La vie est Belle..

9.

                  

Perspectief Brahim:

Eindelijk op Schiphol aangekomen mogen we al snel inchecken. Ik zie hoe de dames uitgebreid afscheid nemen van Samir. Als ik zie hoe Noumidia hem knuffelt, voel ik een steek van jaloezie. Het is wel der broer maar hoop gewoon dat er een moment komt dat ze mij ook zo blij zal knuffelen. Gelijk denk ik weer aan hoe ons etentje was verpest door Soraya en hoe ik daarna gelijk in de friendzone ben gegooid door Noumidia. En het feit dat onze vaders elkaar vermoord hebben, maakt het voor mij nog moeilijker om der op een dag de mijne te maken. "Brahim let goed op ze, ik vertrouw je." zegt Samir als hij me een knuffel komt geven. "Natuurlijk broer, komt goed."

Perspectief Noumidia:

Noehaila, Brahim en Souhaila zijn een rondje gaan lopen terwijl ik en mijn moeder bij de koffers zitten te wachten tot ons vliegtuig klaar is. Ik leg me hoofd op mijn moeders schoot. "Mama waarom gaat Brahim eigenlijk mee." "Hou je bek eens, je ziet toch dat ik bezig ben." Zegt ze zonder van der telefoon af te kijken. Ik zie hoe ze aan het appen is met de moeder van Souhaila en dat ze allerlei middelvingers naar elkaar sturen. Tja dat heb je met zulke jonge moeders he. "Ik ga rondje lopen, ben zo terug." Ze kijkt me niet eens aan maarja.

Ik loop de Victoria Secret in en kies een paar heerlijke bodylotions, parfum en een bikini uit. "Dat wordt dan 85 euro en 50 cent." "Ja pinnen graag." "Sorry de pinautomaat doet het niet, heb je het bedrag cash bij je?" Ik kijk in me portemonnee en tel 70 euro. "Shit ik kom net te kort, betaal normaal altijd met pinpas. Leg maar die parfum terug dan. " wijs ik aan. "Hier ik betaal het wel voor der." Ik draai me om en kijk in prachtige groene ogen. "Dankjewel maar dat hoeft echt niet hoor." zeg ik. "Jawel joh het is niet veel." De vrouw geeft me mijn tasje aan met een vieze blik. "Aangenaam, Salah." "Noumidia." zeg ik met een glimlach. "Het had echt niet gehoeven, als je met me meeloopt naar een pinautomaat pin ik het bedrag terug voor je." "Neejoh ben je gek geworden, ik deed het graag. Ga je ook naar Tanger." "Ja hahah zo toevallig." "Ga je alleen?" "Nee met me beste vriendin zus en me moeder en jij?" "Met een paar vrienden. Je bent echt mooi mashallah als je wil kunnen we een keertje afspreken." Dankjewel." Ik kijk gelijk omlaag omdat ik voel dat ik begin te blozen. Hij doet ze had onder mijn kin en kijkt me recht in de ogen aan. "Je hoeft je niet te schamen schooheid, als je wil kunnen we appen." Zegt ie en pakt gelijk ze telefoon derbij. "Ehm." Hij ziet mijn twijfelende blik en zegt dan: "weetje wat? Ik geef mijn nummer en dan kan je altijd nog nadenken." "Ja is goed." Ik geef hem mijn telefoon waarna hij zijn nummer intoetst." "Hij slaat zich zelf gelijk op als Salah met 20 hartjes. "Hahahaha ga zo gelijk die hartjes weghalen vriend." "Als je het maar laat hahaha." "Ik moet gaan wou eigenlijk me zus en vriendin nog zoeken." zeg ik als ik ze aan zie komen lopen. "Is goed misschien zie ik je zo nog in het vliegtuig." "Ja doeeei." Zeg ik en loop snel richting Noehaila en Souhaila. Gelijk zie ik Brahim uit een winkel onze richting oplopen. "Oeh wie was dat." Zegt Souhaila plagend. "Hij is echt knap, zeg alsjeblieft dat je zijn nummer heb gefixt." Zegt Noehaila gelijk daarna. Ik zie hoe Brahim boos de andere kant op kijkt. Waarom is hij opeens zo boos.

Als we terug richting mijn moeder lopen zien we de starbucks. "Ey Brahim je wou starbucks toch, daar is ie." Zegt Noehaila. "Moeten jullie ook wat hebben?" vraagt ie. "Ik wil ook, maar ik loop mee." Zeg ik dan. Als Souhaila en Noehaila beide nee knikken, lopen ik en Brahim naar de Starbucks. "Wat heb je gekocht." Vraag ik hem wijzend naar de moncler tas die hij in ze hand heeft. "Nieuwe zwemshort jij?" "Bikini en wat parfum, bodylotion enz." "Wie was die jongen met wie je praatte." Vraagt hij zonder enkele emotie. "Ik kwam tekort want ik kon niet pinnen, toen had hij wat bijgelegd. Daar bedankte ik hem daarna voor." "Oh oke aardig van hem." zegt ie waarna hij zijn ding besteld.

Na een hele ruzie voor de kassa wie betaald wint hij en lopen we richting de rest. Na 5 minuten nog wachten is het tijd om ons vliegtuig in te gaan. We gaan in de rij staan, ik zie Salah die me een lieve knipoog geeft. Waarna ik hem een gemeende glimlach schenk. In het vliegtuig zitten Noehaila, Souhaila en me moeder naast elkaar. En ik en Brahim aan de andere kant. Nadat we zijn opgestegen val ik vrijwel direct in slaap, waardoor ik op Brahims schouder onbewust leun. Niet wetend dat Salah langsliep en dat dus gezien heeft.
————————————————————————
843 woorden.