I Think This Is Fate!/ვფიქრობ რომ ეს ბედია!

მოულოდნელი დამთხვევა

ჩემი გაქცევის მერე ჯიმინს აღარ შევხვედრილვარ და როცა ჩემ სამუშაო მაგიდასთან დავბრუნდი იქ აღარ იყო. არც თანამშრომლებთან  მილაპარაკია ბევრი, ისინიც არ  მეკითხებოდნენ რამეს. კიდევ კარგი არაფერი მითხრეს თორემ წყალდიდობას მოვახდენდი იმდენს ვიტირებდი.
  როცა სახლში მივდიოდი უკვე ბნელოდა ცხრა საათი იყო. ნელა, მოწყენილი მივუყვებოდი ჩემსავით მოწყენილ ქუჩებს. ჩემი აზრით ღამე სეირნობა ჯანმრთელობისთვის კარგია. ამიტომ არ ვჩქარობდი, გასავლელი გზა კი დიდი იყო.

- ეჰ! ნეტავ რატომ მაქვს ასეთი მოსაწყენი ცხოვრება...

-ნ.ე.კ.ო- ჩამჩურჩულა ვიღაცამ ყურში

- ააააა!!!!!! არააააა!!!!! მიშველეეეთთთთ!!!!! მანიაკიიიი!!!!! მიშველეთთ-გავყვიროდი ბოლო ხმაზე.
-მოიცა მოიცა მე ვარ ჯიმინი ჯ.ი.მ.ი.ნ.ი ^_^ დაწყნარდი

-ვახ მიშველეთ. არა არ შემიძლია ახლა გული გამისკდება-ნეკო- თან ისე უნამუსოდ იცინოდა, მე კიდე გული გამიხეთქა. - წარმოდგენა მაინც გაქ ახლა რა გააკეთე?-თანდათან ტონს მოვუმატე - გული გამიხეთქე. ასე მოქცევა როგორ შეგიძლია ჰაა???იდიოტო, სულელო. შენი აზრით ნორმალურია სრულიად არსაიდან გამოჩნდე, მივარდე ღამე მოსიარულე გოგოს და ყურში ჩურჩული დაუწყო ჰაააა????? წარმოდგენაც კი არ გაქ როგორ შემეშინდა---აიშ აი ჩემი ნამდვილი მე გამოჩნდა. აქ დამთავრდა ჩემი ურთიერთობა რომელიც ჯერ არც კი დაწყებულა ეჰ რა ვქნა რა :'( არ გამომდის ბიწებთანურთიერთობა არ ვიცი როგორ უნდა მოვიქცე იმ ბიწის წინ ვინც მომწონს. აიშ ჯანდაბა რა, თან იმხელაზე ვკიოდი მთელი სეული გაიგებდა ჩემს ხმას. აუ რატომ ვარ ასეთი??? ვინც მაბრაზებს ფეხებზე ვიკიდებ ვინ არის და ბოლო ხმაზე ვლანძღავ.

  ჯიმინი ისეთი გაკვირვებული მიყურებდა ალბათ ფიქრობა "ეს ვინაა? გოგოს საერთოდ ასე მოქცევა შეუძლია. ერთი გავეხუმრე და ლამისაა მომკლას. მგონი სიბრაზისგან აკანკალებს კიდებაც" ასე რომც ეფიქრა მართალი იქნებოდა. თან სიბრაზისგან მართლაც მაკანკალებდა. ჩემდა გასაკვირვად მისი გაკვირვებული სახე გაღიმებულად გადაიქცა და...