Multimedya : Yağmur ♥
Sanırım ölüyorum. Dün olaylardan sonra Yiğit beni eve bırakmıştı. Ve ben tek başımayım evde. Annemgil sabah 5:30'da teyzemin hastalanma haberi ile Muğla'ya gitti.
Bugün ben böyle ölürken çok ekşınlı birşey yapmaya karar verdik. Maalesef ki.
Okulda kalanlar grubuna eklendiniz.
Bir bu eksikti zaten telefonumu yanıma koyup kıyafet almak için dolabımı açtım en kalın kazağımı ve dar siyah eşofmanımı giydim. Mutfağa gidip buzdolabındaki kakaolu sütü ve çikolatayı çantama koydum. Kendimi ne kadar iyi hissetmesemde söz vermiştim. Belli etmeyecektim. Bilgisayarı televizyona takıp testerenin komik anlarını seyretmeye başladım. Güldüm , hönkürdüm , ağladım ve sümüklerimi sildim. Banyoya gidip mecburen kısa bir duş aldım üstüme ayarladıklarımı giydim. Onun haricinde yedek tişört koydum. O sırada zil sesiyle saçım aşırı kabarık şekilde kapıya gittim. Gelenin kızlar olduğunu görünce kendime düzen verdim. Ardından bilgisayarı ve televizyonu kapattım. Saçımı önemsemeden örmeye çalıştım öremeyince açık bırakıp çıktım. Islaklığını önemsemedim. Kızlarda toplanınca telefon , şarj aleti ve kulaklığımı alıp anahtarla kapıyı kilitledim. İki tane araba gelince Yiğit'in arabasına bindim.
Yağmur : Hangi okula gidiyoruz ?
Yiğit : Gidince görürsün.
Yağmur : Tamam.
Sessiz yolculuğun ardından okula gelmiştik. Dışarı inip geldiğimiz okula baktım. Burası ?
Yağmur : Gerçekten bula bula burayı mı buldunuz ?
Yiğit : Ne var ya sürpriz yapalım dedik işte.
Sinirlerim bozulsada ses etmeden geçtim duvarın kenarına. O sırada diğerleride geldi. Heyecan olsun diye güvenlikci uyurken giricektik içeri. Yiğit güvenlikçinin yakınına el feneri tutmaya başladı anlam veremezken hadi diye seslenmeye başladı bizde içeri geçtik.
İrem : Eee içeri nasıl giriceğiz diye sorduğunda bizim üstün zekalılarımıza baktım. Süperdi cidden. Yiğit gelince nerden çıkardığını bilmediğim vidayla kapının arasındaki kiliti açtı. İçeri girip etrafa bakındık. Kimsenin olmadığını görünce erkekleri takip ettim önümüze gelen bir sınıfa girip oturmaya başladık.
Gökalp : Cidden bunun için mi geldik buraya. Hadi şişe çevirmece oynayalım.
Hepimiz tamam anlamında kafa salladık. Gökalp ' ın verdiği şişeyi alıp çevirmeye başladım. İremle Alparslan arasında durdu.
Yiğit : Alparslan sor.
Alparslan : Madem tanışacağız tam tanışalım değil mi ? Kaç yaşındasım ve nerede okuyorsun ?
İrem : 19 (bilmem ne) Üniversitesi.
Alparslan : Pekala.
Şişeyi Yiğit 'e fırlattım anında tutmasına şaşırsamda belli etmedim. Şişeyi çevirince Feyza ile bana geldi.
Yiğit : Feyza sor .
Feyza : İremle nerden tanışoyordunuz doğruları söyle.
Demesi ile İremle gözgöze gelmemiz bir oldu. Elbet birgün öğreneceklerdi dedim fısıtıyla ve anlatmaya başladım.
Yağmur : Siz buraya gelmeden önce sosyal medyadan bilmediğim biri bana naber yavrum gibisinden mesaj atıyodu. Kızın resmine baktım ama anlamamıştım o olduğunu sonra sizle buluştuğumuz kafede karşılaşınca işte..
Herkes şaşkınca bakarken derin nefes aldım. Ardından İrem konuşmaya başladı.
İrem : İşim garibide şu canım kardeşim. Benim mesajı atmamın sebebi o gün sınıftakilerle yine böyle oyun oynamamızdı.
Dediği şeyle bende şaşırdım. Yiğit şişeyi Gökalp ' e attı. Şişe Yiğitle Önay arasındaydı.
Gökalp : Önay sor yafrım.
Önay hmm gibi düşünür belirteleri çıkarırken etrafa bakındım. Ortam güzeldi. El fenerlerinin ışıkları , yerde oturan bizler , dışarıdan gelen ay ışığı ile ortam güzel.
Önay : Benden sakladığın bir sır.
Gökalp : Hani senin bana doğum günümde aldığın saat var ya ?
Önay : Almamışım ya ?
Gökalp : Aslında almıştın ve ben kaybettiğim için seni suçlu çıkarıp almadın ki felan dedim.
Önay'a bakarken gülmeye başladım. (Bunu yapmıştım) Allahım ya.
Sanırım sıkıldım diyip ayağa kalktım. Cidden iyiydi ama hastaydım. Ve ayakta zor duruyordum. El fenerlerinin birini alıp koridorda yürümeye başladım. Ayaklarım ve ellerim titrerken.Bu koridordan kaç kere geçmiştir ? Bize burada kaç kere yalan söylemiştir ? Kaç kere mutlu olmuştur burada ? Kaç kere üzülmüştür ? Kaç kere heyecanla girmiştir bu sınıflara ?
Koridor bura. Ama normal bir koridor değil. İnsanların anılarının olduğu çocukların ağladığı , güldüğü , düştüğü koridor. Ayrıca uzun,sessiz,gri fayansların,beyaz duvarların,eğitici panoların koridoru. Karanlık bir koridor burası karanlık. Kötü bir his bırakıyor insanda. Gözyaşlarımı serbest bıraktım. Öğretmenler odası diye tahmin ettiğim odaya girdim. Ortada o şeklinde büyük bir masa. Üstünde sabahtan kalma kahve fincanları. Sağ tarafta ayrı bir oda,odada öğretmenlerin giydiği o beyaz önlük. Sağ duvarda olan hocaların ismi. Sınav tarihleri. Karşısında çok büyük bir pencere. Sol tarafta ise o öğretmenlerin dolapları. Bütün dolapların üstüne baktım. Oradaydı işte orada. Gittim yanına açmaya cesaretim yoktu. Elimi kaldırdım ağır ağır saçımı kulağımın arkasına koydum. Dolabı açtım. İçinde bir poşet. Tahta kalemleri. Anahtarlar. Defterler ve en çok dikkatımı çeken arkaya konulmuş olan küçük siyah bir zarf. Zarfı alıp yakından baktım. Simsiyahtı sadece. Sesler duyunca zarfı cebime koyup dolabı kapattım. Başım dönmeye başlamıştı. Gidip Yiğitin seslerinin geldiği yöne ilerledim.
Yiğit : Ne oldu ? İyi görünmüyosun.
Yağmur : Hiiç hadi inelim.
Uzun süre yüzüme baktı.
Yağmur : Gerçekten.
Aşağıya inince bende peşinden indim. Sınıfa girince bazılarının uyuduğunu fark ettim.
Yağmur : Ben karşı sınıftayım. Müzik dinleyeceğim şimdi uyanmasınlar.
Kızlar kafa sallayınca diğer sınıfa geçtim. Kulaklığımı takıp son ses Cem Adrian açtım. Ceketimin ceplerini parmak uçlarıma kadar çekip tahtanın altına oturdum. Bacaklarımı kendime çektim ve gözlerimi kapadım. 15 dakika sonra telefonumu müzik değiştirmek için kaldırmamla bağırışım bir oldu. Yanımda aynı benim gibi oturmuş kulaklığını takmış bir adet Yiğit.
Gözlerini gözlerime dikti. En sevdiğim şarkı çalmaya başladı. An durdu. Saçı gelmişti gözünün önüne eliyle onu düzeltecekken hızlı davranıp ben düzelttim. Saçları çok güzeldi be. Şarkının en güzel bölümü gelince arkama yaslandım ve kafamı Yiğit'in omzuna koyup gözlerimi kapattım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nasıldı ?
Sizce okuldaki öğretmen kim ?
Zarf kime ?
