SESSİZ VEDA

RUHUN ŞİFASI

@Zefir_354 adlı kullanıcıya çok teşekkür ediyorum ve bu bölümü ona ithaf ediyorum. Yanımda olduğunuz için teşekkür ederim.❤️❤️

Şaşkınlık bedenimin her zerresinde dolanırken oturduğum koltukta küçüldüğümü hissettim. Ne demek istediğini az çok anlasamda emin olamıyordum. Çünkü böyle bir şeyi neden yapacağını anlamıyordum.

"Nasıl yani?"

Önünde ki masaya tekrar bir bardak bırakılırken sorduğum soruya cevap verdi. "Benden bir şey daha isteyeceksin ve bende yerine getireceğim."

Kaşlarım benden bağımsız bir şekilde havalanırken önümde duran şişeden bir yudum daha aldım. Neden böyle bir şey yapıyordu?

"Neden?"

Gözlerinden garip bir duygu akımı geçerken masadaki bardağı tekrar kafasına dikti ve boş bardağın alınmasını bekledi. "Eğer benim gibi bir adamın hazırladığı yarışlara katılıyorsan ve istediğin şey sadece Aren ile alakalıysa başın dertte demektir. Sana son bir dilek hakkı veriyorum. En güzel şekilde değerlendir bence."

Ne demek istediğini anlamıştım ama böyle bir şeyi yapabilir miydim? Aren'i bırakabilir miydim?

Tabiki de bırakamazdım. Onun varlığına alışmıştım. Ama bir şeyler yapmam gerektiği kesindi. Aklıma gelen bir kaç şey vardı ama zamanı değildi. O yüzden aklıma gelen ilk fikri önüne sundum. Umarım kabul ederdi.

"Senden isteyeceğim şeyi şimdi değil de zamanı geldiğinde istesem?"

Tek kaşını havaya kaldırıp serseri bir gülüş sunduktan hemen sonra kafasını olur dercesine salladı ve elini sıkmam için uzattı. Biraz tereddütte kalsamda uzatılan eli avucumun içine aldım ve sıktım. Burada ki işim bitmişti anlaşılan.

Yavaşça oturduğum yerden kalkarken benimle birlikte başında duran korumalarda harekete geçti. Ne olduğunu anlamazken karşımda ki adam beni bu anlamsızlıktan kurtardı.

"Aren'in emrine girmelerini istedin. Şimdi onları Aren'e götür. Diğerlerini de ben göndereceğim."

Şu an yanında bulunan bütün adamlarını benimle birlikte gönderiyordu peki o savunmasız bir şekilde ne yapacaktı. Takıldığım nokta saçmaydı, bu yüzden umursamadım ve çıktığım merdivenleri tek tek inerek mekandan ayrıldım. Benden sonra iki maç daha olacaktı ama izleme gereği duymuyordum. Mekanın ana kapısına geldiğimde kapıyı açmak için uzandım ama korumalar benden önce davranıp kapıyı açtı ve o an tam karşımda Aren'i gördüm. Buradaydı. Beni bekliyordu. Gözleri öylece gözlerime bakarken yanımda ki adamlara bakma gereği duymuyordu.

"Kazanmışsın."

"Kazandım."

Yüzünde hafif bir gülümseme oluşurken elini uzattı ve sordu. "Evimize gidelim mi?" Uzattığı elini tutup aramızda ki mesafeyi kısalttım ve cevapladım. "Gidelim."

Yüzünde anlam veremediğim bir gülümsemeyle bana bakarken alnını alnıma yasladı ve fısıldadı "Bu yarışa neden girdin Lina."

Nedeni biliyor olduğu halde sormasını garip bulsamda cevapladım sorusunu. "Sen istediğin için."

"Zarar görebilirdin sırf ben istedim diye kabul etmek zorunda değildin."

Ne düşündüğünü az çok anlamıştım bu soruyu neden sorduğunu da. O yüzden ona duymak istediği o cevabı verdim. "Zarar görmekten korkmuyorum Aren. Korktuğum tek şey Bora'nın zarar görmesi. Ama bütün bunları bunun için yapmadım. Bu saatten sonra Bora'ya zarar vermeyeceğini biliyorum."

"Ne için yaptın peki?"

Derin bir nefes çekip hala birleşik olan alnımızı ayırdım ve yürümeye başladım. " Az öncede söyledim. Sen istediğin için yaptım."