Written incident of the borrowed heart

3: tri

Lalaine

Hindi ko na po talaga alam kung ano pa po talaga ang mga sumunod na pangyayari basta natagpuan ko nalang ang sarili kong nakasakay sa umaandar na bigbike kasama ang hindi ko talaga kilala. Promise. I swear. Cross my heart.

Yung tipong sya ay isang kidnapper tapos siyempre ikaw yung kahabag-habag na kini-kidnap. Ganun lang, yun lang ang relasyon nyu kung bakit kayo magkasama ngayon. Period.

At kahit na nakasuot ako ng pagkalaki-laking black ding helmet na may tatak pang "fuck off" in bold letters 😰

Ramdam ko pa din ang malamig na dampi ng hangin sakin.

Ito ang first time kong makasakay sa ganitong klaseng sasakyan. Siguro ay dahil wala pang bigbike ride na naembento sa amusement parks o dahil sadyang pinapatunayan lang talaga na taga-bundok ako?

Pero hindi naman talaga iyon ang gusto kong isipin ngayun o kahit na ang mga kakaibang tanawing nilalampasan namin dahil hindi ko na ma- know kung saan ang plano nyang destinasyon. Ang sure lang ako ay sa mga liko nyang ginagawa dahil dalawa lang rin yan eh kanan o kaliwa.

Somehow, ang bumabagabag talaga sa mga brain cells ko this time ay tungkol sa sagot kanina ni poging stranger saken nung tinanong ko siya.

Mom and Dad

Parang ang sarap pakinggan.
Do I know them?
Am I related to them?

My heart's beating fast. I hope so daw sabi ng puso ko.

*SCREEEECH*

Ayan nanaman tayo eh.

Bigla nya nalang pinreno yung sinasakyan namin kung saan mang lupalop. Hindi talaga pamilyar sa salitang dahan-dahan si poging stranger kaya nauntog tuloy ako sa likod nya.

Wala na ngang masyadong laman naalog pa. 😞

"Baba"

Pagkababa ko, hirap na hirap pako dahil hindi parin ako yumayaman sa growth hormones. Bitin paa ko sa lupa. Sumunod din syang bumaba, tinanggal yung helmet nya at linapag sa taas ng bigbike.

Ginaya ko din sya, dahan-dahan kong inalis yung helmet na suot ko at linagay lang din dun katabi ng sa kanya. At saka lang naglakbay paningin ko sa kapaligiran... Nasang lupalop naba kami nabibilang?

Aww. geh. kaya pala parang kakaiba yung tanawin kasi wala na pala kami sa civilization.

May mga damuhan sa gilid na makakapal at mayabong,

Alam na!

Nasa tuktok kami ng burol na may view ng pagkalawak-lawak na dagat na nasa baba lang namin pero hindi ganun kalapit.

Tiningnan ko naman si poging stranger na komportable na palang nakaupo sa lilim ng isa sa mga puno..

Pinikit ni Poging Stranger ang mga mata nya at parang bigla nalang naging peaceful at ang amo-amo ng mukha nya. hindi na yung kaninang nakakatakot at seryoso.

***

Author's

Pinag-aralan ni Lalaine ang buong anyo ni Poging stranger. Pero bago nya payun magawa, dumilat nalang ito at matamang tumingin sa kanya. At isang ngiti ang gumuhit sa bibig ng kayang kidnapper.

"Sit here" tinuro ni poging stranger yung open ground close to him. "It's time to tell you everything."

From that moment, Lalaine become clueless.First is his genuine smile that she didn't know but somehow seems so familiar to her. Second, a massive urge went through her to know what her kidnapper was talking about.