Habang inii-scan ko yung mga conversations namin ni Jin, nakita ko yung isang convo namin nung birthday ko.
Then it all came back to me. Naalala ko yung mga nangyari samin noon. Kung paano yung buhay ko noon. Buhay ko noong mga panahong ma- Ugh. Fine. Noong mga panahong mahal ko pa siya.
Hey. I’m back. Grabe ha. Todo ako maka-effort dito sa regalo kong ‘to para sa’yo. Sasapakin kita ‘pag di mo na-appreciate ‘to.
Anyways, naaalala mo pa ba yung mga nangyari nung birthday ko last November 2012? Sana oo, pero kung hindi na, then let me remind you.
More than a year ago, during my birthday when I was still a senior high school student, I received the best birthday gift of my life. Well, as of this moment. And I know that you know what I’m talking about. Why? Because that gift was given to me by you. Remember now?
Nung birthday ko, akala ko hindi mo ko babatiin. Eh kasi naman akala ko talaga ikaw unang babati sakin. Tapos ano? Pagkagising ko, wala man lang text galing sa’yo. Saya di ba? Disappointed na agad ako umaga pa lang ng birthday ko.
All day, wala akong ibang inisip kung bakit hindi mo ko binati. Hmm. Recollection pa naman namin nun so captured lahat ng cellphone namin. Eh di mas lalong hindi ko alam kung nagtext ka na pala. That recollection lasted until 6pm. My initial reaction was “Okayy! Akin na cellphone ko. Give it to me na.”
Ayun, may text ka naman kaso hindi mo parin ako binati. Srsly? Nakakabwisit ka to the highest level.
Pagdating ko sa bahay, nagbukas ako ng Wattpad. Nakita kong nag-post ka ng link. Malamang pinuntahan ko yung link. And that moment, I almost cry. No, I mean I cried.
Title pa lang, alam na. HAPPY BIRTHDAY BABES! As I started reading it, okay sobrang natuwa ako. I’m happy. Akala ko talaga nakalimutan mo ko. Shet ka!
I texted you. But syempre nag-comment muna ko dun sa link. Nag-thank you ako. Sinabi ko din na madami pa kong gusto sabihin pero hintay ka lang.
Nagtext ka naman.
“Ui anu pa ung madami mung sasbhen sken? Ung coment mo sa story ko? Hehe”
“Wala”
“Ahm. Ano? Happy ka?”
“Oo”
“Hm. La ka kwento? Hehe. Kwento ka naman.”
“Wala eh. Hintayin mo may ginagawa ako story.”
“Hehe. Sige po. Ngayon mo i-publish?”
“Oo.”
“Ge. Gawin mo na. What title?”
“Teka malapit ng matapos. Tulog ka na ba?”
“Hindi pa po.”
~*~
“Tapos na. Pakibasa.”
“Sge. Hehe.”
“Pa-vote na rin at comment ha.”
“Yup. Done hehe. Thank you.”
“Thank you?”
“Dun sa story mo. Hehe. Ganun pala nangyari sa buong araw mo. Hehe. Ka-touch, ako pa nakawala ng badtrip mo.”
“Haha. Syempre ah.”
~*~
“Kaya pala ayaw mo sabihin. Hehe. Gagawin mong story.”
