Fantasie ontvoerd

Hoofdstuk 29

(P.o.v. Kim)

Ik zit aan de warme chocolade melk bij opa. Ik ben net bij Fleur geweest. Ze was gelukkig alweer wakker. Ik ben bang, maar ook blij.

"Ding-dong" hoor ik

"Ding dong" zegt de papegaai van opa.

Ik lach. Opa staat op en pakt de kooi met de papegaai.

"Dit is Krakje" zegt hij

"Krakje eten" de papegaai weet hoe hij heet.

Maar waarom doet opa de deur niet open? Ik sta op en wil naar de deur lopen maar opa houd me tegen. Hij duwt me weer naar de stoel. Wat is er met hem? Is er iemand aan de deur die hij niet mag?

"Aan de deur is de politie!" Zegt hij.

"Wat is daarmee?" Vraag ik.m

"Mag je niet weten!"

"Opa!"

Ik ren naar de deur en ik open hem.

"Hallo meisje is meneer Janssen thuis?" Vragen de agenten.

"Nee!" Wordt vanuit de woonkamer geroepen, maar ik zeg: "ja meneer"

"We moeten hem arresteren wegens drugs handel!"

Whuttttt!??? Mijn opa 83 jaar oud, drugs handel???? Ik voel m'n benen zwak worden. Er dansen zwarte vlekken voor mijn ogen. Even wordt het zwart maar ik blijf staan. Dan ren ik de deur uit. Ik zie de politiemannen een tegenspartelende opa in een politie auto duwen. Maar ik zie alles waterig en wazig. Was ik maar in Parijs gebleven, veilig bij Laurens. Ik besluit mijn moeder te bellen en uit te leggen wat er is gebeurd. En dat is heel veel!

Na het gesprek besluit ik weer naar het ziekenhuis te gaan. Op de achtergrond staat het liedje Happy van Pharrel Williams aan. Ik dans een beetje vaag en ik zing zachtjes mee. Diep verzonken in de muziek bots ik tegen iemand aan. Het is een jongen van een jaar of 18. Hij kijkt me aan en glimlacht. Dan loopt hij snel weg. Hij was best knap. Beter gezegd heel knap. Maar ik zie hem nu waarschijnlijk nooit meer en hij heeft vast al een vriendinnetje. Dat kan niet anders. Ik loop naar de kamer waar Fleur ligt. Ze ligt te stralen.

"Hee Kim!" Zegt ze enthousiast.

"Hi" zeg ik terug en ik omhels haar.

"OMYGOWWWDDDDDIKMAGMORGENNAARHUIS!!!!!" Schreeuwt ze in mijn oor.

"DATISGEWELDIGGGGGG!!!!!!" Schreeuw ik terug.

"Maar Kim? Er is hier toen jij net weg was een man geweest met een lange leren jas" begint ze.

" en hij had het over jou" ik schrik.

"Is er iets met jou en die man?"

"Nee uhh.... J-ja"

Ik begin te vertellen.

"S'ochtends vroeg hoorde ik Ineens een knal, ik schrok me helemaal dood! Ik ging kijken waar het vandaan kwam en toen zag ik mijn moeder bewegingloos (of hoe je dat ook zegt) op de grond liggen, toen schrok ik nog meer dan bij die knal. Er liep een traan over mijn wang. Stel je voor dat...... Nee, dat kan niet, daar moet ik gewoon niet aan denken. Maar... Ik kon gewoon niet bedenken wat er gebeurt zou kunnen zijn en ik had helemaal geen fantasie meer, daarvan schrok ik nog het meest. Ineens herinnerde ik me weer dat er midden in de nacht een man naast mijn bed stond. Ik was toen te moe om te gillen, anders had ik dat wel gedaan want ik herkende zijn gezicht. Het was het gezicht van een enge man die ik vaak in de Appie zag en ik vond hem altijd al eng. Hij heeft een lange donkerbruine leren jas en hoge zwarte mannen laarzen, echt gruwelijk. Hij had een enge mysterieuze lach en tegelijkertijd heel gemeen en boosaardig. Toen ik mijn ogen ver genoeg open had om te kunnen zien wat er aan de hand was prikte hij een klein gaatje in mijn hoofd, drukte een leeg flesje met de opening tegen mijn hoofd aan en toen leek het wel alsof er iets uit mijn hoofd gezogen werd. Nu weet ik dat dat mijn fantasie was. Toen ik wilde gillen was hij al weg en helemaal uit het zicht verdwenen. Ik viel weer in slaap en de volgende dag werd ik wakker met ontzettende koppijn. En zo is het gebeurd dat ik nu geen fantasie meer heb"

Ik kijk Fleur aan. Ze kijkt terug.

"B-ben je b-boos dat ik je d-dit niet heb verteld?" Vraag ik voorzichtig.

"Nee joh" zegt ze.

Pfjieuww gelukkig maar! Ik schrok al.

"Oh Fleur, er liep door de ziekenhuis gang zo'n knappe jongen! Echt niet normaal! Veel knapper dan Laurens" ik spreek zijn naam uit alsof het een een of andere vieze groente is.

"Hoe zag hij eruit?!" Vraagt ze opgewekt.

"Groenbruine ogen. Donkerblond haar met een kuif. Superschattige sproetjes op zijn neus. Gewoon per-fect"

Fleur geeft een gilletje. We schieten in de lach.

Ik kijk op mijn horloge. O nee, het is al 2 uur, ik moet om half 3 op hockey zijn.

"Fleur ik moet naar hockey, doei!"

"Doei!" Roept ze nog terug. Ik ren door de gangen van het ziekenhuis. Net als ik buiten ben tikt er iemand op mijn schouder. Het is de jongen. DE jongen. Ik bloos.

"Eh, hoi" zeg ik zacht.

Dan zie ik wie het is. Het is de broer van Lotte, Abel.

"Hoi abel" zeg ik.

"Ik wil je wel naar Lotte brengen!" Zegt hij.

"N-nee dankje, i-ik moet naar hockey."

Hij kijkt me aan. Dan spring ik bij hem achterop en hij fietst weg.

Heei! Lang niet meer geschreven, maar ja, nu krijg ik weer meer huiswerk, maar ik ga het gewoon proberen bij te houden... En als dat niet lukt, tja... Dan hebben jullie pech... :)

xxx Elinee