.

"Hm... sumagi ba sa isip mo kung paano ka mag-sosorry sa kuya mo?"

Napatigil sya saglit, nagbago 'yong ekspresyon ng mukha n'ya.

Yumuko sya at napailing. "No. Hindi ko alam kung paano magsisimula."

"You need a hand with 'em?"

She deep a sigh. "Yeah?" She slowly smiles.

I smiled back.

- MONA TRINITY

"Do you think I can do this?" Kinakabahang tanong ko kay Blink.

He smiled, "I know you can."

I smiled back.

"Oh, pumasok ka na. I'll just wait you here outside for you and Cytus have your privacy, okay?"

I nodded, "Okay."

Huminga ako nang malalim.

I can do this.

Pagpasok ko sa loob ng bahay, naabutan kong bihis na si kuya Cytus. Seven-thirty na ng gabi, ang karaniwang oras ng pag-aayos n'ya.

And...

I missed him, makes me wanna run, embrace him and cry like I was once her little girl. The girl who wasn't give his heart heartaches and disappointments.

Nilingon ako ni kuya nang may gulat na mga mata, "Mona?"

Niyukom ko ang magkabila kong kamay para mapigilan ang pagbagsak ng mga luha ko. "K-kuya, alam ko nagsinungaling ako. Niloko kita, nagpakarebelde ako, sinuway kita at hindi ako nakinig sa 'yo. Pero kuya, pinagsisisi—."

Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko kasi niyakap na ako n'ya 'ko.

Bumuhos 'yong luha kong kanina ko pa pinipigilan. "S-sorry, kuya."

"It's okay." Bulong n'ya sa'kin.

Mas lalo akong naiyak. Ano ba'ng nagawa ko para mabiyayaan ng taong kagaya ng kuya ko sa buhay ko? Hindi n'ya deserve lahat ng naranasan n'ya sa'kin.

Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kan'ya.

"Na-miss kita, kuya."

"Na-miss din kita, my princess."