I am the lost Dragon 》Voltooid《

Hoofdstuk 3

Pov Julia

Ik word wakker en voel een zachte matras onder me. Wat waar ben ik. Ik zie een blauwe kamer. Er hangen foto's van wolven en natuurgebieden. Waar ben ik en wat willen ze van me. Ik voel aan mijn wond en zie dat er verband op zit.

Ik heb een jogging broek aan en een shirt. Hoe kom ik hier? Ik sta op maar dan hoor ik voetstappen. Ik ga gauw weer liggen. 'Je bent wakker.' Zegt een vrouw van 50 denk ik. 'Wat willen jullie van me.' Zeg ik. Ik ruik en dan weet ik zeker dat ik weerwolven terrein ben. De vrouw is weerwolf.

'Niks, liefje. We kwamen je tegen met rennen en hebben je wond verzorgd. 'Weet u wel wat ik ben. Ik weet wat u bent.' Zeg ik. 'Ja, je bent een draak. Verbannen. Dus wees wat minder hatelijk. Je kan gaan als je wilt. Je hoeft niet te blijven. Je mag ook mee eten.' Zegt de vrouw kalm.

'Ik blijf graag eten. Dank je wel voor de zorg en eten.' Zeg ik. 'Graag gedaan. Kom we gaan eten. Ik ben trouwens Monique.' Zegt ze. 'Ik ben Julia.' Zeg ik en sta op. Aan tafel zit een jongen van mijn leeftijd en een man. 'A de draak is wakker. Ik ben Quint' Zegt de jongen. 'Ja ik ben wakker en ik ben Julia.' Zeg ik.

'Ik ben Alpha Mike.' Zegt de man. Omg ik ben bij de Alpha in huis. Dus van is Monique een Luna. Het schijnt dus dat je voor hun respect moet hebben net als voor onze koning. 'Kom we gaan eten.' Zegt Monique. 'Julia, hoe ben je gewond geraakt.' Zegt Mike.

'Ik was onderweg met een vriendin naar de Rocky Mountains en toen werden we gevangen genomen door de Royal Dragons groep. Ik ben ontsnap maar Sanne niet. Ik ga haar nog bevrijden.' Zeg ik. 'Ja, dat is niet fijn. Helaas kan ik kan niet helpen. Ik ga geen ruzie zoeken met de draken koning.' Zegt Mike.

'Dat begrijp ik hoor en dat verwacht ik ook niet. Ik kan dit. Ja en zo niet dan ben ik dood.' Zeg ik luchtig. 'Waarom heb je dat kruis op je arm.' Zegt Quint. 'Quint, niet zo onbeleefd.' Zegt Monique. 'Geeft niks hoor. Ik ben verbannen dus dan krijg je zo'n kruis.' Zeg ik.

'Waarom verbannen. Heb je iemand gedood?' Zegt Mike. 'Nee, ik had geen ouders meer en niemand wilde me opnemen en toen ben ik mishandelt en na 2 jaar verbannen. Dat mag pas op je 16 namelijk.' Zeg ik.

'Wat naar, bij ons word je verbannen als je moord, steelt, mishandelt of andere strafbare dingen doet die niet kunnen. Maar niet voor geen ouders hebben.' Zegt Monique. 'Mag ik je draak zien?' Zegt Quint. 'Ja, maar niet lachen. Ik ben door de mishandeling heel klein, ik mis 2 jaar groei.' Zeg ik en loop maar de achter tuin.

Ga achter een boom staan en kleed me uit. Ik tranformeer. 'Wow, je bent zo anders als de andere draken die ik heb gezien.' Zegt Quint. 'Je bent heel mooi.' Zegt Monique. 'Dank je.' Zeg ik. 'Je bent heel speciaal.' Zegt Mike. 'Mag ik jullie wolven zien?' Zeg ik. Ze knikken en veranderen. Monique is licht grijs, Mike is donker grijs en Quint ook.

Ze zijn heel mooi. Allemaal mooie groene ogen. 'Jullie zijn heel mooi.' Zeg ik lachend. Ze transformeren terug met kleren. Ik ga maar de boom en kleed me daar achter weer aan. Ik loop weer naar hun toe. 'Mij lijkt een draak zijn ook gaaf.' Zegt Quint.

'Ja, dat snap ik. Het is heel leuk met een leuke groep. Maar zo alleen is er niks aan. Ik ben nu gewoon liever dood.' Zeg ik droevig. Het is waar. Deze drie jaar zijn zwaar. Ik ben afgevallen, moe en mis de warmte van een huis. Een familie en vrienden.

'Julia, je kan wel een tijdje hier blijven. Aansterken enzo.' Zegt Mike. 'Dank je.' Zeg ik. We gaan naar binnen en praten.

3 dagen later

Mijn wond is dicht en ik voel me minder moe. Ik ben een beetje aangekomen en kan nu Sanne redden. 'Bedankt voor alles. Ik kom nog een keer langs met Sanne.' Zeg ik. 'Veel geluk en we zien je wel. Zorg goed voor je zelf.' zegt Monique en ik neem afscheid. Ik tranformeer en steig op. Op weg naar Sanne.

Nu hopen dat ze nog leeft. Ik vlieg de grens over. Ik vlieg naar het paleis/kasteel van de koning. Ik vlieg naar de kerker. Ik ben hier al een keer geweest, ik zoek Sanne als ik alle wachters heb bewusteloos geslagen heb. Ik zie haar liggen met allemaal wonden.

Ik ga in een hoekje staan en verander terug, kleed me aan. Ik loop naar de cel. 'Sanne.' Zeg ik. 'Julia, wat doe je hier. Je moet weg.' Zegt ze. 'Nee, ik kom je bevrijden.' Zeg ik en probeer de tralies open de krijgen. Te sterk. Ik probeer het te breken met mijn gaven maar iemand tilt me op en stopt me in een cel. Ik zie Aiden staan.

'Wat denk jij te doen.' Zegt hij boos en staat dreigt voor mij. 'Sanne bevrijden.' Zeg ik en ik weet dat dit mijn dood word. Nou dit was het dan. Het is over. 'Dom wicht. Je bent nu ook gevangen. Alsof jij iets voor elkaar zal krijgen. Jij kleine draak.' Zegt Aiden. Hij heeft gelijk. Ik ben te zwak. Ik ben dom. 'Ik ga de koning inlichten.' Zegt Aiden en vertrekt.

Na een tijdje komt hij terug en loopt Sanne haar cel in. Hij pakt een mes. Hij smeert er een spul op. Sanne kijkt hem bang aan. Hij snijd in haar been en Sanne gilt. 'Stop, doe haar geen pijn.' Zeg ik hard. Aiden stopt en draait zich om. 'Jij bent ook wel dom hè, wil jij soms haar straf.' Zegt hij en loopt met het mes naar mij.

Ik kijk hem strak aan. Hij maakt ook een snee in mijn been. Er zit Kalium op. Ik voel tranen. Ik bijt mijn tanden op elkaar. Ik heb erger gehad. Na veel sneeën val ik flauw van het bloed verlies.

__________

Weer een deel, ik ben tevreden over hoe het tot nu gaat. Ik heb al een stuk vooruit geschreven dus er komt hierna nog een deel en een deel met personen. 3 personen komen pas vanaf hoofdstuk 7 en dat staat erbij. Nou tot snel

Publiceerd: 11-01-18

1086 woorden