Hoofdstuk 12

1.4K 80 35
                                    

Pov Julia

Het is zo ver. Vandaag komen de groepen op bezoek. Ik zucht. Ik heb overwogen om thuis te blijven maar dat gaat toch geen nut hebben. Ik ben niet bang zeg ik tegen mezelf. Jackson is bij me en de rest ook. Alles komt goed. 'Juul, ik heb een cadeau voor je.' Zegt Jackson en loopt de kamer in.

'Jackson dat hoeft niet.' Zeg ik. 'Kom op, Juul. Ik heb me best gedaan.' Zegt Jackson en drukt een kus op mijn wang. Hij heeft een klein doosje vast. Ik open het en zie een hele mooie draken ring er in zitten. Hij lijkt op mijn draak. Hij is zo schattig.

'Jackson, het is zo mooi

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

'Jackson, het is zo mooi.' Zeg ik en Jackson doet hem om. Ik geef Jackson een knuffel. 'Ik hou van je.' Zeg ik. 'Dat zeg je alleen omdat ik je een cadeau gaf.' Zegt Jackson. 'Nee natuurlijk zeg ik dat niet daarom. Ik hoef niet elke dag cadeaus.' Zeg ik. 'Weet ik, het was een grapje. Ik hou ook van jou.' Zegt Jackson en drukt zijn lippen op die van mij.

Ik ga op zijn schoot zitten. Jackson tilt me al zoenend op en legt me op bed. Doordat we zoenen, hoorde we Aiden en Olivia niet binnen komen. 'Jackson, Julia de auto staat...' Zegt Olivia en stopt als ze ons ziet. 'O sorry, we wilden niet storen.' Zegt Aiden en grijnst. Ik bloos en ga recht zitten.

'Ja je stoort en we komen zo.' Zegt Jackson en kijkt hun aan met een ga weg blik. Ze doen hun handen omhoog en lopen weg. 'Waar waren we.' Zegt Jackson soepel en wil me weer zoenen. 'Kom we moeten gaan.' Zeg ik en sta op en pak zijn hand. 'Maar...' Zegt Jackson die duidelijk niet wil gaan.

'Ik beloof dat we zoenen als we terug zijn.' Zeg ik. Jackson grijnst en we lopen naar beneden. Ik zie Lilia en Emma al in de auto zitten en de rest is verdeeld over de andere auto's. Lilia is kipnuggets aan het eten. 'Lilia, het is 10 uur 's ochtends.' Zeg ik. 'Nou en, jij ligt half het te doen om 10 uur 's ochtends, ieder zijn gewoon te.' Zegt Lilia.

Emma en Jackson schieten in de lach. Ik bloos. 'Ik zeg al niks meer.' Zeg ik. We komen aan en we gaan naar de diner zaal. Jackson groet alle leiders met hun vrouwen. Ik zie hem staan. De man die mij liet martelen en uiteindelijk verbannen. Ik slik. 'Gaat het?' Vraagt Meike. 'Ja. Het gaat.' Zeg ik. We dineren en Jackson gaat de vergadering in.

Ik ga op de bank zitten. Ik pak de afstandbediening en zet de tv aan. Ik zoek een leuke film op en zet die aan. 'Hallo Julia, lang geleden. Ik zie dat je nu de bediende hier bent. Zielig.' Zegt de man die ik hoopte nooit meer te zien. 'Ben je je tong verloren.' Zegt Hij minachtend. Hij is Nik. Nik Blue. De ergste man op aarde.

'Nee, ik ben hem niet verloren. Ik ben geen bediende, ik ben de vriendin van de koning. De soulmate van hem.' Zeg ik pissig. 'Zo zo. De soulmate. Geloof je het zelf. Jij gaat met mij mee.' Zegt Nik en loopt naar me toe. Als ik schreeuw denk ik dat Jackson me hoort maar hier niet snel genoeg is om me te redden. Ik zucht en loop naar achteren.

'Julia, je gaat mee. Hoe dan ook.' Zegt Nik en pakt me ruw vast. Hij tilt me op en verandert. Hij vliegt het huis uit. Op weg naar de Blue Dragons. Waar hij de baas is. Als we er zijn gooit hij me de cel in. 'Je gaat trouwen met mijn zoon, Julia. Ik heb ontdekt dat je speciaal bent dus je bent geschrikt als moeder voor de kinderen.' Zegt Nik en grijnst.

'Ik ga niet trouwen omdat jij het zegt. Jackson komt me halen.' Zeg ik. 'Ja alsof hij bedenkt dat je hier bent. Jackson wist niet dat ik er was en verdenkt me niet. Ik heb een afscheidsbrief geschreven voor hem van jou afkomst.' Zegt Nik en geeft me een flink aantal klappen.

Daarna gaat hij weg. Hier zit ik dan weer in de cel na 3 jaar. De slechte oude tijden die weer terug zijn. Please Jackson vind me.

_____

Vergeef me voor het kleine deel. Ik heb het druk en wilde wel een deel erop zetten dus hier is het dan.

Publiceerd: 16-02-18

751 woorden

I am the lost Dragon 》Voltooid《Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu