Fantasie ontvoerd

Hoofdstuk 26

Pov Illy

Ik kan maar 1 ding denken. Mijn ex-beste vriendin is neergestort. Die andere trut kan mij weinig schelen. Hoe zou het met ze gaan? Zijn ze dood? Hebben ze het overleefd? Het ongeluk is net gebeurt. Ik tuur voor me uit. Zou het ernstig zijn? Of zou ze alweer thuis zijn? Ik zet mijn hoofd in mijn handen. Waarom is alles zo moeilijk? Waarom kan ik nu niet gewoon naar school, en kan ik gewoon mijn dagelijkse 'ritueel' doen. Nu zit ik in Parijs met een ijsberende Laurens en een rot humeur. Ik huil.

"Pffffffff, hou nou eens op met huilen, ze hebben ons allebei laten vallen, wat kan jou die twee mispunten schelen?" Snauwt Laurens

Daardoor moet ik nog harder huilen. Ik ren naar mijn kamer en laat me op mijn bed vallen. Ik hoor Laurens mopperen, er zit alleen een dunne muur tussen ons. Ik sla met mijn vuisten op mijn bed. Waarom gaat het nou niet gewoon zoals ik wil? Ik pak mijn iPod en mijn oortjes en ik zet muziek op.

Meteen begint het nummer magic van One Direction. Ookal wil ik het niet, ik moet toch glimlachen en ik neurie mee.

"Cause everything you do is ma-a-a-gic" zing ik op het laatst mee. Als de deur open gaat staat Laurens boos in de deuropening.

"Waarom zing je zo hard?" Vraagt hij boos

Ik kijk hem aan. Hij loopt verslagen weg, maar roept me nog na: "je bent veel te koppig"

Dat zei mijn vader ook altijd. Mijn vader. Ik kijk omhoog. Ik kijk naar mijn vader.

Maar hij bedoelde het lief. Hij bedoelde het plagend en grappig. Laurens bedoelt het boos.

"Don't try to make me stay, or ask if i'm okay" komt er uit mijn iPod.

Pfffffffff..... Ik heb echt geen zin in deze muziek. Ik gooi hem uit frustratie op de grond, en hij breekt in tweeën. Ook dat nog. Mijn ouders zullen zo boos zijn als ik thuis kom. Oliver zal het me nooit vergeven dat ik met iemand anders heb. Oliver. Wat zou hij nu doen? Mist hij me? Mist mijn vader me? Nee, dat kan niet. Ik mis hem alleen. Ik mis hem al twee jaar. Twee hele jaren zonder hem. Het word steeds langer. 3 jaar, 4 jaar, 5 jaar, en zo maar door. Hij komt vast niet meer terug. Het was voor zijn werk. Hij had er zelf voor gekozen. Nee, hij had niet zelf gekozen. Hij moest. Hij moest van zijn baas. Maar toch had hij zelf gekozen. Hij wilde. Hij wilde militair worden. Hij is daar goed genoeg voor. En met die gedachte val ik in slaap.

Ik schrik wakker. Ik moet echt een paar uur geslapen hebben, want het is donker. Ik hoor gesnurk in het bed naast me, dus Laurens slaapt ook al. Er staat een bord met eten naast mijn bed. Het stinkt een uur in de wind en het is al helemaal koud. Ik sta op een loop met een zwaar hoofd naar de keuken. Ik pak een pak macaroni en ik doe het in een pan. Als het water kookt zet ik een kookwekker op 6 minuten. Intussen kook ik een ei en snij ik wat tomaten. Als de wekker gaat hoor ik gekreun (a/n ieuw, dat klinkt best vies). Hij zal wel wakker geworden zijn. Ik haal het ei uit de pan en ik giet de macaroni af. Ik gooi wat kaas over mijn macaroni en ik begin te eten. Als ik alles op heb zet ik mijn hoofd in mijn handen. Ik zucht en ga weer in mijn bed liggen. Ik bots bijna tegen Laurens aan, die hard zucht. Ik kijk naar hem en hij kijkt boos terug, nee hij kijkt niet boos, hij kijkt woedend. Maar wat is er dan. Ik pak mijn dagboekachtigiets en ik begin te schrijven. Ik schrijf een brief naar Oliver, er is zoveel veranderd!

Hey Oliver,

Ik heb met iemand anders. Nee, niet boos worden. Hij is echt heel knap, en hij lijkt op jou. Hij heet Laurens. Maar nu doet hij opeens heel boos. Wat is er met hem? Is hij verdrietig? Maar hij zei tegen mij dat ik niet verdrietig moest zijn. Fleur is samen met haar nieuwe vriendin, de ex van Laurens neergestort in het vliegtuig naar huis. Ik weet niet of ze nog leeft. Die nieuwe vriendin haat ik echt. Ze is veels te tuttig. Maar ze is diep in zich heel verlegen. Verder gaat alles goed met me... Ik ben zo moe, ik ga nog maar even slapen.

Doei, je ex Illy.

Ik doe mijn dagboek dicht met een klap, en ik ga liggen. Ik lig nog even te piekeren maar dan val ik toch in slaap.

-----------------------------

Ik word wakker als er een briefje op mijn nachtkastje ligt.

Lieve Illy,

Ik ga even wandelen. Ik heb croissantjes voor je klaargemaakt, hopelijk zijn ze nog warm.

Xxxxx Laurens

Ik glimlach, maar laat toch een traan op het briefje vallen, ik loop naar de keuken, en ik zie de croissantjes met jam op een groot bord liggen. Ik plof neer op een grote stoel en ik begin te eten.

Als ik de broodjes op heb komt Laurens binnen. Hij kijkt woedend. Het vuur spuit uit zijn ogen en de stoom komt uit zijn oren. Ik kijk hem een beetje bang aan. Wat zou jij doen als je vriendje zo boos naar je kijkt? Nou ik zou wegrennen, en dat doe ik ook. Ik ren naar mijn kamer en ik doe de deur op slot. Dan ga ik tegen de deur staan, met een kloppende adem. De deur word ik gebeukt, en ik krijg een harde trap tegen mijn rug. Ik schreeuw het uit van de pijn.

"Verdwijn, verdwijn uit mijn leven." Schreeuwt Laurens.

Ik huil, zoals een baby huilt als hij honger heeft.

Dan, dan gebeurt er iets wat ik nooit van mijn leven zal, vergeten. Laurens slaat me op min wang. Ik krijg meteen een felle pijn, en dan, val ik neer op de grond.

Heeii,

Omg. Ik ben zo blij! IK HEB GEWOON 929 reads! Volgend hoofdstuk 1k? Dat zou wel heel gaaf zijn! Btw, sorry voor dit slechte hoofdstuk, maar ik moest iets posten omdat ik al zooo lang over alles deed.

Xxxxx Eline