HIGHSCHOOL ADVENTURE

CHAPTER TWELVE

IVYFEL'S POV

Nang bitiwan ni Kana ang aking kamay ay sinalo naman iyon ni Liam

"I think we need to give them time to talk". Nakangiting wika nito sa akin. Napatingin ako kay Kana na natulala na yata. Papalit-palit ang tingin ko kay Liam, Kana at Ash. I let Liam dragged me because I feel that the atmosphere in this place became serious. Hindi na ako nagpumiglas pa dahil ng marealize ko na hawak nito ang aking kamay ay ako naman ang parang natulala. Hindi maalis ang tingin ko sa mga kamay naming magkahawak.

Bumaba kami ng roofdeck. Dinala niya ako where there are lots of flowers. It was like a garden in a modern days that is perfect for romantic occasion and perfect for proposal. Hindi ko alam na meron palang ganito dito sa school na ito. We didn't see it nung naglibot kami ni Kana dito.

"Wow ang gaganda ng mga bulaklak" hindi ko napigilang masabi." He release my hands and sit in the nearest chair. This place is so refreshing. It gives a calming atmosphere. Bakit hindi namin nadiscover ni Kana ito dati. Kakaiba talaga itong school na ito. Sa sobrang laki kung ano-anong facilities ang nasa loob. Naglibot-libot ako sa lugar na iyon. I'm also fond of flowers. Ang gaganda kasi nila. I hum as I walk. Nakakatuwa na makakita ng ibat-ibang bulaklak. Pagkatapos ng mga nakakalokang mga araw namin dito it helps me to calm myself. Dadalhin ko si Kana dito.

"You seems to like flowers. You're enjoying yourself here". Nagulat ako ng marinig ko si Liam. Nakalimutan ko na kasama ko pala siya.

"Ah eh hehe sorry. Ang gaganda kasi nila kaya ano---".

"You have a good voice". Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil sa compliment niya. Sinundan niya pala ako.

"Ah sa-salamat. Pero narinig mo na ba akong kumanta?". Tanong ko dito habang naglalakad. Bumalik kami sa inupuan nito kanina.

"Yes, many times na actually" napakunot ang noo ko sa sinabi nito.

"Ah at the park and infront of the kids and when you was humming a while ago". Nakangiting wika nito.

"Ah" hindi ko mapigilang mapangiti. Hindi ko alam na pinapanood niya pala ako. Yun lang ang nasabi ko at natahimik na ang paligid tanging huni lang ng ibon ang aming naririnig.

"By the way matagal na ba kayong magkaibigan ni Kana?" Napatingin ako dito ngunit sa iba naman ito nakatingin. Mabuti nalang kasi kung magkakasalubong na naman ang aming paningin siguradong mag aalburuto na naman ang puso ko.

"Ah oo simula pa nung mga bata palang kami. Naging magkaklase din kami kaya lagi kaming magkasama at kaya lalo din kaming napalapit sa isat-isa. Higit pa sa kapatid ang turingan namin".

"It was nice seeing the two of you. Is she also a good singer like you? He ask again.

"Nope. Hinding-hindi mo yun mapapakanta hahaha baka mabasag ang eardrums niyo kapag kumanta yun pero she is a good dancer. She was our representative in my previous school and even competed with different contests". Nakangiting wika ko dito.

"Yeah I also saw that. I also noticed that she is shines the most when she's dancing." Napatingin ako dito at nawala ang ngiti sa aking mga labi ng makita kong nakangiti ito. I noticed that in our entire conversation we are talking about Kana and by looking at him right now my heart beat faster not because I feel happy seeing him smile like before but realizing that this man is attracted to my bestfriend. I feel the heavy feeling inside my heart. Lumunok ako dahil pakiramdam ko ay may bumabara sa lalamunan ko. I don't want to feel this kind of emotion especially towards my bestfriend.

"Do I also shine when I sing?" Hindi ko napigilang lumabas sa aking bibig. Napatingin ito sa akin. Napatakip ako ng mabilis sa bibig ko. Nakita ko ang pagkunot ng noo nito na tila naguluhan sa aking tanong dito.