Fantasie ontvoerd

Hoofdstuk 12- vader???!!

(P.o.v. Kim)

Ik ren achter de man aan. Jeetje, die kan echt hard! Hoe oud zou hij zijn? 30,40 misschien 50? Voor zijn leeftijd kan hij best hard rennen. Ik hoor Hasna roepen: Heeeeelp! Kiiiiiim! De man rent in de richting van de Albert Heijn. Maar daar zijn we nog lang niet. Ik begin te hijgen en te puffen. Wat ben ik blij dat ik daar niet over de schouder van de man hang. Dan zou Hasna helemaal in paniek raken. Zij heeft een zwak hart en moet morgen naar het ziekenhuis. Alleen weet ik nog niet of ze dan nog leeft en of ze thuis komt. Niet aan denken Kim, alsjeblieft niet aan denken.

"Kim, waarom ren je zo hard, is dat je nieuwe afslankkuur?" Hoor ik Lola naast me met een pesterig stemmetje zeggen.

"Of ren je achter Hasna aan? Die krijg je niet te pakken hoor." Zegt Femke.

Ik grom. In mijn hoofd scheld ik nu. Ook bijna hard op. Ineens red ik het niet meer en kan ik mezelf niet meer tegenhouden. Ik geef Lola een klap en Femke een schop. Ik ben niet meer bang voor ze. Ze zijn gewoon zo.... Aaargh... Zo.... Ontzettend..... Gemeen!!! Ik grom nog een keer en ren dan keihard weg. Achter de man aan. Ineens zie ik nog iemand die achter de man aan rennen. Ik kan niet zien wie het is, maar het is een meisje met blonde haren. Ik kan haar gezicht niet zien. Oké Kim, denk na, ken je een meisje met blonde haren. Ja, ik weet het! Het is Lotte! Ik ren heel hard naar haar toe en samen rennen we half huilend van paniek naar de man. Die rent nog wat harder weg. Ik kan hem nog net een trap tegen zijn schenen geven. Lotte kijkt me verschrikt aan. Ze is het niet gewend dat kinderen volwassenen trappen. Zij is ook gewoon zo braaf! Altijd maakt ze haar huiswerk. Altijd is ze op tijd op school. Nooit spijbelt ze. Nooit scheldt ze. Ze is ongeveer het tegenovergestelde van mij. Qua kleding, maar ook qua gedrag en innerlijk. Net op het moment dat ik de man nog een trap wil geven hoor ik geschreeuw achter me. Hoge hysterische stemmetjes. Als ik niet in paniek was geweest had ik erom moeten lachen. Ik kijk achterom. Ik zie Lola en Femke keihard rennen en huilen en schreeuwen. Als ze ons hebben ingehaald gaan ze voor ons staan en houden ons tegen. Ik kijk hen met een woest gezicht aan en Lotte kijkt hen met een bang gezicht aan. Ik spuug in het gezicht van Lola en sla Femke in haar gezicht met mijn vuist. Er verschijnt een gemene glimlach op mijn gezicht. Nu kijken Lola en Femke mij nogal ongemakkelijk en bang aan en Lotte kijkt nog banger, maar ook nog bozer. Ik sla een arm om haar heen. "Zo, wat is er zo erg dat jullie zo moeten schreeuwen?" Vraag ik aan de tweeling.

Ineens wordt Femke zo boos, ze schreeuwt: "Jij, jij... Jij vieze... *piiieeep*! Waarom trap jij onze vader? Ik haat je! Ik haat je zo! Vieze aanstelster! Nu durf je niet meer hè?! Nu durf je niet meer te schelden. En die laffe Lotte... Die durft altijd al niets!"

En toen begon ze te vloeken en te schelden. Lotte trekt me mee.

"Ik was zo bang! En jij hebt ze gewoon verslagen!" Zegt ze enthousiast.

Ik vond mezelf minder goed, maarja.

We gaan op een bankje zitten. Ik begin zachtjes te huilen. Lotte slaat een arm om me heen.

"Lotte, ik ga naar huis. Ik kan het niet. Ik heb het gevoel dat ik niks meer goed kan doen." Zeg ik verdrietig.

"Zal ik met je mee gaan?"

"Ja, is goed."

Eigenlijk was ik met mijn gedachten helemaal niet bij Lotte. Ik was met mijn gedachten bij Hasna. Maarja, dat is natuurlijk logisch.

We lopen naar huis. Ik heb het gevoel dat Lotte mij wel mag. We lijken helemaal niet op elkaar, maar toch kunnen we een goede band opbouwen. Als we bij mijn huis aankomen ren ik ineens weg. Ik weet waar Hasna is!

(P.o.v. Lotte)

Huh?! Waarom rent Kim nou weg? Ik ren maar achter haar aan. Als we Hasna kunnen redden help ik graag mee! Ik ben dan wel verlegen, maar voor bff's kom ik altijd op. Ik zie dat Kim naar de Albert Heijn gaat. Ik geef toe, ik heb een best goede conditie, dat komt door het dansen, dus ik kan Kim makkelijk bijhouden. In die verte zie ik de Appie opdoemen.

"Lotte, kom! We gaan naar binnen." Zegt Kim ineens.

Hijgend lopen we de winkel binnen. Ik zie dat Kim helemaal achterin de winkel stil staat. Ze wacht. Ik wacht. Ze wacht langer. Ik wacht langer.

"Hij moet toch ergens zijn, en hij kan hier nog niet zijn. Hij neemt altijd een omweg." Mompelt Kim snikkend voor zich uit.

Ineens duikt Kim ineen.

"Kom snel Lotte! Daar komt de man!" Fluisterde ze.

Ik ren snel met haar mee. Hijgend blijven we stilstaan. Kim knijpt in mijn hand. Als ik niet stil moet zijn zou ik nu au zeggen...

We zien de man een spreuk uitspreken. Er gaat een deur in de muur open en de man gaat naarbinnen.

"We zijn veilig." Zegt Kim opgelucht.

"Nu moeten we alleen nog naar binnen! Ik weet de spreuk. Die man..... Die man heeft mijn fantasie ook ontvoerd!"

We lopen naar de deur.

"Rada-je kopo la vianetta." Zegt Kim.

De deur gaat open. We zien een heel laboratorium vol flesjes. Hasna ligt op een doktersstoel. Ik trek haar er vanaf. De man is er niet. Snel gaan we naar buiten.

"Die man wilde me vermoorden!" Roept Hasna half huilend.

Heei allemaal,

Een nieuw hoofdstuk! Best snel voor mij toch?

Wat vonden jullie tot nu toe het leukste hoofdstuk?

Misschien kan ik met die comments iets doen, dat ik dan ga kijken welk hoofdstuk jullie het leukst vonden, en dan het vervolg op dat hoofdstuk ga maken.

Liefs Eline

P.s. 223 reads! =-)