Hoofdstuk 16

119 10 1
                                    

POV Hee-Yung
'Mevrouw Quwe?
Euh ja, ik spring op, iets te snel zodat ik duizelig werd omdat het ondertussen al half 9 was en ik nog steeds niks had gegeten. Ik liep de Intensive Care binnen en zag hem liggen. Mijn hart miste een slag. Hij lag aan een beademing's apparaat en dat *piep* *piep* geluid maakte mij nog meer duizelig dan ik was. Ik vroeg aan de dokters wat er was gebeurd en ze zeiden dat ik geen ouder was dus dat ik nog niks mocht weten. Ik stort in huilen uit. Ik ga naast Rap Mon zitten en knijp in zijn hand, Het spijt me voor alles broertje.....

Pov Merel
Ik race zo hard als ik kan het zweet loopt over mijn gezicht. Maar toch wil ik sneller. Ik ben enorm gestresst en wil zo snel mogelijk bij het ziekenhuis zijn. Mijn benen doen pijn maar toch trap ik door. Mijn enkel begeeft het bijna maar toch trap ik door. Na 20 minuten was ik er al terwijl het normaal met de fiets ongeveer 45 minuten is. Ik kwam het ziekenhuis binnen en zag Hee-Yung zitten. En voor het eerst, na 4 jaar huilde ik in het openbaar bij mensen die ik kende, ik deed het alleen als ik alleen was, op mijn kamer. Ik toon niet graag gevoelens, maar dit? Dit ging diep. Ik wilde vragen wat er gebeurd is, maar toen viel ze me al huilend in de armen en ze zei iets wat mij een heel klein minibeetje geruststelde : 'hij is in ieder geval niet in levensgevaar'
En toen hoorde we opeens een hele hoge piep.

Sorryyyy ik hou van cliffhangerss😂😂❤️❤️❤️❤️❤️ ik vind het zo lief dat jullie mij steunen door te stemmen en te commenten, Tysm😍😭💗💗💗

Word het beter?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu