La vie est Belle..

29.

Perspectief Noumidia:
Voor de honderdste keer vandaag stap ik uit de douche. Ik heb nu alleen me lichaam ff gewassen en ingesmeerd. Ik loop naar me kamer en smeer me in met een bodylotion van Rituals. Ik loop naar me kast en zoek een outfitje uit. Ik trek een witte strakje broek aan met een beige off shoulder top. Ik ga achter me kaptafel zitten en stijl me haar. Als het gestijld is, krul ik het een beetje en kam het daarna uit zodat ik golven heb in me haren. Ik smeer me gezicht in met zwitsal en begin aan me make up.

"Ik ben der over 10 minuten." lees ik op me telefoon. Ik pak me Louis Vuitton butch en stop me telefoon, bankpas, geld en Chanel lippenstift er in. Ik pak me hakken en loop naar beneden. "Zie ik der goed uit?" vraag ik aan Noehaila en Souhaila die aan tafel zitten te eten. "Chickieee." "Oehh zina." fluiten ze. "Hahaha gekk." Ik doe me hakken aan en doe die lippenstift op. Ik hoor hoe me telefoon trilt en zie Salah staan. "Ik ga der vandoor." roep ik en zwaai naar ze. "Succes mop." hoor ik ze nog zeggen waarna ik de deur uit loop. Ik doe de deur open en zie de mercedes a klasse van Salah al staan. Ik stap in en voel gelijk Salah's hand op me been. "Je ziet er prachtig uit." "Dankjewel." zeg ik blozend terwijl ik hem een knuffel geef. Hij start de auto en scheurt de straat uit. "Je ruikt naar slagroom." zegt ie dan serieus. Ik kijk hem geschrokken aan waarna hij me ook aankijkt. Hij schiet dan in de lach. "Omg wollah me is leuk."  zeg ik jammerend. "Hahahah sorry sorry je ruikt heerlijk schat." Hij legt ze hand weer op me been. "Nu geloof ik je niet meer." zeg ik vies waarna ik uit het raam kijk. "Hahaha gekkerd doe normaal je weet zelf ook dat je heerlijk ruikt." Ik kijk hem onschuldig aan. "Kijk hoe ze kijkt wajoww wajowwww." zegt hij dan lachend. Meteen moet ik ook lachen.

Perspectief Brahim:
Ik stap de auto van Bilal in en hij rijd gelijk de straat uit. "Heeft hij al gebeld?" vraagt hij. "Nee nog niet zijn telefoon staat nog steeds uit." "Maak je geen zorgen misschien is hij gewoon druk bezig met werk." zegt Bilal dan. Ik kijk hem aan. "We zullen zien broertje." Met vaart rijd hij door en ik zet muziek aan.

Bilal rijd de parkeerplaats op en parkeert zijn auto. We stappen beide uit. "Is druk wollah." Ik kijk naar alle auto's die geparkeerd zijn. "Omdat zomer is." reageer ik dan terug. We lopen richting het gebouw waar de kantoor van Achmed is. Ik klop een paar keer aan maar krijg geen gehoor. Verbaasd kijk ik naar Bilal. "Doe is open." Ik open de deur en loop zijn kantoor binnen. Alles ziet er normaal uit. "Kijk." Ik draai me om en zie Bilal bij zijn bureau staan. Hij kijkt in een hele stapel papieren. "Hij is hier de hele dag al niet geweest. Dit is zijn werk die hij niet heeft gedaan." Ik loop zijn kant op en kijk tussen de papieren. Ik pak me telefoon weer en bel Achmed opnieuw. Alweer krijg ik gelijk zijn voicemail te horen. "Kijk eh zebi." Bilal pakt een iPhone 5 van het bureau af. "Dat is zijn telefoon." zeg ik verbaasd. "Doe hem is aan." "Neee vriend doe zelf straks gaat shi exposie af ofzo." zegt Bilal bang en gooit hem naar mij. "Jeh mogool." Hoofdschuddend kijk ik hem aan en doe zijn telefoon aan. Ik zie het Apple icoontje verschijnen en zie zijn achtergrond dan. "Hij gaat gewoon aan." Ik kijk naar Bilal die helemaal aan de andere kant van de kamer is gaan staan. "Kom hier eh zeb." zeg ik dan. Ik voel zijn telefoon trillen en zie allemaal gemiste oproepen verschijnen, onder andere de mijne. "Kijk zelfs zijn moeder heeft hem gebeld." Zegt Bilal als hij over me schouder heen kijkt. Ik doe de telefoon weer uit en leg hem terug op precies dezelfde plek. "Kom we gaan." Ik loop het kantoor uit met Bilal achter me aan en sluit de deur. "Ewa waar is die qlewie dan?" zegt Bilal. "We zullen wel zien, we komen morgen terug." We lopen richting de auto en ik ga achter het stuur zitten. Ik rijd de drukke parkeerplaats uit. Ik doe me zonnenbril op en rijd de poort uit. "Handekk." schreeuwt Bilal opeens. Ik rem en zie een zwarte range voor me remmen. De bestuurder doet ze raam omlaag en gaat naast me staan met zijn auto. "Sorry het ging perongeluk." (in het arabisch) "Geen probleem." Ik knik naar de man en hij rijd de poort in. Ik kijk naar zijn achterramen en zie dat die geblindeerd zijn.

Ik rijd de grote weg op en doe muziek aan. "Waar gaan we heen?" Ik kijk Bilal aan die in zijn telefoon zit gedoken. Zodra ik bij het stoplicht stil sta kijk ik weer naar Bilal. Nog steeds helemaal in zijn telefoon gedoken. Snel trek ik zijn telefoon uit zijn handen. "Geef terug eh zebi." schreeuwt hij en trekt aan me arm. Ik kijk op ze telefoon en zie verbaasd de instagram van Souhaila. Hij trekt zijn telefoon uit me handen. "Niet meer doen eh zebi." zegt hij dan rood. "Rustig maar ik heb niks gezien hoor." Gerust kijkt hij me aan. "We gaan eten zoeken en daarna lounge." zegt hij dan. Ik doe de muziek op zijn luidst en rijd met een glimlach door.
————————————————————————
936 woorden.
Stem💕.