Fantasie ontvoerd

Hoofdstuk 27

Pov Fleur

In de verte hoor ik stemmen.

"Dit gaat niet goed"

"We moeten snel zijn"

Ik weet niet van wie de stemmen zijn. Ik weet alleen dat ik in een bed lig, want ik lig op iets zachts. Ik weet ook dat er iets met me is, maar wat? Daar ben ik nog niet achter gekomen. Ik hem mijn ogen dicht. Ik wil ze wel open doen, maar het lukt niet. Dan gaat de deur plotseling open, en ik schrik. Het is hier zo stil.

"Ze moet nu snel wakker worden"

"Ja, zeker"

Ik schrik van de woorden die de mensen zeggen. Ineens gaan mijn ogen toch open. Het daglicht is fel, maar het lukt me toch om mijn ogen open te houden. Waar ben ik?

"Ze is wakker" juicht een vrouw in een wit pak.

Waarom zijn ze allemaal zo blij? Zolang heb ik toch nog niet geslapen?

"Meisje, meisje kom snel naar het ziekenhuis! Fleur is wakker!" Roept een half huilende vrouw door de telefoon denk ik. Ik bedoel, waarom zou ze anders een een of andere Kim roepen als ze nog niet in het ziekenhuis is.

Dan dringt er iets tot me door. Ik heet Fleur. Ik wist het niet. Maar waarom zou die vrouw het anders zeggen. Ik kijk om me heen. Ik herken niks. Dit is niet mijn kamer. Mijn kamer was kleurrijk. Welke kleuren? Idk! Deze kamer is helemaal wit. Wit. Zo wit. Zo wit dat het pijn doet aan mijn ogen. Buiten schijnt de zon. Daardoor is het wit nog witter. Het wit is fel. Het wit is rustgevend. Het doet pijn aan je ogen, en tegelijkertijd stelt het je gerust. Een steek gaat door mijn rug. Ik hoor een gil. Ik zie dat het bed ineens naast me staat. Jahoor.... Typisch mij.... Lig je in het ziekenhuis (ja, daar ben ik net achter gekomen), val je uit bed. Die gil was trouwens ook van mezelf. Ik kom overeind maar zak meteen weer in elkaar. Dan maar op de grond liggen...

****************

Ik vlieg op een vogel. Het is een hele grote vogel met lange paarse haren en een groene tong. Naast mij vliegt Kim ook op een vogel. Eentje met blauwe haren en een lichtgele tong. Dan zie ik het. Overal om me heen vliegen vogels met mensen op hun rug. Een wesp gaat op de vogel van mij zitten. Of, is het wel een wesp? Het heeft de kleuren van een wesp, en de vorm, alleen deze is veel groter. Misschien wel 1 meter lang. Hij is kleiner dan ik, maar niet heel veel kleiner. De wesp prikt in mijn vogel, en de vogel valt met een knal naar beneden. (Ja het was een opblaasvogel :))

****************

Ik word wakker. Ik open mijn ogen en zie weer eens wit. Alsof ik dat nog niet genoeg heb gezien vandaag. Waarom is alles zo wit en saai. Waarom maken ze een ziekenhuis niet vrolijk, met graffiti en vrolijke kleuren verf. Dan zouden mensen in het ziekenhuis veel blijer zijn, en misschien worden ze dan wel beter. Ik besluit een schets te maken van hoe het eruit moet zien. Ik druk op de help knop voor een potlood en verf met kwasten. Bijna meteen is de zuster er en ze neemt mijn 'bestelling' op. Ik trommel met mijn vingers op tafel en wacht tot ik mijn spullen heb. Dan word er op de deur deur geklopt.

"Binneh!" Roep ik.

Een meisje rent binnen en geeft me een knuffel.

"Hee fleurie!" Roept ze vrolijk.

Zo noemde Kim me altijd. De naam Kim ken ik nog, alleen ik weet niet wie het is. Ik kan het beeld er niet bij bedenken. Ik voel me zo ehmmmm. Kut....

"En hoe voel je je?" Vraagt een vrolijke stem, dezelfde als van dat vrolijke meisje.

Kim was ook altijd vrolijk. Ze lachte altijd.

"Doei meis! Ik moet weg... Bezoek uur is voorbij."

Dat ging snel. De verf en potloden komen binnen. Ik schets een roos. Dan verf ik hem. Na nog een aantal andere schetsen komt de dokter binnen.

"Je mag naar huis" zegt hij met een gemene grijns.

Wacht. Dit is de dokter niet. De man heeft hoge zwarte laarzen aan. De dokter had altijd witte sportschoenen aan. De man heeft een zwarte leren jas aan. De dokter had altijd een witte jas aan. Ik probeer te gillen, maar de man houd een hand voor mijn mond.

"Dat zou ik niet doen meisje. Dan gebeurt bij jou hetzelfde als bij je vriendin."

Wat heeft die man met Kim te maken. Hij wijst naar een flesje en een naald.

"Dan raak ook jij je fantasie kwijt"

En met die woorden liep hij de kamer uit. Okey... Dit begint serieus eng te worden. Hier heeft Kim me niets over verteld. En ze verteld me altijd alles. Is Kim een kennis van die man? Hij zei dat ik mijn fantasie kwijt zou raken. Het lijkt serieus alsof ik gek ben geworden. Maar die man was daar toch echt.