author: para mas feel nyo po yung ending click nyo po yung music video sa baba.
Dali-dali akong nakarating kung san nangyari ang aksidente. Nasagasaan nga si Rann at may hawak-hawak na bouquet of roses at ang purple teddy bear.
Naka-sakay kami ngayon sa ambulansya. Mukang nag-aagaw buhay na sya, duguan pa. Halos di ako tumitigil sa kakaiyak.
"Rann Jace!!! Wag mo akong iiwan?! Mahal na mahal kita. Please... Don't leave me. Sorry for all of my mistakes. T_T Just please don't leave me alone. Di ko kakayanin," iyak ko.
Habang nakahiga siya sa stretcher.. At hinang-hina.
"Pinapatawad na kita Cerah. Basta wag mong kakalimutan na sobrang minahal kita. Alam mo ba? Nabili ko na ang teddy bear na pinangako ko sa'yo. Medyo may kamahalan nga. Pero alam mo ba pinaghirapan ko yun? At gusto ko itago mo iyon at magsilbing ako pag nawala na ako sa tabi mo." sabi ni Rann sa akin.
"Aaghh!..." umaagos ang dugo ni Rann dahil sa mga malalim na sugat nya.
"Wag ka ng magsalita Rann. :( Kaya mo yan. Just hold on! Malapit na tayo sa ospital." iyak kong muli.
Biglang nagsalita muli si Rann.
"Gusto kong magsorry dahil wala akong time sayo noon. Mahal kita, Mahal na mahal," ngumiti ito at nanghihina na..
"Mahal din kita Rann. Sorry talaga!" sabi ko. Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Um, please remember me Cerah...I LOVE YOU."
Nalagutan na ng hininga si Rann...
Inasikaso ng mga nurse si Rann Jace but hindi kami umabot sa ospital. Grabe ang nangyari sa kanya. T.T
"Sorry Miss. Wala na siya..." sabi ng nurse.
"NOOOO! It can't be! This is not happening... Rann wake up!!... Don't leave me like this! I love you Rann......... :("
~~~~~♥~~~~~♥~~~~~~
2 years have passed...
Sa bahay...
Habang pina-package ko ang mga teddy bears.
"Cerah are you sure na ipamimigay mo lang lahat ng mga teddy bears mo na yan?" tanong ni Mama sakin.
"Yes Mama..."
May dumating na van at bumaba ang dalawang madre.
"Uy anak ayan na pala yung taga-charity. Buksan mo na ang gate." sabi ni Mama.
-Cerah's POV-
Two years na pala ang lumipas. Nang iniwan na ko ni Rann Jace, sana masaya sya kung nasan man sya ngayon. Minahal ko talaga sya. Nagsisi ako ng lubusan sa mga kamalian kong nagawa sa kanya. At pag-iisip ng masama. Nabigyan na rin ng hustisya si Rann dahil nakulong na ang may sala at umuwi na si Ate Felly sa probinsya nila upang makapag simula ng bagong buhay na wala si Rann. Di naman sya sakin nagalit at di nya ako sinisi sa pagkawala ni Rann Jace, mas dinamayan nya pa ako sa pagluluksa noon. Oo nga pala... Binigay ko na sa orphanage at sa charity ang mga teddy bears ko, I give up all my teddy bears. Sacrifice ko para sa buhay ni Rann. Pero yung Purple Teddy Bear na binigay niya sa akin, yun lamang ang tinira ko. Itatago ko yun at aalagaan. Hanggang ngayon si Rann pa rin ang nasa isip ko. Salamat sa kanya at minahal nya ako...
"I LOVE YOU RANN"
-The End-
BINABASA MO ANG
Like A Bear Hug
Teen FictionKaya mo bang i-give up ang pinaka importanteng bagay sa'yo? Para lamang sa taong minahal mo ng totoo? At kahit na isang simpleng bagay lang ito para sa iba, pero napaka halaga sa'yo?.. Ang istoryang ito ay umiikot sa isang babae na nag ngangalang Ce...
