Havanın sıcak olmasına rağmen üşüyorum demiştim. Ama bir kere bile neden dememişti,dememişti işte. Bir kere neden demiş olsaydı anlardı onun yokluğundan dolayı üşüdüğümü,anlardı o zaman o olmadan kimsesiz kaldığımı.
Sevgi insanı ısıtır mıydı gercekten? Hiç bir sorunun cevap bulunamadığı bu dünya da sürükleniyoruz bilinmezliklere doğru. Kimse sorularının cevabını başkasında aramamalı,bilmeliyiz en iyi cevabın bizde olduğunu. O cevabları bulduğumuz zaman eminim ki her şey daha güzel olacak. Neden mi? Çünkü o cevapları bulduğumuz zaman bu yaşanmazlıklara rağmen yaşamayı öğreneceğiz.
Belki de içinde fırtınalar koparken yinede gülümsemekti yaşamak. Belkide hıçkırıklarla ağlamak isterken sadece uyumaktı yaşamak. Öyle yada böyle acı çekmekti yaşamak. O kadar yaşanmış acı var ki yaşanan hiç bir mutluluk unutturmuyor bu acıları. Kağıt ve kalem; dinmeyen acılarımın tek ilacı. Yazarları yazar yapan, şairleri şair yapan üstün yetenekleri ya da becerileri değildir. Sadece acılarıdır. Kimisininde sadece masum aşkıdır belkide.
Mrs.Gülşen
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ince sızım
Short Storydışarıya gülücük saçan insanlarin içinde kopan fırtınaların sesi aslında bu kitap senin benim aslinda herkesin içinde olan ince bir sızı...
