We gingen met een speciaal busje die de ouders van Rap Mon hadden gekocht voor Rap Mon me zijn rolstoel. Wat mij niet echt op mijn gemak stelde, ik had nog hoop dat Rap Mon ooit zou kunnen lopen.. Hij deed immers wel de trainingen.. Eenmaal aangekomen zei de moeder van Rap Mon dat ik hem wel naar zijn huis kon duwen, en dat ik wel bij hun mocht komen logeren. Ik belde mijn ouders en dat was prima 'als we niet
op 1 kamer sliepen' Haha dacht het niet papa en mama!😂
Toen we aankwamen voelde ik een gespannen sfeer? Ik was heel verlegen natuurlijk, maar ik liet het niet merken.
POV Rap Mon
Ik kwam binnen en het leek niet zo gezellig als altijd, misschien omdat de boys van BTS schrokken vanwege mijn rolstoel. Ik duwde mezelf vooruit en geef de boys een knuffel. Merel voelde zich socially akward en gaf hun een hand en zei ja ik ben May, maar noem me alsjeblieft Merel. Toen begon Jimin met praten : Hai, wij als Band moeten je wat vertellen, je zit in een rolstoel en willen zo op tour. Maar jij kan niet mee.. dus misschien is het beter dat we een Break doen.
Mijn hart stortte in.
