Panay yung mga nakasulat na lang muna sa scrapbook yung magiging content ng chapter. Medyo nakakatamad kasi mag-narrate sa details ng pang-araw araw na ginagawa ni Tammy. Pangpahaba lang. And also, ang focus naman ng story na ito ay yung scrapbook mismo kaya yun nalang ang pagtutuunan ng pansin sa mga susunod na chapters. So, there thank you :D
At ilang chapters lang to. 10 to 12 lang. Wala ako balak habaan.
~*~*~**~*~*~
Aaminin ko. Mahal na kita.
Naaalala mo pa ba kung paano ko inaming mahal na pala kita? Na nahulog na ko sa’yo ng hindi ko namamalayan and it’s already too late for me back then para pigilan yung nararamdaman ko.
Alam mo ba na ang hirap hirap nun sa part ko? Kasi alam ko namang maling mahalin kita. I mean besides the fact na may mahal kang iba, isama mo pa dun yung katotohanang kaibigan ko lang naman yung mahal mo. So what should I do that time di ba?
Habang nagtitingin ako sa files ko sa laptop kanina, may nakita akong mga stuff ko nung high school ako. And to my surprise, may isang folder na naglalaman ng mga screenshot ng mga text sakin ni Jin.
At dahil mayaman ako sa ink. Ni-print ko isa-isa yung mga screenshot na ‘yun. At kasalukuyan kong idinidikit sa scrapbook ngayon. Pamparami din to ah.
A/N: So ganun pa rin ah. Yung time frame ng POV dito ni Tammy eh nung high school pa siya.
[November 04 20** 9:55 pm onwards]
Waaah! Katext ko na naman si Babes kaso mamaya maya lang paniguradong mgpapaalam na to sakin na matutulog na siya. Haha. Napaka-weak kasi eh. Hindi sanay sa puyatan. Lels xD
[From: Jin]
Mag-update ka na.
[To: Jin]
Bukas
[From: Jin]
Nge. Ngayon na ah.
[To: Jin]
Wlang internet
[From: Jin]
Eh di sge bukas. Ano update mo?
[To: Jin]
Madami. 24 na story ko eh
[From: Jin]
Wow. Sge lahat yun ah
[From: Jin]
Babes
[From: Jin]
Lobat ako. Tawag ka ba?
[To: Jin]
Hindi. Wala ako pantawag.
[From: Jin]
Eh. Bat tawag ka? Ge na
[To: Jin]
Ewan
[From: Jin]
Cge kw din. Tawag na.
[To: Jin]
